سه شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳

«خداحافظی طولانی» مینیمالیسم است

فیلم خداحافظی طولانی قواعدی را برای ما ایجاد نمی کند که به صورت نشانه شناسانه یا معنا گرایانه با آن برخورد کنیم و بگوییم باران نشانه تطهیر و قطار نشانه ی فاصله است، البته می توان چنین تفسیری کرد ولی دارد با قواعد رئالیستی ما را جلو می برد و فکر می کنم اینطور تامل کردن روی نشانه ها ذره ای به خود فیلم نمی چسبد چون فیلم چنین فضا سازی را ندارد

مسئولین سینمایی، خاستگاه سیاسی دارند

اعتیاد، موضوعی است که بارها بدان پرداخته شده و با کمی بی‌دقتی ممکن بود فیلم آقاخانی، به دام یک درام تلخ و سیاه و یا یک داستان پلیسی و حادثه‌ای بیفتد اما او توانسته با نگاهی فارق از شعار و به دور از کلیشه، روایت خود را از اعتیاد بسازد که این نگاه، نگاه قابل بحثی است.

دیه گو مارادونای زرد کم عمق

بهرام توكلي به خوبي توانسته مخاطبان خود را سطحي و خودش را عميق جلوه دهد و از همين رو شايد نقدهاي فلسفي اين روزها بر فيلمش خودش را هم متعجب كند.

آرمانگرایی وجه ممتاز «چ»

تقیداتی آقای حاتمی کیا در پرداختن به شخصیت های معاصر دارند تا نسبت هایی به آدم ها داده نشود که آنها را غیرقابل دستیابی کند. به نظر می آید در این فیلم مقداری در این معنی افراط شده است. یعنی شهید چمران با وجود آنکه یک سری خلقیات زمینی داشته است مثل من و شما، اما به هر حال به یک مرگی از دنیا رفته است که حضرت امام (ره) می فرمایند کاش مثل چمران بمیریم. کسی که مرگ ویژه ای دارد حتما زندگی ویژه ای داشته است. این زندگی خاص باید تبلور بیشتری باید می داشت.

اخرین اخبار
پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.