زبیر وار یا طلحه‏‌گون؛ مسئله این است

سیره امیرالمومنین در قبال زبیر و طلحه بیانگر دو نحوه برخورد متفاوت با سران فتنه جمل است؛ رویکردی مسالمت‏‌جویانه و وحدت‏‌طلبانه با او که در حسّاس‏‌ترین و حیثیتی‌‏ترین موضع، از سر اشتباه خویش بازگشت، و رویکردی قاطعانه و بی‌‏مسامحه با او که حاضر به پذیرش اشتباه نبود و بر باطل خویش، اصرار داشت.

با بهانه‌های مقدس مآب بر حکومت حق شوریدند

تقدس همسر رسول خدا با همراهی سیف الاسلام و طلحه، مسلمین را فریب داد و از طرف دیگر کسانی که منافق بوده و به دل هرگز ایمان نیاورده بودند و اقوام‌شان در جنگ‌های صدر اسلام توسط سپاه اسلام مخصوصا علی (ع) کشته شده بودند، همگی بر جانشین رسول الله به بهانه تضییع خون خلیفه مظلوم! شوریدند.

نگاهی گذرا به نقش نخبگان در جمل و صفین

تعداد زیاد مدیران و کارگزاران سابق که توسط علی علیه‌السلام تعویض شده بودند، از جمله مهم‌ترین مصائب پیش روی حضرت بود. او این تصمیمات را علی‌رغم برخی نصیحت‌های خیرخواهانه خواص و بزرگان انجام می‌داد. مغیره بن شعبه صحابه‌ای بود که علی را به «تدبیر» فرا‌می‌خواند و در توضیح آن می‌گفت: «معاویه و سایر کارگزاران عثمان را در پست خویش باقی بگذار تا بیعتشان محقّق و مسلّم گردد و جوّ مردمی نیز آرام گیرد. سپس هر که را خواستی عزل کن.»

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.