ماجرا به درازا کشیده است؛ بنای یادمان «ننه علی» را می‌‌گوییم. همان بنا که سردار توکلی [رییس سازمان بهشت زهرا (س)] قول احداث آن را تا چهلم «ننه علی» داده بود. همان «ننه علی» که اسم کاملش «بانو ننه فتح اللهی مِرِشت» است و مادر شهید «قربانعلی رخشانی مهماندوست».
همان «ننه علی» که سوم اسفند ماه سال گذشته به دیدار حق شتافت و هنوز نم کفن‌‌اش خشک نشده، آلونک‌اش به دستور مسئولان بهشت زهرا (س) به ویرانه تبدیل شد. فکر میکنیم همه اینها برای به یاد آوردن ننه علی کافی باشد. البته اگر شما هم نشناسیدش، آنها که طرح یادمان ننه علی لای دفترهاشان خاک می‌‌خورد، دانستند از چه سخن می‌گویم.
مثلاً یک منظور مشخص آن، عذرخواهی مدیران سازمان بهشت زهرا (س) به ویژه سردار توکلی از مردم، خانواده شهدا و خانواده «ننه علی» باشد که دستور تخریب آلونک ننه علی را بدون هیچ دلیل موجه و منطق قابل اتکا و دفاعی صادر کرد.
منظور دیگر هم لابد این است که در ذهن خلایق و مهمانان خارجی و زائران گلزار شهدا، یاد مادری وفادار و فداکار زنده شود که سال‌ها در عشق فرزند شهیدش سوخت و زندگی در شرایط سخت را به راحتی و آرامش ترجیح داد تا اینکه آنقدر فرتوت و زمینگیر شد که به عشق مولایش امام خامنه‌ای عزیز (حفظ ا…)، به خانه دخترش رفت و تا آخرین روز حیات، در آنجا چشم‌انتظار دیدار دردانه آسمانی‌‌اش ماند.
اما منظور دیگری هم می‌‌تواند داشته باشد و آن، اینکه این بنای یادمان که قرار بود شبیه «آلونک» تخریب شده باشد، می‌‌خواهد فضای امن و آرامی را به برکت حضور معنوی شهدا فراهم سازد تا زائران دلپاک و بیقرار گلزار شهدا، دقایقی در آرامش جوار این بنا قدم بزنند و لحظاتی فارغ از دنیا و مافیها به ماجرای زندگی این فرشتگان زمینی نیز بیندیشند و خود را با آنها قیاس کنند.
با این همه منظوری که قرار است این یادمان داشته باشد، فکر میکنیم همان مدیران فرهنگی که برای ساخت یادمان «ننه علی» از هم سبقت می‌‌گرفتند، دیگر عطای این کار را به لقایش بخشیدند. آخر اگر قرار باشد یک بنای ناقابل، اینقدر منظور معنوی و فرهنگی داشته باشد، همان بهتر که آدم برود «برج میلاد» بسازد!!
Sorry. No data so far.