محمود حکیمی، نویسنده و پژوهشگر تاریخ، گفت: نوشتن مجموعه ۷ جلدی را که امروز رونمایی میشود، من از سال ۶۴ شروع کردم. شرکت سهامی انتشار در سال ۶۲ یک مجموعه تاریخی در ۲۲ جلد با عنوان «تاریخ تمدن یا داستان زندگی انسان» از من منتشر کرده بود که خیلی اقبال یافت. وقتی آن را به ناشر دادم، هرگز تصور نمیکردم استقبال از آن چنان باشد که کتاب من به چاپ شانزدهم برسد.
وی ادامه داد: استقبال نوجوانان از این کتاب موجب آن شد که پژوهشهای بیشتری را درباره تاریخ تمدن ایران و جهان شروع کنم و آن پژوهشها به خلق این مجموعه منتهی شود. نویسنده کتاب پرفروش «نقابداران جوان» خاطرنشان کرد: جلد اول مجموعه «تاریخ تمدن ایران و جهان» از تمدنهای اولیه نظیر تمدنهای سومر و بابل آغاز شده است و بعد به تمدنهای روم و ایران پرداخته است. در واقع، بخشی از جلد اول تاریخ تمدن درباره نهضتهای انبیاء و ادیان توحیدی است و بخشی درباره ادیان غیرتوحیدی. مهمترین بخش جلد نخست تاریخ تمدن به سلسله ساسانیان خاتمه مییابد.
نویسنده کتاب «داستانهایی از عصر ناصرالدینشاه» افزود: جلد دوم درباره تاریخ اسلام و بعثت رسول اکرم (ص)، همچنین وقایع دوران صدر اسلام است. این جلد تا سلسلههای پدیدآمده تا بعد از عباسیان ادامه مییابد. در واقع جلد دوم کاملاً درباره تاریخ اسلام است.
وی اضافه کرد: جلد سوم این مجموعه ۷ جلدی از دولت غزنویان آغاز و بسیاری از سلسلههای بعد از غزنویان را در بر میگیرد. همچنین من به صورت موازی با سلسله شاهان ایران، به تاریخ کشورهای دیگر نیز پرداختهام. این کار همینطور ادامه مییابد تا در جلد هفتم به پایان قرن بیستم و عصر معاصر میرسیم.
حکیمی گفت: پس از آنکه «تاریخ تمدن یا داستان زندگی انسان» را نوشتم و به دست چاپ دادم، نامههای بسیاری از مردم دریافت کردم که نویسندگان آن نامهها از من میخواستند که کتابهایی نه برای نوجوانان که برای عموم مردم بنویسم.
وی اظهار داشت: البته در آن مجموعه ۲۲ جلدی از تصاویر بسیاری استفاده کردم که در این مجموعه ۷ جلدی به دلیل آنکه مخاطب بزرگسال است، کمتر از تصویر استفاده شده است.
نویسنده مجموعه «هزار و یک حکایت تاریخی» همچنین گفت: کسانی که آثار مرا خواندهاند، میدانند که بیشتر کتابهای دینی من، داستانهای تاریخی است. معتقدم که مطالعه تاریخ هم برای عموم و هم برای نوجوانان بسیار ضروری و لازم است.
وی در پایان تأکید کرد: به گفته و اعتقاد یکی از نویسندگان مغرب زمین، کسی که تاریخ نخوانده باشد، کودکی بیش نیست. کسی که مطالعه تاریخی ندارد، درباره مسائل اجتماعی، قضاوتهای سطحی و ساده دارد، ولی داوری کسی که تاریخ خوانده باشد، سادهلوحانه و معمولی نیست.
Sorry. No data so far.