ایمان مطهری‌منش– یکی از اعضایِ هیئت رئیسهٔ مجلس گفته است «نمایشگاهِ کتاب معضل کتابخوانی را برطرف می‌کند».
محمدرضا باهنر همان کاری را کرده است که مدتی قبل معاونِ رئیس جمهور کرد. یعنی دربارهٔ موضوعی نظر داد که واقعاً چیزی درباره‌اش نمی‌دانست. برایم جالب است بدانم چرا با وجودِ آن‌که بسیاری از صاحب‌نظرانِ حوزهٔ فرهنگ، با نمایشگاهِ کتاب جداً مخالف‌اند، برخی دوست دارند از خوبی‌هایِ نداشتهٔ آن بگویند. اختلافِ سلیقه خوب است اما «تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد».
بگذارید کمی با آقای باهنر صحبت کنیم. شاید ایشان این روزها بیش از هر کارِ دیگری سرگرمِ برنامه‌ریزی برایِ دورِ دومِ انتخابات‌اند و به همین خاطر نمی‌دانند فعالانِ حوزهٔ کتاب چرا «نمایشگاه کتاب تهران» را دوست ندارند. اما فکر کردن دربارهٔ دلایلِ این مخالفت، وقتِ زیادی از آقایِ باهنر نمی‌گیرد. کافی‌ست ایشان رقمِ رسمیِ سرانهٔ مطالعه را که هر ساله نهاد کتابخانه‌هایِ عمومی اعلام می‌کند، از نظر بگذرانند. من برایِ ایشان می‌گویم:
۸۷: هجده دقیقه مطالعهٔ کتابِ غیر درسی برایِ ایرانیان
88: هجده دقیقه مطالعهٔ کتابِ غیرِ درسی برایِ ایرانیان
89: هجده دقیقه مطالعهٔ کتابِ غیرِ درسی برایِ ایرانیان
90: هجده دقیقه مطالعهٔ کتابِ غیرِ درسی برایِ ایرانیان
اگر آقایِ باهنر مثلاً حدودِ 78 کیلو وزن داشته باشد و طی یک رژیمِ غذایی سعی کند به وزنِ 70 کیلو برسد اما طیِ چهار سال تبعیت از آن رژیمِ غذایی، وزنش یک گرم هم تکان نخورد، باز نظرِ مثبتی به رژیمِ غذایی‌اش خواهد داشت؟
آیا لازم است ما دربارهٔ همه چیز سخن بگوئیم؟
Sorry. No data so far.