به گزارش تریبون مستضعفین، مقام معظم رهبری در دیدار رمضانیه با جمعی از روحانیون در 14 اسفند 1370 نسبت به وضعیت مسلمانان میانمار ابراز ناراحتی کرد و از سکوت مجامع بین‌المللی انتقاد کرد. بخشی از این سخنان بدین شرح است:
اين وضع مسلمانان مستضعف بيچاره‌ى ميانمارى است که دهها هزار نفر از آنها امروز با بدترين وضع در بنگلادش زندگى مى‌کنند. نمايندگان ما به آن‌جا رفتند و آمدند و خبرهايى به ما دادند که واقعاً خواب از چشم انسان مى‌پرد! چه‌قدر امروز دنيا نسبت به حقوق بشر – به معناى واقعى – بى‌اعتناست! مگر در دنيا صدايى از کسى بلند شد؟! يک مشت چکمه‌پوش دهها هزار مسلمان ميانمارى را با فجيع‌ترين وضع از خانه‌ى خودشان بيرون کردند؛ بچه‌ها و زنان و مردانشان را کشتند؛ اموالشان را غارت کردند؛ هر کس توانسته جان خودش را بردارد، فرار کرده؛ در دنيا هم کسى به کسى نيست؛ نه سازمان ملل حرفى مى‌زند، نه کميته‌ى حقوق بشر فريادى مى‌کشد، نه صليب سرخ جهانى احساس مسؤوليتى مى‌کند، نه اين کنفرانسها و مؤسسه‌هاى دروغىِ دفاع از حقوق بشر و دفاع از صلح و غيره حرفى مى‌زنند؛ کأنه اينها انسان نيستند! اين، دشمنى دنيا را با اسلام و مفاهيم و ارزشهاى اسلامى نشان مى‌دهد؛ اين نشان مى‌دهد که چه‌قدر نسبت به انسان بى‌اهتمام و بى‌اعتنايند و آنچه که درباره‌ى حقوق بشر و اين‌گونه تعبيرات مى‌گويند، حربه‌يى سياسى است؛ براى اين‌که کسى را در جايى بکوبند؛ کسى را بزرگ کنند؛ دولتى را تضعيف کنند و مردمى را از صحنه خارج نمايند.
متأسفانه اين حرفها به گوش افکار عمومى اروپا و امريکا نمى‌رسد تا بفهمند که زمامدارانشان در دنيا چه دارند مى‌کنند. مردم ما اين حقايق را مى‌دانند؛ مى‌دانند که اينها در بيان ادعاهاى بشردوستانه و طرفدارى از حقوق بشر، چه‌قدر دروغگو هستند. آن ساده‌لوحهايى که به اين حرفها دل خوش کرده‌اند، آنها بايد اين مطالب را بشنوند.
توضیح:
در آذرماه سال 1370 در اجراى اساسنامه‌ى «شوراى نظامى اعاده‌ى نظم و قانون» که تصريح بر تبديل ميانمار به يک کشور کاملاً بودايى داشت، فشارهاى نظاميان دولت ميانمار بر مردم مسلمان اين کشور – که افزون بر دو ميليون نفر از جمعيت اين کشور را شامل مى‌شدند – آغاز و منجر به مهاجرت بيش از يکصد هزار نفر از آنان به کشور بنگلادش شد. مهاجران مسلمان در اردوگاه‌هايى در جنوب شرقى کشور بنگلادش و در شرايطى بسيار نامساعد استقرار يافتند.
Sorry. No data so far.