تحلیلی از دکتر سعید جلیلی: صلح حدیبیه؛ مصداق نرمش قهرمانانه

۶ سال استراتژی جهاد با قریش، نشانگر اهمیت دادن پیامبر به مبارزه با قریش و تضعیف آن‌ها می‌باشد. اما در سال ششم هجرت تغییر استراتژی و اتخاذ استراتژی صلح مشاهده می‌شود. تحلیل صلح حدیبیه به عنوان یکی از بارز‌ترین نمونه‌ها، می‌تواند شاخص‌های انتخاب این استراتژی و اهمیت آن را آشکار سازد.

مزاح رسول مهربانی‌ها چگونه بود؟

یک روز پیامبر(ص) با امام علی(ع) خرما می‌خوردند، پیامبر(ص) از روی مزاح و شوخی، هسته‌های خرماهایی را که می‌خورد پیش‌ روی امام(ع) می‌گذاشت، وقتی که از خوردن خرما فارغ شدند، همه هسته‌ها نزد امام(ع) جمع شده بود!

سیره علمی امام جواد(ع)، الگویی برای آزاداندیشی

امام جواد علیه‌السلام در جریان مناظرت با یحیی بن اکثم، حضرت آداب مناظره و این را که چگونه باید با هم بحث کرد، رعایت می‌کردند و هیچ‌گاه تند نمی‌شدند و بسیار دقیق همهٔ صحبت‌های طرف را گوش می‌دادند. گاهی سؤالات حقیقتاً برای فهم موضوع بود، ولی گاهی این‌طور نبود و برای این بود که می‌خواستند شخصیت طرف را بکوبند.

شرح زندگی و سیره امام هادی(ع) در «مظلوم پیروز» تبیین شد

کتاب «مظلوم پیروز» به قلم رضا کریمی در شرح زندگی و سیره امام هادی(ع) نوشته و به کوشش انتشارات پیک‌ یزد منتشر شده است.

بررسي رابطه عرفان و سياست در صحيفه سجاديه

خلاف ديدگاه‌هايي كه قائل به امتناع تأسيس انديشه و رفتار سياسي در حوزه عرفان است، تعاليم ديني امام سجاد‌(ع) در قالب ادعيه موجود در صحيفه سجاديه مي‌تواند به تأسيس انديشه سياسي، گرايش سياسي و رفتار سياسي بينجامد.

از شما مردم می‌خواهم كه مرا با سخنان زيبای خود مستاييد

حضرت علی(ع) به وضوح مردم را از بکارگیری «ادبیات ستودنی» در وصف خود برحذر می‌کنند و از مردم می‌خواهند که با ظاهرسازی با ایشان رفتار نکنند و از سویی دیگر اعلام می‌کنند که هیچگاه ستایش را دوست نداشته‌اند چرا که ستایش را مخصوص پیشگاه خدای سبحان می‌دانند.

توصیه‌های امیرالمؤمنین(ع) درخصوص نزدیکان حاشیه‌دار حاکمان

امیرالمومنین علی (ع) در بخشی از نامه خود به مالک اشتر در مورد نزدیکان و خویشان والیان و حاکمان حاشیه دارش می‌نویسند: (ای مالک) نزدیکان را بگذار تا از حق، هرچه باید به آن‌ها برسد؛ برسد.

تحلیل جامعه‌شناختی سیره سیاسی امامان علیهم‌السلام

در سلوک سیاسی معصومان علیهم السلام، حکومت و قدرت صرفاً به مثابه «ابزار» ی برای به پا کردن حق و عدالت تلقی شده و هر گونه ارزش ذاتی از آن سلب گردیده است. تاریخ اسلام به خوبی نشان می دهد که پیشوایان معصوم علیهم السلام، هرگز قدرت را «اصیل» تلقی نکردند و همواره به آن به صورت ابزاری برای هدایت و خدمت نگریستند؛ ابزاری که ارزش استقلالی اش در نظر امام علی علیه السلام، از لنگه کفشی پاره نیز کم تر بود.

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.