0.7 درصد روحانی = پیروزی 100 درصدی جمهوری اسلامی

تریبون مستضعفین-علی پارسانیا

0.7درصدی که انتخابات را به دور دوم نکشاند و روحانی را یکسره به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم ایران معرفی نمود، شاهد بزرگی بر حقانیت نظام جمهوری اسلامی ایران در فتنۀ سبز است. فتنۀ سبز با ادعای تقلبی بودن رأی مردم و به منظور وتو کردن جمهوریت نظام آغاز شد و بدون کوتاه آمدن از مواضع خویش فرصت‌‌های طلایی جمهوری اسلامی در عرصۀ داخلی و بین‌المللی را در آستانۀ بیداری اسلامی هدر داد. بدون تردید نظامی که قابلیت تقلّب 24 میلیونی را داشته باشد، امکان حذف 260 هزار رأی برای او به سادگی آب خوردن است اما امانتداری نظام در حفظ این 0.7 درصد، تمام تهمت‌های چهار سال گذشته را نقش بر آب کرد.

انفعال و سکوت نظام‌های سیاسی و رسانه‌های غربی در تحلیل سلامت انتخابات ایران قابل درک است و جز این انتظار نمی‌رود اما اقرار به اشتباه از جانب بخشی از مسئولین سابق نظام جمهوری اسلامی که در آتش فتنه به بهانۀ تقلب دمیده بودند انتظار چندان زیادی نیست. به هر حال عمدۀ ضرباتی که متوجه نظام شد ناشی از خطای عمدی یا سهوی ایشان است و بر عاملان آن فرض است که نسبت به این پارادوکس، موضع شفافی بگیرند. اگر شما اعتمادی به جمهوری اسلامی ندارید، چگونه و با چه توجیهی در انتخابات شرکت و از کاندیدای خاصی حمایت می‌کنید؟ مگر شما نبودید که نظام را متهم به عدم صیانت از آراء مردم نمودید، حال چگونه است که با پیروزی کاندیدای دلخواه بر سلامت انتخابات صحه می‌گذارید؟ ناخودآگاه ما را به یاد کودکانی می‌اندازید که چون در بازی پیروز می‌شوند فریاد ظفرشان طنین‌انداز می‌شود و چون می‌بازند جر می‌زنند، قواعد بازی را به هم می‌ریزند و بعضاً به والدینشان برای از سرگیری بازی پناه می‌برند.

این 0.7 درصد پیام دیگری نیز داشت. دیشب هواداران روحانی با فراعت تمام به خیابان‌ها آمدند و شادی کردند بدون این که صدای اعتراض هواداران رقیب را به نتایج انتخابات بشنوند در حالی که هم ایشان بودند که چهار سال پیش فرصت شادی را از مردم گرفتند. این حکایت دارد از این که با وجود شعارهای دموکراسی‌خواهان اصلاح‌طلب، این حزب الله است که در عمل به قواعد مردم‌سالاری پایبند است. پذیرش نتایج انتخابات توسط اصول‌گرایان و پیام‌های تبریک کاندیداهای ایشان این پیام را صادر می‌کند که: «نه هر که سر بتراشد قلندری داند».