بر اساس نتایج اولیه سرشماری سال ۹۰، روند جمعیت صفر تا ۱۴ ساله از سال ۶۵ به بعد همواره کاهنده بوده که مهم‌ترین علت آن کاهش زاد و ولد در کشور است.
کاهش جمعیت گروه سنی یاد شده در حالی است که بر جمعیت فعال کشور طی سال‌های اخیر اضافه شده است به طوری که در سال ۶۵ جمعیت در سن فعالیت از ۵۱. ۵ درصد به ۷۰. ۹درصد در سال ۹۰ رسیده است.
افزایش جمعیت فعال در کشور می‌طلبد که برنامه ریزان اقتصادی و اجتماعی در وهله نخست در اندیشه ایجاد شغل، مسکن و دیگر نیازهای این گروه سنی باشند.
بخش وسیعی از جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله، جمعیتی است که با نرخ رشد ۳. ۹ درصدی در اوایل سال‌های دهه ۶۰ به جمعیت کشور افزوده شده است.
جمعیت موضوعی پویا است که همواره نیازهای خود را می‌طلبد. شاید بتوان جمیت را به کودکی تشبیه کرد که بدنیا می‌آید، رشد می‌کند، آموزش می‌طلبد، نیاز به شغل، مسکن و ازدواج دارد و در نهایت باید برای سالخوردگی او هم تدابیری اندیشید.
نتایج جمعیت جهان در سال ۲۰۱۲ نشان می‌دهد هم اکنون جمعیت زیر ۱۵ سال در جهان ۲۶ درصد است که این جمعیت در کشورهای توسعه یافته ۱۶درصد، در کشورهای در حال توسعه ۲۹ درصد و کشورهایی با حداقل توسعه ۳۲ درصد است.
ایران به لحاظ ساختار جمعیتی همواره در حال فاصله گرفتن از کشورهای در حال توسعه است به طوری که برخی از ساختارهای جمعیتی کشور به کشورهای پیشرفته در حال نزدیک شدن است.
Sorry. No data so far.