مجید فضائلی- شعارها، پارچه‌نوشته‌ها، دیوارنوشته‌ها و شابلون‌های دوره انقلاب، بومی‌ترین شکل شبکه‌های اجتماعی در ایران بوده‌اند. در دوره مبارزاتی انقلاب اسلامی چند ده‌برابر هر انقلاب دیگری شعار داشته‌ایم. در یک کتاب بیش از ۴هزار شعار گردآوری شده و این درحالیست که شمار شعارها در هرکدام از انقلاب‌های چین و فرانسه و شوروی سی‌چهل مورد بیشتر نیست. شاهرخ مسکوب در روزها در راهش در یکی از روزهای بهمن ۵٧ اینطور ماجرا را توضیح می‌دهد: تقریبا همه شعارها موزون است. شعر ویژگی برجسته فرهنگی ماست. این فرهنگ بصورت کلام شاعرانه تجلی می‌کند و هستی می‌پذیرد: بصورت سرود … امروز هم برخاستن ملت با شعر، با سخن موسیقی توام است. این شعارهای موزون سرود صبحگاهی ماست. گوئی در ژرفای روح ما نخست زمزمه‌ای آغاز می‌شود و آگاهی را می‌آفریند و هم‌زمان که زمزمه به سرود بدل می‌گردد آگاهی نیز بیدار می‌شود.
در این شبکه اجتماعی، ترند و فِیْو‌استار و لایک و ریشیر هم می‌بینیم. شعارهای روزمره داریم (یک شنبه آقا نیاد • دوشنبه انقلابست / امروز هوا بارونیه • کشتن شاه قانونیه / امروز هوا ابریه • مردن شاه حتمیه / ما شیر و موز نمی‌خوایم • ما شاه دزد نمی‌خوایم)، شعارهای بی‌ادبی داریم (فرح شرتت چه رنگه • کارتر میگه سه رنگه)، شعارهای نادرست از منظر وزن و قافیه داریم، شعارهای قومی داریم، شعارهایی داریم که در واقع کامنتی به اظهار نظر دیگری هستند (ازهاری بیچاره • ای سگ چارستاره • باز هم بگو نواره • نوار که پا نداره)
بگذریم و برسیم به شعارهایی درباره فلسطین. در کتاب جامعه‌شناسی شعارهای انقلاب اسلامی، ۵۶ شعار به موضوع فلسطین و رهبرانش اشاره دارد. کتاب در حسرت فهم درست هم هشت دیوارنوشته مرتبط با فلسطین ثبت کرده. این غیر از ده‌ها شعاری‌ست که برای نابودی اسرائیل نوشته و سر داده شده است. برای من این شعارها از بقیه جالب‌تر بود:
درود بر خلق فلسطین، فلیپین، اریتره و ایران • دشمن سرمایه‌دار
فلسطین، فلیپین، اریتره، آزاد باید گردد • اسرائیل و صهیونیسم نابود باید گردد
درود خلق ایران • بر ملت فلسطین
زمستان فلسطین نوروز باید گردد • شب‌های خیمه‌هایش چون روز باید گردد
حالا هم رسیده‌ایم به “تا قدس پس نگیریم • آروم نمیگیگیریم”. این شعار هم به اندازه همان شعارهای ۵٧ خاکی و غیربروکراتیک است. ساختمان کلماتش غلط است اما چشم‌انداز دارد. اینکه به اندازه شعارهای ۵٧ دغدغه مردم باشد را تردید دارم البته ولی جالب است که هنوز در فرم عروض و قافیه شعار سر داده می‌شود، حتی به غلط!
Sorry. No data so far.