دوشنبه 16 جولای 12 | 17:36

علیخانی: تولید ادبیات جهانی در ایران تنها از تهران امکان‌پذیر نیست

یوسف علیخانی در سخنان خود با اشاره به حضور چندین ساله‌اش در جشنواره‌های مختلف استانی گفت: به بهانه‌های مختلفی در سال‌های گذشته به شهرستان‌ها رفتم. در این سفر‌ها با نویسندگان جوانی برخورد می‌کنم که ادبیات آمریکای لاتین را به عنوان مثال خوب می‌شناسند اما دریغ از یک نویسنده ایرانی که از آن اثری خوانده باشند یا بشناسندش و این آفت بزرگی است.


کارگاه داستان دهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره صبح روز دوشنبه ۲۶ تیر در فرهنگسرای جوان ارومیه برگزار شد.

شجاعی: ضعف عمومی همه قصه‌های دنیا پایان‌بندی است

در ابتدای این نشست، محمد مهدوی شجاعی با اشاره به برخی ایرادات ساختاری جشنواره شعر و داستان جوان سوره گفت: همه قصه‌های دنیا یک ضعف عمومی دارد و آن پایان‌بندی است.

این کار‌شناس ادامه داد: این موضوع در قصه‌های واصله به جشنواره نیز به وضوح دیده می‌شد، از سوی دیگر در تمامی آثار جشنواره با خواندن چند پاراگراف می‌شد سطح داستان‌ها راتشخیص داد که به نظر من این نشان‌دهنده ضعف محتوایی ساختاری داستان‌ها است.

شجاعی ضمن اشاره به اینکه ایده‌های خوبی را در میان داستان‌های رسیده به جشنواره دیدم، متذکر شد، زبان روایات قصه‌‌ها عموماً مشکل داشت.‌گاه پیش می‌آمد چندین صفحه ازداستان می‌گذشت اما ماجرای پیش رو مفهوم نبود و اثر جذابیت ساختاری و تعلیق رانداشت و در پایان هم حس می‌شد گویا نویسنده قصد داشته هرچه زود‌تر داستان را تمام کند.

این داور جشنواره گفت: امروزه جوانان ۲۰ تا ۲۲ ساله آثاری را به جشنواره ارایه می‌کنند که نسبت به زمانی که من و دوستانم تازه وارد فضای داستان‌نویسی شده بودیم، معجزه است، اما دیدگاه نداشتن به انسان، تاریخ، فلسفه و حتی خود ادبیات در این داستان‌ها موج می‌زد.

وی در ادامه عنوان کرد: به نظر من داستان‌نویس کسی است که شناخت کاملی از تمام فضای اطراف خود برای روایت داشته باشد و در این زمینه تحقیق و پژوهش نقش موثری ایفا می‌کند.

بایرامی: یکی از اصول اساسی نویسندگی داشتن موضوع برای خلق داستان است

در ادامه این کارگاه محمدرضا بایرامی نیز در سخنانی با اشاره به حضور جشنواره‌ای برخی از داستان‌نویسان گفت: اتفاقی که این روز‌ها افتاده این است که برخی تنها درجشنواره‌ها حضور دارند، قصه‌ای برای آن می‌نویسند و بعد دیگر هیچ کاری نمی‌کند وبه همین خاطر می‌بینیم که بسیاری از قصه‌ها در جشنواره‌ها می‌چرخد و نویسنده آن دغدغه و زایش ادبی تازه‌ای ندارد.

بایرامی ادامه داد: ما می‌پذیریم که یکی از اصول اساسی نویسندگی داشتن موضوع برای خلق داستان است اما آنچه که در آثار جشنواره دیده شد موضوعیت نداشتن بیشتر آثار است و تنها مسابقه و جشنواره‌ برای وی اهمیت دارد.

فتاحی: توقع این بود که روایت ما از داستان انقلاب با روایت از نویسندگان جوان ما از آن ‌متفاوت باشد

حسین فتاحی از دیگر داستان‌نویسانی بود که در این کارگاه عنوان کرد: قسمتی از داستان‌های موجود در جشنواره تلاش داشتند تا موضوع انقلاب اسلامی را متناسب با جشنواره ارایه کنند، توقع حداقلی من این بود که روایت ما از داستان انقلاب با روایت ما از نویسندگان جوان ما از آن ‌متفاوت باشد. جوان امروزی می‌تواند با دید متفاوتی به انقلاب نگاه کند و مطالبات مردم را درباره آن پیگیری کند اما این موضوع در داستان‌های جشنواره دیده نشد.

به گفته وی، در آثار این دوره از جشنواره تفاوت دید میان نویسندگان جوان و پیشکسوتان را احساس نکردم. در حالی که جوان داستان‌نویس تازه نفس است و وابستگی کمتری به دنیا دارد و می‌تواند دید تازه‌تری در داستان داشته باشد.

علیخانی: تولید ادبیات جهانی در ایران تنها از تهران امکان پذیر نیست

یوسف علیخانی در سخنان خود با اشاره به حضور چندین ساله‌اش در جشنواره‌های مختلف استانی گفت: به بهانه‌های مختلفی در سال‌های گذشته به شهرستان‌ها رفتم. در این سفر‌ها با نویسندگان جوانی برخورد می‌کنم که ادبیات آمریکای لاتین را به عنوان مثال خوب می‌شناسند اما دریغ از یک نویسنده ایرانی که از آن اثری خوانده باشند یا بشناسندش و این آفت بزرگی است.

علیخانی تصریح کرد: تولید ادبیات جهانی در ایران تنها از تهران امکان پذیر نیست، به عنوان نویسندگان جوان باید خودتان را جدی بگیرد و کتاب خودتان را منتشر کنید. از میان همه شرکت کنندگان در جشنواره تنها ۳نفر برگزیده می‌شوند بدون شک سایرین نیز به داوران به دلیل انتخابشان خرده خواهند گرفت اما برگزیده واقعی کسی است که جشنواره را کنار بگذارد و به فکر نوشتن و انتشار کتاب خود باشد.

ثبت نظر

نام:
رایانامه: (اختیاری)

متن:

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.