«آتش بس ۲» نقد درون گفتمانی مدرنیته

میلانی می‌خواهد زندگی مدرن امروزی و سبک زندگی مدرن را نقد کند، اما این نقد لزوماً نفی مدرنیته نیست بلکه نقدی درون‌گفتمانی است؛ چراکه در نقطه‌ی مقابل این زندگی سنت یا دین را قرار نمی‌دهد، بلکه از درون همان مدرنیته یعنی روان‎شناسی که خود مولود مدرنیته است، می‌خواهد راهی برای رهایی از مشکلات و مصائب زیست شهری پیدا کند و گزاره‌هایی که در این میان مطرح می‌کند گزاره‌هایی مدرن است.

سرآغاز نسلی نو از نیهیلیسم در سینمای ایران

فیلم دربند تأکید دارد که پوچی و بی‌معنایی حقایق و ارزش‌های اخلاقی را به نمایش بگذارد و زنگ خطری است برای نوعی از اندیشه‌ی سینمایی که در حال قوت گرفتن در سینمای کشور در پوسته‌ی سینمای اجتماعی است.

جشنواره‌ عمار آغازی بر سینمای مستقل انقلاب

هنرمند مستقل دقیقاً همان کسی است که یوسفعلی میرشکاک در مقاله‌ی «هنرمند و گرسنگی» مطرح می‌کند؛ کسی که به آزادگی و آزادی از بند تمنیات دنیوی رسیده باشد و سینماگر مستقل نیز چنین است. سینماگر هرچند برای خوش‌آمد تهیه‌کننده نخواهد محتوا یا حتی تکنیکی را در فیلمش بگنجاند، تا وقتی که برای خوش‌آمد جشنواره‌ها و منتقدین و حتی سایر هنرمندان فیلم می‌سازد، نمی‌توان عنوان مستقل را به او اطلاق کرد.

جایگاه گفتمان انقلاب در جشنواره فیلم فجر کجاست؟

شایسته‌تر این بود که اندیشه‌ی انقلاب اسلامی در این جشنواره ترویج شود؛ انقلابی که در شیوه‌ی نگاهش به انسان، زندگی، حکومت و مسائل جهانی در نوع خود اولین و تنها رقیب اندیشه‌ی مسلط جهانی است و اگر در بین فرهیختگان جهان به اندازه‌ی همان نگاه رایج طرفدار نداشته باشد (که دارد)، دست کم به اندازه‌ی یک اقلیت بزرگ و تأثیرگذار در نظام بین‌الملل در بین اهالی اندیشه و هنر طرفدار دارد. سینما و جشنواره‌ی سینمایی این انقلاب نیز باید در اندازه‌ی این رقابت و تقابل باشد، در حالی که این جشنواره و این سینما، به لحاظ کیفی و کمی، در اندازه‌ی این اندیشه نیست، چرا که اصلاً این جشنواره ربطی به این اندیشه ندارد.

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.