هنگامی که بحث بر سر برنامه هسته‌ای ایران و موضوعات مرتبط با آن، فضای بیشتر رسانه‌های جهان را تحت تأثیر قرار داده، برخی رسانه‌ها و تحلیلگران آمریکایی، می‌کوشند با تعدیل دیدگاه‌های موجود، اذهان را متوجه تهدیدات جدی‌تری کنند.
در پی اعلام تصمیم دولت کره شمالی، مبنی بر پرتاب یک ماهواره به مدار زمین در ماه جاری میلادی، نگرانی دولت آمریکا از این امر رو به افزایش است و این امر کم کم در رسانه‌های این کشور نیز بازتاب پیدا می‌کند.
در همین باره، «آسوشیتد پرس» امروز در قالب تحلیلی که در برخی دیگر از رسانه‌ها، از جمله «یو. اس.ای. تودی» نیز بازتاب یافته، به بررسی این موضوع پرداخته که ایران یا کره شمالی، کدام یک تهدید جدی‌تری علیه منافع ملی آمریکا به شمار می‌روند؟
بنا بر این تحلیل، هرچند در جو سیاست جهانی نگرانی‌هایی درباره برنامه‌های موشکی و ماهواره‌ای هر دو کشور هست، اکنون تهدید کره شمالی، تهدیدی جدی است، زیرا این کشور دارای توانایی تولید سلاح هسته‌ای است، اما ایران چنین توانایی را به دست نیاورده است.
افزون بر این، به طور خاص درباره برنامه‌های پرتاب ماهواره به فضا، بدبینی نسبت به کره شمالی بیشتر است، زیرا ایران تاکنون توانسته بدون جنجال سه ماهواره ساخت داخل به مدار زمین بفرستد، ولی کره شمالی در پانزده سال گذشته در روندی پر آزمون و خطا و بدون منطقی مشخص، تلاش داشته به هر نحو ماهواره‌ای را به فضا بفرستد.
کره شمالی برنامه ریزی کرده به مناسبت صدمین سالگرد تولد «کیم ایل سونگ»، نخستین رهبر این کشور، در نیمه ماه آوریل، ماهواره‌ای به فضا پرتاب کند. این کشور تاکنون سه بار در سال‌های ۱۹۹۸، ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹ برای این امر تلاش کرده، ولی نتوانسته موفق باشد.
ایالات متحده اعلام کرده در صورت مصر بودن کره شمالی بر اجرای برنامه خود، قرارداد کمک غذایی به این کشور را که به تازگی بسته شده، لغو خواهد کرد. در این میان، حتی روسیه و چین نیز از کره شمالی خواسته‌اند در برنامه‌هایش تجدیدنظر کند.
البته همین نکته و نوع واکنش غرب به موضوع کره شمالی نیز در نوع خود مهم است، زیرا با تسلیحات هسته‌ای این کشور، همواره سایه‌ای از تهدید را بر سر دو متحد آمریکا، یعنی کره جنوبی و ژاپن گسترده، ولی شدت برخورد و جوسازی غرب در این رابطه به اندازه ایران نیست. این در حالی است که همان گونه که اشاره شد، کره شمالی بر خلاف ایران به سلاح هسته‌ای نیز دست پیدا کرده است.
این امر نشان دهنده آن است که موضوع برنامه هسته‌ای ایران، بیش از آنکه به واقعیت‌های موجود بین‌المللی ارتباط پیدا کند، جنبه‌ای سیاسی یافته و این تنها نفوذ رژیم صهیونیستی در میان کشورهای غربی است که موضوع ایران را به صدر توجه بین‌المللی کشانده است.
کره شمالی کشوری ضدآمریکایی و دارای سلاح هسته‌ای است. پاکستان دارای دولتی نه چندان باثبات، اما دارای سلاح هسته‌ای است که هرازگاه احتمال اینکه سلاح‌های هسته‌ایش به دست گروه‌های افراط‌گرا بیفتد، مطرح می‌شود. به این ترتیب، حتی اگر از سلاح‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی و دیگر کشورهای دارنده این گونه تسلیحات بگذریم، این پرسش همچنان مطرح است که آیا آنچه به عنوان «تهدید ایران» مطرح می‌شود، واقعاً آنقدر که وانمود می‌شود، جدی است؟!
Sorry. No data so far.