دکتر اردشیر سنایی استاد دانشگاه، دربارهٔ برگزاری جلسات کار‌شناسی میان ایران و ۱+۵ گفت: به نظر می‌رسد طرفین به این نتیجه رسیده‌اند که از یک سو ادامه مذاکرات چندان ثمربخش نخواهد بود و از سوی دیگر بسته شدن کامل باب مذاکره هم چندان درست و منطقی نیست. بنابراین دو طرف بر سر ادامه جلسات کار‌شناسی توافق کردند و به یک حالت میانه رسیدند که نه مذاکرات شکست خورده تلقی شود و نه اینکه مذاکرات موفقیت خاصی را به دنبال داشته است.
وی ادامه داد: طرفین در این نظر توافق کردند که بهتر است باب مذاکرات ولو در سطح کار‌شناسی ادامه یابد و امیدی در ادامه مذاکرات حفظ شود. البته در این مسائل طرفین باید اراده خود را بر حل مسائل از طریق مسالمت‌آمیز قرار دهند و هردو طرف بپذیرند که حق طرف مقابل را به رسمیت شناخته و به دنبال امتیازگیری کامل برای خود و تعلق نگرفتن امتیازی برای طرف مقابل نباشند.
سنایی با بیان اینکه نباید باب دیپلماسی بر روی طرفین بسته شود، افزود: اگر هر دو طرف بر این مساله متمرکز شوند و تا حدودی نظرات خود را مشابه کنند می‌توان امیدوار بود که باب مذاکرات ولو با فواصل زمانی طولانی‌تر میان طرفین باز بماند. البته باید به این نکته توجه کرد که در جلسات کار‌شناسی هم اگر روال بر همین اساس باشد باز هم امید چندانی برای تامین منابع طرفین وجود ندارد.
این کار‌شناس مسائل بین‌الملل با اشاره به اعمال تحریم‌ها از سوی غرب به همراه مذاکرات، خاطرنشان کرد: سیاست تهدید و تشویق همواره جزو تاکتیک‌های دیپلماتیک غرب بوده است. طرف مقابل در برخی مواقع این مساله را دنبال کرده است منتها بایستی سطحی از انتظارات جمهوری اسلامی ایران از سوی طرف مقابل مورد پذیرش قرار می‌گرفت اما طرف مقابل از این موضوع به ظرافت عبور کرده و هیچ تضمین و تعهدی در این‌باره نداده است و در مقابل، تشویق‌های در نظر گرفته شده دربارهٔ ایران معمولا در سطحی نبوده است که انتظارات جمهوری اسلامی ایران را تامین کند.
وی با بیان اینکه وزن و تناسب لازم میان تشویق‌های طرف مقابل و انتظارات جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد، تصریح کرد: طرف مقابل اگر می‌خواهد به ایران مشوقی دهد باید در سطح توان جمهوری اسلامی ایران باشد و امتیازگیری هم باید در راستای منافع این کشور باشد. به هر حال طرفین این موضوع را باید بپذیرند که مذاکرات پیچیده و در برخی موارد توام با عوامل حیثیتی بوده و نمی‌توان انتظار حل مسائل در کوتاه‌مدت را داشت.
سنایی اضافه کرد: ارادهٔ طرفین باید به گونه‌ای باشد که بخشی از منافع ملی دو طرف مبنی بر سیاست برد ـ برد تامین شود. در غیر این صورت این مسائل غیر قابل حل خواهد بود. البته این نکته نیز باید مورد توجه قرار گیرد که در حال حاضر مذاکرات به گونه‌ای پیش می‌رود که طرفین تنها به بیان مواضع خود می‌پردازند که چنین روندی مثمر ثمر نیست.
Sorry. No data so far.