«محمدکاظم انبارلویی» فعال سیاسی و مطبوعاتی در سرمقاله روز یکشنبه روزنامه رسالت، ادامه مذاکرات ایران و ۱ + ۵ بی‌فایده دانسته است. وی در این سرمقاله چنین نوشته است:
مذاکرات در بغداد نشان داد ۱+۵ به تعهدات خود در استانبول ۲ پایبند نیست. آن‌ها حقوق هسته‌ای ایران را در چارچوب ان پی تی به رسمیت شناخته و پذیرفته بودند مذاکرات یک چارچوب کاری داشته باشد، اما در بغداد به هیچ‌یک از این تعهدات پایبندی نشان ندادند. آن‌ها موضع صریح و شفاف ایران را می‌دانند اما اینکه اصرار دارند مذاکرات ادامه یابد نشان می‌دهد برایشان «مذاکره برای مذاکره» یک امر مطلوب است و آن‌ها سخت به آن نیازمندند. آخرین تیر ترکش ۱+۵ در تحریم‌ها، تحریم خرید نفت ایران بود که چون زلزله‌ای در اقتصاد چند کشور اروپایی که از ما نفت می‌خریدند ظهور کرد. آن‌ها از نظر اقتصادی وضع متزلزلی دارند و زیر فشار موج بیداری اسلامی در منطقه و نهضت ضد سرمایه‌داری درجوامع خود به سر می‌برند. آن‌ها از مذاکرات می‌خواهند به‌عنوان یک منفذ تنفس سیاسی استفاده کنند و ما نباید در این تنفس مصنوعی آن‌ها را کمک کنیم. محافل خبری آمریکا لو دادند که یکی از پیشنهادهای آن‌ها که مذاکرات را با عدم توفیق روبه‌رو کرده این است که می‌گویند «غنی سازی اورانیوم ۲۰ درصد را متوقف کنید و آنچه تولید کردید به ما تحویل دهید! آن‌ها بعد نیاز ایران را تامین یا در تامین آن تسهیل خواهند کرد.»
این احمقانه‌ترین و یا به تعبیر اخلاقی‌تر، ابلهانه‌ترین پیشنهادی است که ممکن است طرف‌های اروپایی و آمریکایی مطرح کنند. طبیعی است هیئت ایرانی در برابر این زورگویی و زیاده‌خواهی مقاومت و بر حق خود برای داشتن چرخه سوخت و غنی‌سازی اورانیوم در چارچوب مقررات ان پی تی تاکید کند. در حالی که این پیشنهاد احمقانه خارج از مقررات ان پی تی است. حال آنکه آن‌ها در مذاکرات استانبول دو تعهد کرده بودند که در چارچوب ان پی تی مذاکرات را به پیش ببرند.
هزاران نفر از بیماران کشورمان چشم به‌راه تولید اورانیوم ۲۰ درصد برای راکتور تهران بودند و غربی‌ها بی‌رحمانه از فروش آن به ایران پرهیز می‌کردند. حالا که ما به همت دانشمندان خودمان آن را تامین کرده‌ایم می‌گویند آن را به ما تحویل دهید، شاید ما دوباره آن را برای تامین نیازهای پزشکی به شما داده و دسترسی به آن‌را برایتان «تسهیل» کنیم!
اگر کشورهای ۱+۵ در پیشنهاد خود این‌قدر صادق هستند که از بمب اتم این‌قدر وحشت دارند چرا شب‌ها سر بر بالین زرادخانه‌های هسته‌ای خود می‌گذارند.
هیئت ایرانی نباید اجازه دهد طرف ۱+۵ با پررویی جای مدعی و اصل ادعا و این را که دعوا سر چه چیزی است عوض کند. ما بر اساس فتوای مقام معظم رهبری هیچ‌گاه به سمت تولید سلاح هسته‌ای نمی‌رویم. ما به این دلیل در مذاکرات حضور پیدا می‌کنیم که امید خلع سلاح هسته‌ای طرف مقابل را داریم. اگر این امر محقق نمی‌شود و آن‌ها همچنان می‌خواهند «دست روی ماشه هسته‌ای» با ما مذاکره کنند، از پیش معلوم است که مذاکرات نتیجه‌ای ندارد.
ما در مذاکراتی وارد شده‌ایم که ۱۰ سال است طرف‌هایمان به هیچ یک از مقررات بین‌المللی پایبندی نشان نداده‌اند. ما در مذاکراتی وارد شده‌ایم که طرف‌های ما حتی به قول و قرار‌ها و تعهدات مذاکرات قبلی خود پایبند نیستند؛ لذا بی‌فایده بودن آن از پیش معلوم است. طرف ما در مذاکرات ۱۰ سال است با نقض حقوق بشر و نقض مقررات جهانی به ملت ما ظلم کرده و دولت و ملت ما را در معرض کثیف‌ترین تهدید‌ها و تحریم‌ها قرار داده است. ما نمی‌توانیم مذاکرات را دوستانه تفسیر کنیم. آن‌ها دوست ما نیستند دشمن ما هستند و باید هزینه دشمنی خود را بدهند. قرآن بار‌ها در مورد خطر کفار و مشرکین و بدعهدی آن‌ها به مومنین هشدار داده است.
«کیف و ان یظهروا علیکم لایرقبوا فیکم الا ولا ذمه یرضونکم بافواههم و تابی قلوبهم و اکثرهم فاسقون.»
چگونه (برای آنان عهدی است) با اینکه اگر بر شما دست یابند درباره شما نه خویشاوندی را مراعات می‌کنند و نه تعهدی را؛ شما را با زبانشان راضی می‌کنند و حال آنکه دل‌هایشان امتناع می‌ورزد و بیشترشان منحرفند.
ما باید در برابر ترفند‌ها و ظاهرسازی‌های دشمنان اسلام هوشیار باشیم. آن‌ها فوق‌العاده غیرقابل اعتمادند و در تمام گفت‌وگوهای ۱۰ سال گذشته نشان داده‌اند حاضر به پذیرش حق نیستند و تمام گام‌های اعتمادساز دولت ایران را بی‌پاسخ گذاشته‌اند. پیمان شکنی و رفتار فریبکارانه با چاشنی فشار و تهدید، گویی یک راهبرد در گفت‌وگو‌ها با ما بوده است؛ لذا پذیرش دور بعدی گفت‌وگو‌ها در مسکو بی‌فایده است. آنچه ملت ما از بیرون شاهد است این است که می‌بیند آمریکا از روسیه بد‌تر، روسیه از انگلیس بد‌تر، انگلیس از هر دو این‌ها پلید‌تر و فرانسه و آلمان رسوا‌تر از همیشه و… هستند. البته از صبر، حلم، پایداری، صراحت بیان و شفافیت مواضع هیئت ایرانی در گفت‌وگو‌ها باید تشکر کرد و این خود یک دستاورد دلگرم‌کننده است. عقب‌نشینی‌های رسواکننده برخی اعضای ۱+۵ هم یک دستاورد است. اما جمع جبری گفت‌وگو‌ها از بیهوده بودن راه طی شده حکایت دارد.
Sorry. No data so far.