خانه متعلق به حسین منزوی در یکی از محلات قدیمی شهر زنجان و در محله معروف به «حق‌وردی» زنجان واقع شده بود.در شرایطی که خانه شاعران بزرگ کشور در حال حاضر ضمن مرمت و یا خریداری از سوی مسئولان فرهنگی به موزه و یا خانه‌های فرهنگی تبدیل می‌شوند، تلاش برای جویا شدن از وضعیت این خانه و علت تخریب آن هنوز به جایی نرسیده است و ظاهرا این خانه از سوی صاحبان آن برای آپارتمان سازی تخریب شده است.
ارشاد: اطلاعی از تخریب نداریم
تلاش برای خبر گرفتن از مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان زنجان به نتیجه‌ای نرسید و معاون وی نیز ضمن اظهار بی‌اطلاعی از این موضوع قول داد تا روز شنبه اطلاعات دقیقی از این اقدام ارائه کند.
میراث در مورد بناهایی که فاقد وجهه تاریخی و یا ارزش‌های معماری باشد، وارد نمی‌شود
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان نیز در زنجان در مورد تخریب خانه حسین منزوی اظهار داشت: میراث فرهنگی نوعا بناهای پیر و قدیمی را ثبت می‌کند و در مورد بناهایی که فاقد وجهه تاریخی و یا ارزش‌های معماری باشد وارد نمی‌شود.
یحیی نقی‌زاده محبوب در مورد تبدیل این مکان به موزه و یا خانه فرهنگی گفت: این بحث می‌تواند در ادارات دیگر مطرح شود و میراث متولی تصویب طرح‌های فرهنگی و امثال آن نیست.
به نظر می‌رسد چند صباحی است که میراث فرهنگی و آثار تاریخی استان مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد و آثاری مانند سر درب کارخانه کبریت و همچنین سر درب مسجد جامع زنجان در غفلت و سکوت مسئولان تخریب و از بین می‌رود. به هر حال امیدواریم مسئولان فرهنگی پاسخ روشن و صحیحی به این سهل انگاری داشته باشند.
حسین منزوی
حسین منزوی اول مهر ۱۳۲۵ در زنجان و در خانواده‌ای فرهنگی متولد شد. او از سنین جوانی سرودن شعر را آغاز و در سال ۱۳۴۶ به عنوان شاعری مطرح و تاثیر گذار در جامعه مطرح و غزل‌های او مورد توجه غزل سرایان قرار گرفت.
او در سال ۱۳۴۶ وارد دانشگاه شد و در دانشکده ادبیات تهران ثبت نام کرد، اما دیری نمی‌گذرد که در می‌یابد، این رشته نمی‌تواند انتظاراتش را بر آورده کند به همین دلیل در سال ۱۳۵۰ درس را نیمه کاره رها می‌کند.
او در همان سال مجموعه شعر «حنجره زخمی تغزل» را منتشر می‌کند. این کتاب در بخش «شعر جهان» جایزه «فروغ فرخزاد» را که در آن دوران از جمله معتبر‌ترین جوایز ادبی ایران به شمار می‌رفت، را دریافت می‌کند.
پس از انتشار این کتاب، منزوی تصمیم به ادامه تحصیل در رشته علوم اجتماعی می‌گیرد. اما این این رشته را نیز نیمه کاره رها و در صدا و سیما مشغول به کار می‌شود و در این دوران برنامه «یک شعر یک شاعر» را تهیه و کارگردانی می‌کند.
در همین سال‌ها منزوی بسیاری از ترانه‌ها و تصنیف‌هایش را می‌سازد، که آن‌ها نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و تعدادی از این ترانه‌ها توسط خوانندگان مطرح آن روز خوانده می‌شود.
منزوی پس از انقلاب به زنجان (محل تولدش) باز می‌گردد و تا پایان عمر در آنجا اقامت می‌کند. دردوران اقامتش، در زنجان بیکار نمی‌نشیند و به ساختن ترانه و تصنیف می‌پردازد. او همانند «نیما» که تحولی شگرف در شعر به وجود آورد، تحولی در غزل معاصر به وجود آورد. او در دوره‌ای غزل سرود که همه منتقدان فکر می‌کردند، عمر شعر کلاسیک و غزل به پایان رسیده است.
اما منزوی ثابت کرد که غزل از ظرفیت بالایی برخوردار است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. منزوی در شعر سپید نیز دستی داشت، شعرهای سپید او گاهی حتی با شعر بزرگ‌ترین شاعران سپید سرا پهلو می‌زند. همچنین منزوی موسیقی را خوب می‌شناخت و صدا و خط خوبی نیز داشت. سرانجام حسین منزوی که مدت‌ها از بیماری قلبی رنج می‌برد، در ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۳۸۳ در کمال ناباوری زندگی را با همه عشقی که به آن داشت وداع گفت.
Sorry. No data so far.