آيت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي يكي از مهمترين دعاهاي ماه مبارك رمضان را دعا براي توفيق عبادت شب قدر و عيد فطر دانسته و مي گويد سزاوار است كه مومن براي اطمينان از درك شب قدر، يك سال شب زنده داري كند.
این استاد فرزانه می‌نویسد: از مهم‌ترین دعا‌ها در ماه رمضان، دعای زیاد برای توفیق عبادت شب قدر و شب فطر،از اول ماه تا رسیدن این دو شب است.
اگر در دعای خود راست بگوید، کریم متعال دعای او را رد ننموده و به این خیر بزرگ میرسد؛ خیری که در قرآن کریم آمده و سزاوار است مومن برای اطمینان از رسیدن به آن، یک سال شب زندهداری نموده و به عبادت مشغول باشد و چرا چنین نکند در حالی که در قرآن تصریح شده است که شب قدر بهتر از هزار ماه است و هزار ماه بیش از ۸۰ سال میباشد.
پس کسی که عمل یک سال را بجا آورد و به پاداش ۸۰ سال برسد از برندگان خوشبخت میباشد؛ چه رسد به اینکه با دعای توفیق عبادت شب قدر در کمتر از یک ماه به این پاداش دست یابد.
کسی که همتی به این مقدار کم نیز برای درک شب قدر در خود نبیند، ایمان او مریض است که باید آن را معالجه نماید.
شب عید فطر و روز آن نیز همین قدر اهمیت دارد و از امام سجاد (ع) روایت شده است که میفرمودند «این شب کمتر از آن شب -یعنی شب قدر- نیست» و افراد بلندنظر همتشان این بود که در این شب فرشتگان و مقدراتی را که از آسمان به زمین فرود میآید؛ ببینند.
بنابراین چرا ما برای توفیق عبادت این شب همت ننماییم؛ گرچه بخوبی نمیدانیم کدام شب است.
شناخت شب قدر و درک فضیلت آن
در روایتی برای شناخت شب قدر، صد بار خواندن سوره دخان تا شب بیست و سوم آمده است و در روایت دیگری آمده است که به جای آن میتوان هزار بار سوره قدر را خواند.
مراد از دیدن شب قدر و لذت آن
دیدن شب قدر به معنی کشف وقایعی یعنی فرود آمدن مطالب مهم بر زمین است که در این شب اتفاق میافتد. همانگونه که برای امام عصر (ع) در این شب آشکار میگردد.
توضیح مطلب اینکه خداوند متعال بین عالم ارواح و عالم اجسام عالمی بنام عالم مثال و برزخ دارد؛ عالمی که بین این دو عالم است. یعنی نه مانند عالم اجسام تنگ و تاریک و نه مانند عالم ارواح وسیع و روشن است. زیرا عالم ارواح عاری از کدورت ماده و تنگی شکل و اندازه بوده و عالم اجسام در بنده ماده و شکل است و عالم مثال عاری از ماده ولی در بند صورت و اندازه است که خود مشتمل بر عالم‌های زیادی است.
هر موجودی در عالم اجسام، شکل‌های مختلفی غیر از شکلی که در عالم اجسام دارد در عالم‌های مثال دارا میباشد و هر موجودی در این عالم بعد از پیدایش در دو عالم اول، بگونهای که مناسب با آن دو عالم است، بوجود میآید. بلکه منشا هر موجودی در عالم مثال از گنجینههای خداوند است که در این آیه به آن اشاره شده است: چیزی نیست مگر اینکه گنجینههای او نزد ماست «و هر جسم یا حسی در این عالم از عالم مثال و توسط فرشتگان خداوند بهره میگیرد.
روایات نیز دلالت بر این مساله دارد که مقدار ارزاق موجودات این عالم و اجل‌های آنان، در شب قدر بر زمین نازل میشود و این مطلب برای خلیفه خداوند در این شب آشکار میگردد و هویدا شدن نزول این مطلب مهم، توسط فرشتگان برای او، دیدن شب قدر نامیده میشود و لذت این آشکار شدن و دیدن نزول این مطلب مهم و فرود آمدن فرشتگان را فقط اهل آن درک میکنند و شاید ملکوت آسمانها و زمین که إبراهیم خلیل آن را دید از همین قبیل باشد.
هر انسانی نصیب کاملی از این عالم‌ها دارد که مخصوص به خود اوست ولی بیشتر مردم از عالم‌های مثالی خود غافل بوده و از غفلت خود و همینطور نسبت به عالم‌های روحانی خود غافل هستند مگر کسانی که خداوند با اعطای معرفت نفس به آنان بر آنان منت گذاشته است.
معرفت عالم مثال از راه معرفت نفس میباشد. زیرا روح، حقیقت نفس است. بنابراین کسی که حجاب ماده از روی روح و نفسش برداشته شود و نفس خود را در عالم مثال مجرد از آن ببیند، میتواند به راحتی به حقیقت روح خود که مجرد از شکل است، نیز منتقل شود و این شناخت همان است که در این فرمایش پیامبر (ص) آمده است که فرمود» کسی که خود را شناخت، پروردگار خود را شناخته است «و وجه ارتباط شناخت نفس با معرفت پروردگار را کسی نمیداند مگر اینکه به این شناخت رسیده باشد.
برای برطرف کردن انکار و استبعاد درک شب قدر برای عاملین عابد و ایجاد شوق برای رسیدن به آن همین مقدار بیان کافی است.
برگرفته از کتاب المراقبات نوشته مرحوم آیت الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی
Sorry. No data so far.