جمهوری اسلامی ایران، در سرزمین‌های شرقی خود، طولانی‌ترین مرز‌ها را با دو کشور پاکستان و البته افغانستان دارد.افغانستان به عنوان مهد کشت تریاک و تولید مواد مخدر صنعتی در جهان شناخته می‌شود. کشوری که میزان تولید مواد مخدر در آن پس از حضور آمریکا در این کشور از سال ۲۰۰۳ تاکنون به بیش از ۱۰ برابر رسیده است.
این در حالی است که آمریکا هنگام حضور در افغانستان و در هنگامیکه مشغول کشتار مردم بی‌دفاع در نقاط مختلف این کشور بود؛ حتی یک وجب از مزارع خشخاش پاکستان را هدف قرار نداد. نکته‌ای که البته مقامات نظامی آمریکا، علت آن را تلاش برای آسیب ندیدن اقتصاد و کشاورزی!!! اعلام کردند.
معمای آسیب ندیدن مزارع خشخاش اما با افزایش فراوان کشفیات مواد مخدر در مرزهای جمهوری اسلامی ایران فاش شد. رخدادی که با برخورد قاطع نیروی انتظامی و سایر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران؛ مدیریت مسئله را از دست آمریکا نیز به در آورد و بر طبق آنچه فرماندهان نیروی انتظامی کشورمان بیان کرده‌اند، کاروان‌های قاچاق مواد مخدر را به سمت استفاده از راه‌های دریایی و مرزهای شرقی و جنوبی افغانستان و پاکستان سوق داد.
به میدان آمدن توطئه اصلی
اما توطئه اصلی هنوز به میدان نیامده بود. نیروی انتظامی کشور بر اساس آمار رسمی، به ازای هر ۸۰۰ کیلوگرم مواد مخدر، یک شهید را تقدیم راه مبارزه با ناامنی و مواد مخدر می‌کند. طرح انسداد مرزهای شرقی کشور با قدرت تمام در حال اجراست و بخش اعظمی از این مرز‌ها از نظر جغرافیایی کاملا بسته شده‌اند. ماجرا می‌گذرد تا اینکه آنتونیو دلئو، نماینده دفتر مقابله با مواد مخدر سازمان ملل متحد در ایران (UNODOC) در اوایل مرداد ماه سال ۹۰، طی مصاحبه‌ای مطبوعاتی در تهران اعلام کرد که ایران دومین کشور جهان در مصرف مواد مخدر است.
خبر تا آن حد تکان دهنده بود که رسانه‌های چندانی در کشور به درست یا غلط بودن ادعای دلئو نیاندیشیدند و فقط به انتشار با آب و تاب صحبت‌های جهت دار او پرداختند. آنهایی هم که درباره غلط بودن صحبت‌های دلئو سخن گفتند، صدایشان به جایی نرسید.
دلئو در حالی این ادعا را مطرح می‌کرد که گویا کشورهای زیادی را در لیست خود از قلم انداخته بود که مصرف مواد مخدر در آن‌ها تا حدی شیوع دارد که مقامات آن‌ها گاهی مجبورند برای قانونی شدن مصرف انواع آن رای گیری کنند.
این در حالی است که افکار عمومی جهان، اگر نام‌هایی از کشورهایی مثل آمریکا، کلمبیا، افغانستان، هندوراس، پاکستان، تایلند و یا هندوستان و چین را که جملگی با کشورهای تولید کننده مواد مخدر هم مرز هستند را از دلئو می‌شنیدند شاید بیشتر سخنان او را باور می‌کردند تا اینکه بخواهند درباره مقام دوم ایران اسلامی در مصرف مواد مخدر! بیاندیشند.
توطئه ادامه دار، اما وارد مراحل اصلی خود می‌شد. ۱۱ نوامبر سال گذشته میلادی و چند ماه پس از مدعاهای دلئو بود که نشریه آمریکایی فارین پالیسی در گزارشی با عنوان «جولان مواد مخدر در ایران!» از این سخن گفت که مواد مخدر در ایران و به ویژه در پایتخت این کشور یعنی تهران شیوع فراوانی دارد.
گزارش یاد شده که البته جزو مطالب اصلی سایت فارین پالیسی نیز قرار گرفته بود در تمام بندهای خود بر این تاکید داشت که مواد مخدر به صورت فراوانی! در ایران مورد استعمال قرار می‌گیرد.
فارین پالیسی در حالی این ادعا را مطرح می‌کرد که آمریکا از زمان حضور در افغانستان فقط به حمایت از باندهای قاچاق مواد مخدر بسنده نکرده بود و ایجاد لابراتوارهای تولید مواد مخدر صنعتی مثل شیشه، کراک و… و نیز فراهم آوردن مواد اولیه مورد نیاز این کارگاه‌ها در دستور کار ویژه او قرار داشت. آمریکایی‌ها بیش از دلئو، نماینده سازمان ملل در ایران در جریان برخوردهای شدید پلیس ایران با باندهای مواد مخدر قرار داشتند و تلاش می‌کردند تا کاهش ورود مواد مخدر به ایران را با دپوی مواد مخدر صنعتی جبران کنند.
ماجرا ادامه دارد
سایت آمریکایی اسلیت (Slate) نیز در هنگامه‌ای که هیچ پاسخ درخوری به این توطئه نرم علیه کشورمان، از جانب رسانه‌ها و محافل مرتبط داخلی داده نمی‌شد، اقدام به بازنشر گزارش فارین پالیسی با تیتر و عکس متفاوت کرد.
اکنون و پس از توطئه به زبان لاتین نوبت به توطئه به زبان فارسی بود.
روشی که همواره در توطئه‌های نرم ابرقدرت‌های جهان علیه کشورمان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
و سایت صهیونیستی بالا‌ترین نیز به صحنه آمد.
بالا‌ترین با ترجمه گزارش سایت اسلیت که البته همان نسخه کپی شده مطلب فارین پالیسی بود، این گزارش را با تیتر «دختر‌ها در خیابان تن می‌فروشند تا… /گزارش اسلیت از وضعیت اعتیاد در ایران» منتشر کرد.
آمریکا به دنبال چه بود؟
آمریکا و متحدانش در افغانستان، از پیگیری و طراحی این پروژه شوم چه اهدافی را در سر می‌پرورانند؟
نکته واضح آن است که اتاق‌های فکر استکبار چگونه با پیگیری‌های نیرنگ بازانه خود تلاش کردند تا یک مفهوم غلط را در مورد یک کشور جا بیاندازند و سپس درباره آن به مانور بپردازند.
آنهم کشوری که شهادت بیش از ۵ هزار نیروی مسلحش در مبارزه بی‌امان با اشرار و قاچاقچیان مسلح، تنها بخشی از پرونده مبارزه ۳۳ ساله آن با مواد مخدر و مخالفت صریح با آن است.
ماجرا هنوز در ابهام است اما شاید مقاله اخیر سایت فارین پالیسی که پیش از مذاکرات هسته‌ای ایران و ۵+۱ در کشور عراق منتشر شد، تا حدی بتواند از برخی اهداف دشمنان ما در این زمینه رونمایی کند.
فارین پالیسی، بعنوان یکی از اندیشکده‌های تحقیقاتی آمریکا در این مقاله که با نویسندگی یک ایرانی و یک آمریکایی با تیتر «چگونه از جنگ با ایران اجتناب کنیم؟» منتشر شد، گفته بود: یکی از پیشنهادات آمریکا به ایران در مذاکرات هسته‌ای، کاهش ورود مواد مخدر به ایران در قبال لغو غنی سازی و تعلیق فعالیت راکتورهای هسته‌ای ایران است.
Sorry. No data so far.