محمد ظریفی- مدتی است که گرانی‌های بیش از اندازه و تورم موجود، صدای خیلی از تحلیل گران اجتماعی – سیاسی را در آورده، مردم را از این وضعیت ناراضی کرده و برخی از صنوف را نیز با مشکلاتی مواجه ساخته است. مردم که همچون همیشه صبر را بر هر اقدام و حتی کمتر اعتراضی ترجیح می‌دهند که مبادا از اعتراضشان بوی انتقاد به نظام جمهوری اسلامی استشمام شود. البته این صبر حدی دارد. پیش از این نیز در مطلبی به صورت جداگانه به تأثیر این وضعیت اقتصادی بر میزان اعتماد ملت ایران به نظامشان پرداخته شد و بنا نیست در این مطلب بیش از این به این موضوع پرداخته شود. صنوف هم اگر اعتراضی بکنند، که بعضا کرده‌اند، به بن بست برخورد می‌کنند و مجبور به سازش می‌شوند. در این میان اما کسی نمی‌داند دولت، مجلس و دستگاه‌های مسئول درحوزه اقتصاد چه می‌کنند؟! دولتی که همیشه داعیه دار روراستی با مردم و بیان مشکلات و راهکار‌ها با مردم بود، به کما رفته و حتی گزارش‌های معمولش در رسانه ملی چند مدتی است تعطیل شده است. انواع انتقاد‌ها و هشدار‌ها از سوی دلسوزان همیشگی انقلاب صادر می‌شود و دولت و رسانه‌های نزدیک به آن به جای پرداختن به موضوع و بیان راهکار‌ها، به سیاسی کاری صرف روی آورده‌اند و مثلا منتقدین را «خورزوخان» لقب می‌دهند! و گرانی همچنان بلای جان مردم است. اخبار ضد و نقیض در مورد وجود برخی کالا‌ها در گمرکات و بنادر رد و بدل می‌شود و دولت حتی تکذیب هم نمی‌کند. و از آن طرف مجلس نهم به جای آنکه با برگزاری جلسات فشرده به موضوعات مربوطه بپردازد و موجبات تسهیل قانونی و راهگشایی برای اقدامات دولت را فراهم آورد، ابتدا می‌گوید۱۰۰۰۰۰۰۰۰ تومان برای اجاره منزلمان کم است و بعد هم با افتخار به تعطیلات تابستانی می‌رود و گرانی همچنان کنترل ناشدنی ست!
شاید برخی مسئولین انتظار دارند و در حالت بدبینانه‌اش دوست دارند مردم بدون هیچ اطلاعی از دلایل و چگونگی گرانی‌های عجیب، همه مشکلات را به گردن تحریم‌های اقتصادی انداخته و سپس اینگونه نتیجه گیری کنند که راهکار نظام برای برون رفت از وضعیت اقتصادی نابسامانش، کوتاه آمدن از مواضع هسته‌ای، دست برداشتن از آرمان‌های انقلابی، خالی کردن پشت جبهه مقاومت در لبنان و فلسطین و سوریه، برقراری رابطه با آمریکا و… است. و البته بایستی یک گوش این مسئولین را پیچاند و با صدای بلند در گوش دیگرشان فریاد زد مادر و پدر شهیدی که فرزندانشان را در انقلاب اسلامی و دفاع مقدسشان به پای ولایت و آرمان‌های امام و رهبرشان فدا می‌کنند و در مراسم تشییعش سرافرازند، اینگونه میدان را برای ترک تازی سیاست بازان حرفه‌ای خالی نمی‌کذارند و برنامه آینده‌شان را با گوشه ابروی ولی فقیه‌شان تظیم می‌کنند ومعادلات سیاسی معمول را همچون ۸۴، ۸۸، ۹۰ و… برهم می‌زنند.
لذا بایستی تذکراتی به دولت مردان، نمایندگان مجلس؛ اقتصاددانان مسئول و… داده شود تا مییزان اهمیت مسائل معیشتی مردم را دریابند و راهکاری اصولی بیاندیشند. در ادامه قسمت‌هایی از منویات رهبر معظم انقلاب را بازخوانی می‌کنیم تا شاید توجیه‌ها و کم کاری‌ها و سکوت‌های برخی مسئولین جای خود را جهاد اقتصادی انقلابی و گزارش‌های دقیق و اثربخش به مردم، اقدامات راهبردی و راهگشا و… بدهد و دوباره مردم از عملکرد دولت و مجلسشان شاد گردند.
در دیدار با نمایندگان مجلس ششم ۲۹/۰۳/۷۹ :«مسأله معیشت قطعاً در اولویّت اوّل است. معیشت که نبود، دین هم نیست؛ اخلاق هم نیست؛ حفظ عصمت و عفت هم نیست؛ امید هم نیست. کسى را که به موقعیتى دست پیدا کرده، به خاطر اینکه براى رفع نابسامانى و فقر، تلاش و مجاهدت کند و شب و روزِ خودش را صرف نماید، ملامت نخواهند کرد. اولویّت‌ها را پیدا کنید. مسائل اساسى جامعه اینهاست.
عزیزان من! شما بدانید که دشمن شما، دشمن این انقلاب، دشمن این نظام، بُرندهترین حربه اى که در اختیار خواهد داشت، فقر و گرفتارى اقتصادى مردم است. روى این مسأله باید فکر کرد. گرفتاریهاى اقتصادى مردم، همین بیکارى اى است که در کلمات شما تکرار مى شود و درست هم هست؛ همین کمبود‌ها و همین مشکلات فراوان است. البته فسادهاى گوناگون، سوءاستفادههاى گوناگون، تبعیضهاى گوناگون، مشکلات ادارى و مشکلات قضایى هم در کنارش هست. اولویّت اوّل براى شما این است که امید مردم را حفظ کنید. اولویّت اوّل این است که شکم مردم را سیر کنید. مى شود نشست و حرفهاى روشنفکرى زد: اگر فلانطور نشود، فلانطور نخواهد شد؛ اگر چنین نشود، چنان نخواهد شد؛ اما باید دید واقعیت چیست.»
در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت ۶/۶/۱۳۹۰ :«معیشت مردم جزو اولین اهداف همه‌ى دولتهاست در همه جاى دنیا و در همه‌ى دوران تاریخ؛ البته دولتهاى علاقه‌مند به مردم؛ آن دولتهاى مستأثر و زورگو و جبار، مورد نظرمان نیستند. هر دولتى که بخواهد به مردمِ خودش خدمت کند، اولین مسئله‌اش، مسئله‌ى معیشت مردم است، که بتواند مردم را اداره کند. خب، این به اقتصاد وابسته است. یک اقتصاد خوب، سالم، وافر و پیشرو می‌تواند وضع زندگى مردم را خوب کند. خب، این یک دلیل است مبنى بر اینکه لازم است ما در کار اقتصاد مجاهدت کنیم.»
در اجتماع بزرگ مردم قم ۲۷/۷/۱۳۸۹: «کار مهم دیگر – که مخاطب و مسئول آن، دولت است – اهتمام به رفع عوامل نارضائى و مشکل‌ساز براى مردم است: مسئله‌ى معیشت، مسئله‌ى اشتغال، مسئله‌ى سامانه‌هاى ادارى، مسئله‌ى منصوبان دستگاه‌ها – بخصوص در سطوح بالا- مسئله‌ى شهردارى‌ها، مسئله‌ى نیروى انتظامى، که مباشراً و مستقیماً با مردم روبه‌رو هستند و می‌توانند بسیارى از مشکلات مردم را برطرف کنند یا خداى نکرده نارضائى‌هائى به وجود بیاید. بنابراین دستگاه‌ها در مسائل گوناگون، اهتمام و هماهنگى داشته باشند؛ هماهنگى و هم‌افزائى داشته باشند؛ اختلاف وجود نداشته باشد؛ که این هم مربوط به دستگاههاى دولتى است.»
در دیدار اعضاى ستادهاى نماز جمعه سراسر کشور ۵/۵/۱۳۸۱: «دشمنان به چند چیز امید بستهاند که هم ملت ایران و هم عناصر سیاسى باید به آن توجّه کنند. اوّلین هدف آن‌ها این است که ملت را نسبت به نظام اسلامى دلسرد و ناامید کنند؛ بیشترِ تبلیغات و شایعه پراکنى آن‌ها متوجّه به این هدف است. نقطه دومى که به آن امید بستهاند، این است که بتوانند اعتقادات و ایمان مردم را که موتور حرکت آن‌ها در گردنههاى سخت بوده است، خاموش کنند و از مردم بگیرند. هدف سوم این است تا آنجایى که مى توانند، کارى کنند که مشکلات معیشتى مردم – که دستگاههاى اجرایى و مسؤولان دولتى و غیره تلاش مى کنند آن‌ها را برطرف کنند – حل نشود. از یک طرف با شایعه پراکنى و تبلیغات سوء علیه نظام و انقلاب و امام و ارزشهاى انقلابى، مردم را بدبین و ناامید کنند؛ از طرف دیگر با تلاشهاى گوناگون مانع از اصلاح امور مردم شوند و نگذارند مشکلات مردم برطرف گردد؛ از یک طرف هم هر ضعفى که در کشور وجود داشته باشد – ولو ضعفهایى که مدیران اجرایى و دولت‌ها دارند – آن را به نظام اسلامى نسبت دهند. با مجموع این کار‌ها مى خواهند این ملت را که پشتوانه واقعى و حقیقى این انقلاب و نظام است، از انقلاب و نظام جدا کنند. البته سعى خود را کرده‌اند، ولى مسلّم است که نخواهند توانست. مردم، ایمان و پایبندى خود را به دین، اعتقادات و ارزشهاى والاى اسلامى نشان داده اند و امروز از الفاظ به ظاهر زیبایى که دشمنان این ملت بر زبان جارى مى کنند، فریب نمى خورند. ما سال گذشته مسأله اشتغال را مطرح کردیم؛ امسال هم روى آن تأکید نمودیم و جلسات متعدّدى تشکیل شد و مسؤولان دولتى با جدّیت دنبال این کار را گرفتند. اما دشمنان براى اینکه حواس مسؤولان را پرت و ذهن‌ها را به جاهاى دیگر منعطف کنند، انواع و اقسام کارهاى خباثت آمیز و رذالت بار را در تبلیغات خود انجام دادند تا موضوع اشتغال، اصلاح معیشت مردم و رفع بیکارى از جوانان کشور تحقّق پیدا نکند.»
در دیدار با نمایندگان مجلس ششم ۲۹/۳/۷۹: «امروز در بعضى از گفته ها و اظهارات، راجع به شأن و شخصیّت و شرف و کرامت انسان در جامعه حرف زده مى شود. این بلاشک از اصول اسلامى است؛ اما کدام نقض کرامت انسانى بالا‌تر از اینکه انسانى، رئیس عائله اى، پدر خانواده اى، در جامعه اى که در آن همه چیز هم هست، نتواند اوّلیات زندگى فرزندان خودش را تأمین کند؟! کدام تحقیر از این بالا‌تر است؟! کدام نقض شخصیّت و شرف و کرامت انسانى از این بالا‌تر است؟! صبح تا شب کار کند، آخرش به من یا به شما یا به آن مسؤول دیگر نامه بنویسد که من دو ماه است به خانهام گوشت نبردهام!
یک وقت در جامعه گوشت و میوه نیست، من و شما هم نمى خوریم؛ یک وقت در جامعه امکانات رفاهى نیست، من و شما هم استفاده نمى کنیم؛ یک وقت ایام عید که مى شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى کنند. در این حالت کسى احساس سرشکستگى نمىکند – البلیة اذا عمت طابت- اما وقتى همه چیز هست، وقتى کسانى در جامعه با استفاده از فرصتهاى نامشروع توانستهاند براى خودشان آلاف و الوف و زندگیهاى تجمّلى فراهم کنند، وقتى طبقاتى در جامعه هستند که برایشان پول خرج کردن هیچ اهمیتى ندارد، جمع کثیرى از مردم که در بین آن‌ها رزمندگان و عناصر نظامى و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچههایشان را فراهم کنند، کدام شکستن شخصیّت و شرف انسانى از این بالا‌تر است؟! شما مى خواهید جواب چه کسى را بدهید؟ شما مى خواهید دل چه کسى را خوش کنید؟ شما مى خواهید چه کسى از شما راضى باشد؟»
مطلب را با کلامی از حضرت امام خمینی (ره) به پایان می‌بریم تا لزوم پرداختن ریشه‌ای به علم اقتصاد و ایجاد اقتصاد اسلامی شفاف‌تر گردد.
«به عهده علمای اسلام و محققین و کار‌شناسان اسلامی است که برای جایگزین کردن سیستم ناصحیح اقتصاد حاکم بر جهان اسلام طرح‌ها و برنامه‌های سازنده و دربرگیرنده منافع محرومین و پابرهنه‌ها را ارائه دهند و جهان مستضعفین و مسلمین را از تنگنا و فقر معیشت به درآورند. البته پیاده کردن مقاصد اسلام در جهان و خصوصاً برنامه‌های اقتصادی آن و مقابله با اقتصاد بیمار سرمایه‌داری غرب و اشتراکی شرق بدون حاکمیت همه جانبه اسلام می‌سر نیست و ریشه‌کن شدن آثار سوء و مخرب آن، چه بسا بعد از استقرار نظام عدل و حکومت اسلامی همچون جمهوری اسلامی ایران نیازمند به زمان باشد. ولی ارائه طرح‌ها و اصولاً تبیین جهت‌گیری اقتصاد اسلام در راستای حفظ منافع محرومین و گسترش مشارکت عمومی آنان و مبارزه اسلام با زراندوزان بزرگ‌ترین هدیه وبشارت آزادی انسان از اسارت فقروتهیدستی به شمارمی رود.» (صحیفه امام، ج۲۰، ص۳۴۰)
Sorry. No data so far.