شعر: عاشق شدن یک رسم پابرجاست

تریبون مستضعفین- حجه السلام والمسلمین دکتر سید عباس نبوی، دومین دبیر دفتر تحکیم وحدت و معاون اسبق نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها و سازمان فرهنگ و ارتباطات است. وی که هم اکنون علاوه بر کارهای پژوهشی و عضویت هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، و ریاست موسسه‌ی فرهنگی توسعه و تمدن اسلامی، چندی است که حوزه‌ی علمیه‌ی دارالاسلام را جهت دانشجویان علوم انسانی تاسیس کرده است. این دو غزل نیز بخشی از اشعار ایشان درباره امام مهدی (عج) است.

دیدم چراغی در درون ماه شعبان

می سوزد از انوار پاک ایزدانه

گفتم که یاران دست یکدیگر بگیریم

تا زیر پایش پی گذاریم آشیانه

شاید که ما را لحظه ای قابل بداند

تا یک نظر بنماید از روی بهانه

هر لحظه برگردیم و سر بالا برآریم

آرام گیریم از غم و درد زمانه

آبی بیفشانیم بر دل های سوزان

قدری تسلا گیرد و آرد جوانه

نوری بگیریم از شعاع سوزش او

قدری فروزیم از جمالش عاشقانه

سویش بنالیم از فراق آن رخ پاک

شاید کند ما را به راه خود روانه

شوید دل و قلب غبارآلودمان را

خلعت بپوشاند کند ما را نشانه

مجنون کند دل های مان بی تاب سازد

مردم بیایند وزند هر کس گمانه

ما بنگیریم و از تبسم خیره مانیم

دانیم ما را نیست یاری هم دلانه

بینیم آن رعنای مخفی مانده از خلق

لبخند مرضی اش منور کرده خانه

گوید که خیزید و به راه من درآیید

قلب و دل خود پر نمایید از زبانه

این اتش فرقت شما را ذوب سازد

هر لحظه لحظه می نوازد تازیانه

در انتظار رؤیت انوار ایزد

جان را فدا سازید بی عذر و بهانه

***

با یک نظر بر چهره ای زیبا

عاشق شدن یک رسم پابرجاست

اما بدون دیدن معشوق

دلدادگی شیرین و پر معناست

در انتظار مقدم دلبر

یک عمر اشک و آه بی همتاست

آری که یک معشوق و یک عالم

در عشق او دلداده و شیداست

یادش شفای درد هجران است

نامش فروغ جلوه ی جان هاست

از عشق او دلداده حیران است

گر رخ نماید محشر و غوغاست

خورشید تاب دیدنش نارد

گر بیندش دلداده واویلاست

امید دیدارش به قلبم نیست

گر چه رخش بر مه رخان پیداست

اما درونم شعله‌ی حسرت

دیدار او یک لحظه در رویاست

ما را غم هجرش زدنیا بس

کین بهترین سوغات این دنیاست

بگذار با این عشق جان بازم

کین سنت پیران راه ماست