نوع زندگی عشایری به لحاظ کوچ متعدد و جابجایی سالیانه امکان دایر کردن شرایط زندگی روستایی و شهری را ندارد، از این رو باید تدابیر ویژه‌ای برای این نوع زندگی بویژه آموزش و سلامت این قشر اتخاذ شود تا این افراد نیز بتوانند از امکانات حداقلی یک زندگی برخوردار شوند. در این میان دانش‌آموزان به عنوان بخشی از جامعه عشایری از بسیاری امکانات حداقلی بی‌بهره‌اند که به نظر می‌رسد لازم است، برای برقراری «عدالت اجتماعی» در کنار «عدالت آموزشی» امکانات لازم برای تحصیل این قشر لحاظ شود.
یکی از مشکلات فعلی مدارس عشایر وضعیت نامناسب «بهداشت» این مدارس است و معلمان و دانش آموزان این مناطق همچنان از این شرایط رنج می‌برند.
علیرغم اجرای طرح «همیاران سلامت» و «پیام آوران بهداشت» در مدارس عشایری، هنوز شرایط و امکانات مناسب بهداشتی برای این مدارس و حتی ساکنان این گونه مناطق برقرار نشده است.
عبدالرسول شکیبافر ـ مدیرکل امور مدارس عشایری و مناطق کمتر توسعه یافته وزارت آموزش و پرورش ـ با ابراز نگرانی از وضعیت بهداشتی مدارس عشایری و ضمن انتقاد از عملکرد وزارت بهداشت، گفت: علیرغم اینکه به همه استان‌ها ابلاغ کردیم که برای حل مشکلات بهداشتی مناطق از دانشگاه‌های علوم پزشکی استان کمک بگیرند، اما تاکنون تنها دو استان فارس و خراسان جنوبی توانستند تفاهم نامه همکاری با دانشگاه علوم پزشکی امضا کنند.
وی همچنین خواستار همکاری مراکز بهداشتی استان‌ها جهت ارتقای وضعیت بهداشت مدارس شبانه‌روزی شد و افزود: لازم است با تخصیص اعتبارات مناسب و اقدامات لازم از سوی دستگاه‌های ذیربط، امکانات بهداشتی مناسب در اختیار این گونه مناطق قرار بگیرد.
اظهارات و نگرانی‌های مدیرکل مدارس عشایر در حالی عنوان می‌شود که وی مهر ماه سال گذشته، عنوان کرده بود که دانش‌آموزان مناطق عشایری از وضعیت نابسامان و پایین بهداشت و سلامت رنج می‌برند و لازم است دستگاه‌ها و ارگان‌های متولی وضعیت بهداشت و سلامت این مناطق را ساماندهی کنند.
وی همچنین گفته بود: آموزش و پرورش تا جایی که ممکن است مسئولیت خود را در زمینه بهداشت و سلامت دانش‌آموزان انجام می‌دهد، اما لازم است دستگاه‌ها و ارگان‌های متولی وضعیت بهداشت و سلامت این مناطق را ساماندهی کنند.
علیرغم گذشت هشت ماه و اتمام سال تحصیلی جاری، تاکنون اقدامات قابل توجه و اساسی از سوی دستگاه‌های متولی صورت نگرفته است و دانش‌آموزان عشایر به ویژه دانش‌آموزان دختر همچنان در انتظار اقدامات اجرایی مسوولان هستند.
گفتنی است، این موضوع تنها مشکل مدارس عشایری نیست، بلکه کمبود امکانات، کوچ‌های طولانی پراکنده، نبود سرویس‌های بهداشتی، تحصیلات پایین معلمان عشایر، بیسوادی و کم‌سوادی خانواده‌های عشایر، نگهداشت نیروی انسانی و ترک تحصیل دانش‌آموزان در مقطع ابتدایی و راهنمایی نیز از مهم‌ترین چالش‌های این مناطق به شمار می‌رود.
امید می‌رود اجرای برنامه‌های تحول بنیادین در نظام آموزشی و افزوده شدن یک سال دیگر به مقطع دبستان، بهانه‌ای شود برای ماندگاری یکسال بیشتر دانش‌آموزان عشایری بالاخص دختران در نظام آموزشی کشور.
Sorry. No data so far.