62 سال از روز نکبت، روز اعلام موجودیت اسرائیل می گذرد. همه چیز از اعلامیه «بالفور» شروع شد که مثل همیشه انگلیس برای کسب حمایت مالی و سیاسی یهودیان، با صهیونیست ها وارد مذاکره شد و با صدور اعلامیه ای در 1917، بر ایجاد “وطن ملی یهود” تاکید و تعهد کرد. این اعلامیه در اصل، نامه بالفور، وزیر خارجه وقت انگلیس ، به یکی از رهبران صهیونیسم بود.
یک ماه بعد، بیت المقدس به اشغال نیروهای انگلیس درآمد که تظاهرات مسلمانان فلسطین را در برداشت. در 1922، شورای جامعه ملل، قیومیت فلسطین را رسما به دولت انگلیس واگذار کرد و در 29 نوامبر 1947 مجمع عمومی سازمان ملل متحد، قطعنامه ای دایر بر تقسیم فلسطین به دو کشور عربی و یهودی که از طریق اتحادیه ای اقتصادی وحدت یافته باشند، تصویب کرد.
سرانجام در 24 اردیبهشت 1327 – 14 مه 1948، بن گورین به عنوان نخست وزیر، تشکیل رژیم صهیونیستی را اعلام کرد. به دنبال اعلام استقلال و تاسيس كشور اسرائيل، ارتش كشورهاي عربي به آن كشور حمله كردند كه حاصل آن، چيزي جز اشغال 77% خاك فلسطين توسط اسرائيل، سرازير شدن 875 هزار آواره فلسطيني به كشورهاي همجوار، به اكثريت رسيدن جمعيت يهودي فلسطين و تثبيت موقعيت اسرائيل نبود. در جنگ شش روزه 1967 م. صحراي سينا، نوار غزه، كرانه غربي رود اردن، ارتفاعات جولان و تمامي اورشليم (بيت المقدس ) به تصرف اسرائيل در آمد.
نااميدي رژيم هاي عربي به شكست اسرائيل، احساس نياز روس ها و امريكايي ها به جلب حمايت اعراب و گسترش روابط با آنان و روي كارآمدن حزب كارگر در اسرائيل، موجب گرايش منطقه اي و جهاني به برقراري صلح در خاورميانه گرديد. در اين جهت، نختسين گام با برپايي كنفرانس صلح خاورميانه در ژنو ( 1973) برداشته شد كه با انعقاد پيمان كمپ ديويد در 1979وارد مرحله اي نوين گشت. اين پيمان، به معناي به رسميت شناختن اسرائيل و ناديده گرفتن حقوق مسلم مردم فلسطين بود. مذاكرات صلح خاورميانه با انعقاد پيمان غزه اريحا در 1993، به نقطه اوج پذيرش موجوديت اسرائيل رسيد؛ زيرا بر اساس اين پيمان، ساف ( سازمان آزادي بخش فلسطين ) و اسرائيل يكديگر را به رسميت شناختند و ايجاد يك دولت خودمختار فلسطيني در كرانه باختري رود اردن و منطقه غزه، مورد تصويب قرار گرفت.
برخلاف آنچه صهيونيست ها ادعا مي كنند، طرح نخستين تاسيس يك كشور يهودي در فلسطين، از آنان نيست، بلكه طراحان اصلي، قدرت هاي استعماري بوده اند. به بيان ديگر، پيشنهاد يهود سازي فلسطين از سوي فرانسه و انگليس و پيش از توصيه تئودور هرتصل، پايه گذار صهيونيسم ( 1904) در كنفرانس 1897بال سوئيس مطرح شد. اين نشان از اهميت استراتژيك سرزمين فلسطين براي دولت هاي استعمارگر دارد. فلسطين به دليل قرار داشتن در قلب امپراتوري عثماني و مجاورت (با) درياي مديترانه و كانال سوئز، منطقه بسيار پرمنفعتي براي اروپايي ها به شمار مي آمد، (زيرا) كه قلمرو عربي امپراتوري عثماني بر سر راه هاي هندوستان و شرق آسيا و خليج فارس قرار داشت.
آمريكا به ويژه در سالهاي دهه 1930به اهميت منافع استراتژيك نفت در عربستان سعودي و خليج فارس پي برد و از سوي ديگر كشورهاي خاورميانه و به ويژه جهان عرب مي توانستند به بازارهاي خوبي جهت مصرف كالاهاي آمريكا تبديل شوند. اين منافع متقابل باعث شد تا در 1942 پس از برپايي كنفرانس صهيونيست ها در نيويورك، دولت امريكا حمايت كامل خود را از سياست جديد جنبش صهيونيسم براي تبديل فلسطين به يك كشور يهودي اعلام كند. وانگهي، به اعتراف هرتصل، يهوديان نمايندگان تمدن غرب خواهند بود كه قادرند به گمان او، پاكي نظم و رسوم منزه غرب را به گوشه طاعون زده شرق، يعني فلسطين، به ارمغان آورند. دولت اسرائيل و سرزمين اسرائيل براي صهيونيست ها نيز از اهميتي بسيار برخوردار است.
جنبش صهيونيسم، دو دليل تاريخي و مذهبي در رابطه با تاسيس كشور اسرائيل در فلسطين ارائه داده است. ( دليل اول ) مورخان صهيونيست معتقدند تاسيس اسرائيل در واقع بازسازي حكومت باستاني قوم يهود است كه در اثر هجوم بيگانگان در سده پنجم قبل از ميلاد نابود شد ( دليل دوم ) بازگشت يهوديان به فلسطين و بناي دولت جديد تحقق وعده الهي (است) كه از سوي خداوند به سوي بني اسرائيل داده شده است.
در بخشي از اعلاميه تاسيس دولت اسرائيل، در اين باره آمده است: سرزمين اسرائيل محل ولادت يهود بود. هويت معنوي، مذهبي و ملي آن ها در اين جا شكل گرفت. در اين جا بود كه به استقلال دست يافتند و فرهنگي خلق كردند كه اهميت ملي و عالم گير داشت. در اين جا بود كه تورات را نوشته، به جهان عرضه داشتند. اما صهيونيست ها دلايلي معتبر براي تائيد ادعاهاي تاريخي و مذهبي خويش به دست نداده اند و حتي برخي يهوديان و صهيونيست ها، صحت اين ادعاها را رد كرده اند.
از ديگر دلايل اهميت استراتژيك فلسطين اشغالي، همجواري آن با تنگه هاي استراتژيك جهان است. اسرائيل در همسايگي با تنگه هاي بسفر، داردانل، باب المندب و به ويژه، طولاني ترين كانال آبي جهان و كوتاه ترين راه دريايي ميان اروپا و آسيا، يعني تنگه سوئز قرار دارد. حتي فلسطين از طريق ساحلي كوچك در بند ايلات ( عيلات ) واقع در خليج عقبه، به درياي سرخ و از آن طريق با كانال سوئز مرتبط است؛ كانالي كه اهميت آنرا مي توان از سخنان ارنست رنان، نويسنده مشهور فرانسوي، خطاب به سازنده كانال سوئز، فردينالد دولسپس، دريافت: «آنچه شما ساخته ايد، نه تنها دو دريا را به هم وصل مي كند، بلكه يك كانال ارتباطي بين اقيانوس هاي دنياست. اهميت آن از لحاظ دريانوردي چندان شكوهمند است كه هنگام جنگ هر كس آرزومند در اختيار داشتن آن است.»
فلسطين در قلب خاورميانه و جهان اسلام جاي دارد؛ منطقه اي كه طولاني ترين و پيچيده ترين منازعه قرن بيستم ميلادي، يعني اختلاف اعراب و اسرائيل در آن روي داده است. فلسطين، كه در هسته مركزي ممالك عربي واقع است، كشورهاي عربي آسيا را به كشورهاي عرب زبان افريقا متصل مي كند و راه ارتباط و اتصال زميني جزيره العرب به درياي مديترانه و اقيانوس ها و كشورهاي اروپايي به شمار مي رود. از اين رو، تاسيس اسرائيل در فلسطين، جهان عرب را به دو بخش جغرافيايي تقسيم و راه ارتباطي آن را قطع كرده است. همچنين، فلسطين زادگاه و زيست گاه شماري از پيامبران الهي، يادآور پيروزي مسلمانان بر صليبيان و قبله گاه اول و معراج گاه پيامبر اكرم (ص) است. بنابراين، هرگونه ادعا و منازعه بر سرآن، غرور ديني مسلمانان را جريحه دار مي كند.
نااميدي مردم فلسطین از دولت هاي عربي و ساف براي بازپس گيري فلسطين و تاثير انقلاب اسلامي ايران، روندي نوين از قيام و مبارزه عليه اسرائيل را پديد آورد كه آنرا «انتفاضه» مي خوانند. انتفاضه با هدف رفع اشغال فلسطين، در پاييز 1987م. با نيروي بسيار پا به عرصه حيات سياسي گذاشت، به گونه اي كه براي نخستين بار، اسرائيل را با خطري جدي از درون رو به رو كرد. بدين سان، اسرائيل موضعي دفاعي برگزيد و مهاجرت يهوديان به اسرائيل كاهش يافت. از اين رو، اسرائيل كوششي گسترده براي مهار آن آغاز كرد، ولي هيچ يك از اين كوشش ها ( مانند تاسيس دولت خودگردان فلسطين ) تاكنون نتوانسته است انتفاضه را سركوب يا متوقف كند.
با ورود آریل شارون به همراه هزار محافظ به مسجدالاقصی در اواخر سال 2000 میلادی و شهادت ده فلسطینی در پی بیحرمتی به این مسجد، موج جدیدی از مبارزه موسوم به انتفاضهالاقصی آغاز گردید.
باتوجه به ناکامی های اخیر رژیم صهیونیستی در جنگ های 33 و 22 روزه و از بین رفتن توهم اسرائیل شکست ناپذیر، و نیز بنا به اذعان سران این رژیم، در آینده ای نزدیک شاهد محو شدن اسرائیل از صحنه روزگار خواهیم بود.
اما مسئله مهم در این امر، حضور آگاهانه مسلمانان در حمایت و کمک همه جانبه به فلسطین می باشد. مطمئن باشیم که اگر همه با هم هفته ای تنها دقایقی از وقت خود را به کار برای فلسطین اختصاص دهیم، به یاری خدا پیروزی از آن ما خواهد بود. به قول حضرت امام (ره) اگر هر مسلمانی یک سطل آب بر سر اسرائیل بریزد، این رژیم را آب خواهد برد.
در پایان، یادمان نرود که پیامبر اکرم(ص)، از فتح بیتالمقدّس بعنوان یکی از نشانههای ششگانه آخرالزّمان یاد کردهاند.
Sorry. No data so far.