اسلامِ شریعتی به مثابه یک ایدئولوژی انقلابی

او برای آنکه بتواند طبقه‌ی انقلابی را شکل دهد، آگاهی انقلابی را مهم می‌داند و بنابراین به «اعتقادات دینی، نمادها، آداب و رسوم، سنت‌ها، فرهنگ‌ها و مطالبات عدالت‌خواهانه‌ی مردم» اهمیت می‌دهد. در چنین موقعیتی است که مذهب نقش می‌یابد و جایگاه واقعی خود را در اندیشه‌ی وی پیدا می‌کند. تمایز شریعتی از مارکس در اعتقادات دینی وی نهفته است و بنابراین به سیاست طبقاتی ایرانی، هویت مذهبی اهدا می‌کند.