نقدی بر تعدد شبکه‌های تلویزیونی بدون ظرفیت‌سازی برای تولید

آیا با تاسیس شبکه های جدید و پخش برنامه‌های تکراری می‌توان با افتخار اعلام کرد که قله‌های جذب مخاطب ایرانی را فتح کرده‌ایم و دیگر نگران هجوم فرهنگ ماهواره‌ای نخواهیم بود؟ با بهره گیری از کدام تئوری و نظریه به سراغ تولید کمی رفته‌ایم؟ آن هم در بستری از لودگی و سطحی نگری که قطعا اثری از ارائه ی فرهنگی مطلوب و موثر در آن نخواهد بود.