به کبودی یاس، به مظلومیت فرهنگ

باید به سینمادار حق داد. وقتی فیلم‌های صرفا تجاری طالب دارد، که بیش‌تر با بازی‌گرهای «خاص» ساخته می شود تا با فیلم‌نامه و کارگردانی حساب‌شده، چه دلیلی وجود دارد که او بخواهد صندلی‌های سینمایش به خاطر فیلمی خالی بماند که بر فرض بر اساس زندگی یک شهید هر چند معروف ساخته شده باشد؟ فیلم فروش ندارد. پس نباید برای آن ضرر داد. اما چرا فروش ندارد؟