حدود ۱۷ ماه از بحران سوریه می‌گذرد، اما هنوز کسی اطلاعی از سرکردههای مخالفان سوریه ندارد. گروه‌های مخالف مختلفی در سوریه حضور دارند اما شورای به اصطلاح ملی سوریه مهم‌ترین و شناخته شده‌ترین گروهی است که اعضای آن را افرادی تبعیدی تشکیل می‌دهند که سال‌ها از سوریه دور بوده و روابط بسیار نزدیکی با سرویس‌های جاسوسی و اطلاعاتی غربی مخصوصا آمریکا دارند.
روزنامه انگلیسی گاردین با اذعان به اینکه این اشخاص به دنبال ایجاد جنگ داخلی در سوریه بوده و خواهان حضور نیروهای نظامی غرب در این کشور هستند، در تحلیلی جامع به زوایای پنهان سرکردههای گروه موسوم به شورای ملی سوریه پرداخته است.
به گزارش این روزنامه، شخصیت‌های اصلی مخالفین سوریه مدت زیادی است که از این کشور تبعید شده و مدت‌ها قبل از آغاز بیداری اسلامی در منطقه، از دولت آمریکا برای سرنگونی اسد پول دریافت می‌کردند. این افراد حامیان داخلی مداخله نظامی در سوریه و حامیان نومحافظه‌کارانی هستند که از حمله بوش به عراق حمایت کرده و اکنون اوباما را ترغیب می‌کنند تا به سوریه حمله کند.
روزنامه انگلیسی گاردین در ادامه، به جزییات اطلاعات افراد وابسته به شورای ملی سوریه و سرکردههای این گروه پرداخته و می‌نویسد:
شورای ملی سوریه
شورای ملی سوریه تنها گروه مخالف دولت سوریه نیست، اما معمولا به عنوان مهم‌ترین آن‌ها شناخته می‌شود. شورای ملی بیشترین ارتباط را با غرب داشته و از همان آغاز بحران در سوریه، خواستار دخالت نظامی غرب در این کشور بوده است.
فوریه امسال، در آغاز نشست به اصطلاح دوستان سوریه در تونس، ویلیام هاگ اعلام کرد: «من با رهبران شورای ملی سوریه دیدار خواهم کرد، ما با آن‌ها نقاط مشترک زیادی داریم، دوستان سوریه، شورای ملی را به عنوان نماینده قانونی مردم سوریه را به رسمیت می‌شناسد».
بسمة قضماني
بسمة قضماني (EN) بالا‌ترین مقام رسمی شورای ملی است که هم اکنون در فرانسه یکی از کشورهای حامی دخالت نظامی در سوریه زندگی می‌کند.
قضماني عضو شورای اجرایی و رییس امور خارجه شورای ملی سوریه بوده که به مرکز ساختار قدرت شورای ملی سوریه بسیار نزدیک است.
او در جایی گفته است: «هیچ گفتگویی با رژیم امکان پذیر نبوده و تنها باید درباره حرکت به سمت نظام سیاسی جدید صحبت کرد». آسوشیتدپرس به نقل از او می‌نویسد: گام بعدی استفاده از تمام ابزارهای قانونی، ابزارهای توسل به زور، تحریم تسلیحاتی و حمله نظامی برای براندازی دولت سوریه است.
کار‌شناس گاردین در پاسخ به این سوال که چه کسانی خواهان مداخله نظامی غرب در سوریه هستند می‌نویسد: «پاسخ ساده است، شورای ملی سوریه».
امسال دومین باری بود که بسمة قضماني در کنفرانس بیلدربرگ شرکت می‌کرد. در کنفرانس سال ۲۰۰۸ قضماني از طرف فرانسه شرکت کرد، اما در سال ۲۰۱۲ هویت فرانسوی وی از بین رفت و به عنوان عضو بین‌المللی و نماینده سوریه در این اجلاس شرکت کرد.
بسمة قضماني، در سال ۲۰۰۵ برای بنیاد فورد در قاهره کار می‌کرد، او مدیر برنامه همکاری بین‌المللی و دولتی فورد بود. بنیاد فورد سازمان بزرگی است که دفتر اصلی آن در نیویورک بوده و به اتاق فکر سازمان جاسوسی سیا معروف است.
در فوریه ۲۰۰۵، روابط سوریه و آمریکا قطع شده و بوش سفیر خود را از دمشق فراخواند. به گفته واشنگتن پست، بسیاری از پروژه‌های مخالفین از همین زمان شروع و ارسال پول برای مخالفین سوریه از زمان بوش آغاز شد.
در سپتامبر ۲۰۰۵، قضماني مدیر اجرایی برنامه ابتکار اصلاحات عرب (ARI) شد، برنامه‌ای پژوهشی که شورای روابط خارجی آمریکا مبتکر آن بود. شورای روابط خارجی، اتاق فکر سیاست خارجی آمریکا است، در وب سایت این شورا، این پروژه به نام «پروژه شورای روابط خارجی» نوشته شده است. «ابتکار اصلاحات عربی» توسط گروهی در شورای روابط خارجی آمریکا مطرح شد و هدف آن تحلیل سیاسی منطقه برای جلوگیری از هرج و مرج و ایجاد ثبات ادعا شده است. پروژه‌های خاورمیانه آمریکا این کار‌ها را زیر نظر بورد بین‌الملل انجام می‌دهد که برانت اسکاوکرافت (مشاور امنیت ملی سابق بوش) رییس آن است.
برانت اسکاوکرافت، مشاور امنیتی سابق بوش، رئیس جمهور آمریکا است، او جای هنری کسینجر را گرفت. زبینگنیو برزینسکی مشاور تحلیل‌گر ارشد بین‌المللی همکار برانت است که به عنوان مشاور امنیت ملی جایگزین وی شد، بنابراین، از اوایل سال ۲۰۰۵، گروهی از مقامات امنیتی آمریکایی را می‌بینیم که قضماني را برای اجرای پروژه پژوهش در خاورمیانه انتخاب کردند. در سپتامبر همان سال، قضماني مدیر تمام وقت این برنامه شد. در اوایل سال ۲۰۰۵، شورای روابط خارجی آمریکا، نظارت مالی این پروژه را به عهده مرکز اصلاحات اروپا (CER) سپرد.
مدیریت مرکز اصلاحات اروپا به دست لرد کر، معاون رئیس رویال داچ شل است. کر رئیس سابقه سرویس دیپلماتیک و مشاور ارشد اتاق فکر چتم هاوس است.
چارلز گرانت مسئول روزنامه مرکز اصلاحات اروپا و سردبیر اکونومیست و عضو روابط خارجی شورای اروپا (اتاق فکری متشکل از دیپلمات، صنعت‌گردان، اساتید و نخست وزیران) است. بسمة قضماني به عنوان مدیر اجرایی برنامه ابتکار اصلاحات عرب، یکی از اعضای این اتاق فکر است.
جرج سوروس، سرمایه‌داری که بنیاد جامعه آزاد وی یکی از مهم‌ترین منابع مالی شورای روابط خارجی آمریکاست.
نکته اینجاست که بسمة قضماني یک فعال طرفدار دموکراسی معمولی نبوده و شانسی وسط میدان نیامده است. او از اعتبار دیپلماسی بزرگی برخوردار بوده، به‌طوری که مدیر پژوهشی بنیاد آکادمی دیپلماتیک اینترنشنال است. رییس این آکادمی جین کلود کوزران، رییس سابق DGSE، سرویس اطلاعات خارجی فرانسه است.
شواهد نشان می‌دهد که قضماني نماینده مورد اعتماد صنعت ترویج دموکراسی آمریکا و انگلیس است. این شخص سوری‌الاصل، روابط حرفه‌ای و بلندمدتی با کسانی دارد که در راس قدرت هستند.
رضوان زیاده
رضوان زیاده، یکی‌دیگر از نماینده‌های شورای ملی سوریه و مدیر روابط خارجی این شورا است. زیاده سابقه‌ای درخشان در دنباله روی سیاست‌های آمریکایی‌ها دارد: او مقام ارشد اتاق فکر بنیاد صلح آمریکا در واشنگتن است.
در فوریه امسال، زیاده به همراه نخبگان واشنگتن، پای نامه‌ای را امضا کرد که در ان از اوباما خواسته شده بود تا در سوریه مداخله نظامی انجام شود. همکاران او که این نامه را امضا کردند جیمز ووزلی (رییس سابق سیا)، کارل روو (عضو کمیته Present Danger) و الیزابت چنی، رییس سابق گروه عملیاتی ایران-سوریه هستند.
زیاده، یک سازمان دهنده بی‌رحم، رابط واشنگتن با روابطی قوی در اتاق‌های فکر است. روابط زیاده به لندن ختم می‌شود. در سال ۲۰۰۹، او عضو مهمان چتمن هوس بود و در ژوئن سال گذشته عضو یکی از پنل‌های این بنیاد شد. در پنل ترسیم آینده سیاسی سوریه این بنیاد، اسامه مناجد و نجیب الغضبان نیز از همکاران وی هستند.
وال استریت ژورنال، الغضبان را رابط میان دولت آمریکا و مخالفان سوریه معرفی کرده است. الغضبان، کار‌شناس امور سیاسی دانشگاه آرکانساس، عضو دبیرخانه عمومی شورای ملی سوریه و عضو شورای مشورتی مطالعات استراتژیک و سیاسی سوریه در واشنگتن (SCPSS) است.
در سال ۲۰۰۸، رضوان زیاده در نشست مخالفان سوریه در ساختمان فرمانداری واشنگتن شرکت کرد: کنفرانسی کوچک به نام «سوریه در حال انتقال». این نشست از طرف نهاد شورای دموکراسی آمریکا و سازمان جنبش عدالت و توسعه انگلیس حمایت می‌شود. روز بزرگی برای جنبش عدالت و توسعه بود، عناس العبد (رییس جنبش عدالت و توسعه سوریه) همراه با مدیر روابط عمومی خود از انگلیس به واشنگتن سفر کرد.
به قسمتی از این کنفرانس که در سایت جنبش عدالت و توسعه آمده است توجه کنید:
«این کنفرانس نتیجه بسیار خوبی داشت، سالن پر از مهمانانی از سنا، مراکز تحقیقاتی، روزنامه نگار‌ها و تبعیدی‌های سوریه در آمریکا بود. کنفرانس با سخنرانی جیمز پرنیس رییس شورای دموکراسی آغاز شد. زیاده، در پنلی قرار داشت که جاشوا موراوچیک رییس آن بود. موضوع بحث‌ها» ظهور اپوزیسیون سازمان یافته «بود.
اسامه مناجد
به غیر از قضماني و زیاده، از مناجد هم به عنوان عضو مهم شورای ملی سوریه نام برده می‌شود. البته افراد دیگری هم هستند. این شورا گروه بزرگی است که شامل حزب اخوان المسلمین هم می‌شود. جرج صبرا، نقش سخنگوی رسمی این گروه را ایفا می‌کند. این فرد که سابقه فعالیت‌های سیاسی هم دارد، رئیس حزب دموکرات خلق است. صبرا مدت زیادی را به جرم اختلال در امنیت ملی سوریه در زندان سپری کرده است.
گاردین، در ادامه گزارش خود می‌افزاید؛ هیچ شکی نیست که مهم‌ترین نهاد مخالف دولت اسد، شورای ملی سوریه بوده و از قضماني، زیاده و مناجد به عنوان روسای این شورا نام برده می‌شود. در بیشتر اوقات، مناجد به عنوان نماینده شورا در کانال‌های تلویزیونی حاضر می‌شود. او نماینده بنگاه‌های فرافکنی غرب در سوریه است.
نکته جالب توجه این است که اسامه مناجد، رابطه خوبی با رسانه‌های مهم غربی دارد، برای مثال، او چند روز پیش با حضور در دفتر روزنامه هافینگتون پست صراحتا اعلام کرد که باید در سوریه مداخله نظامی صورت گیرد و همچنین از دیگر کشور‌ها درخواست کرد تا از کمک‌های تسلیحاتی به تروریست‌ها دریغ نکنند.
مناجد از افراد شورای ملی سوریه و مشاور رئیس آن است. براساس زندگی‌نامه، او بنیان‌گذار و رئیس تلویزیون بارادا به حساب می‌آید. این تلویزیون در گذشته از منتقدین اسد به حساب می‌رفت و مقر آن در جنوب لبنان است. در سال ۲۰۰۸ و چند ماه پس از حضور در کنفرانس «سوریه در گذار» این فرد به واشنگتن برگشت و به دعوت جورج بوش جواب مثبت داد. او در ضیافت شام بوش تنها نبود و گروهی از مخالفان مشهور سوریه او را همراهی می‌کردند.
در سال ۲۰۰۸، وزارت امور خارجه آمریکا مناجد، را به عنوان رئیس روابط عمومی جنبش عدالت و توسعه می‌شناخت. او در این پست در تلاش برای تغییرات دموکراتیک و صلح‌آمیز در سوریه فعالیت می‌کرد.
کمک‌های مالی و نقش آن در تقویت مخالفن سوریه
روزنامه واشنگتن پست سال گذشته از خبری در ویکی لیکس پرده برداشت که اطلاعات مخفیانه زیادی را افشا می‌کرد. این اطلاعات مخفی ظاهرا افشاکننده مقادیر زیادی پول می‌شود که وزارت امور خارجه آمریکا به جنبش انگلیسی عدالت و صلح سوریه پرداخته است.
براساس گزارش روزنامه واشنگتن پست، شبکه تلویزیونی باردارا رابطه نزدیکی با این جنبش دارد. آنگونه که اطلاعات طبقه‌بندی شده آمریکا نشان می‌دهد، وزارت امور خارجه آمریکا از ابتدای سال ۲۰۰۶ بیش از ۶ میلیون دلار به این جنبش کمک مالی کرده است تا این جنبش بتواند شبکه ماهواره‌ای بارادا را راه‌اندازی و از دیگر فعالیت‌ها در خاک سوریه پشتیبانی مالی کند.
هنگامی که از سخنگوی وزارت خارجه آمریکا درباره کمک مالی این کشور به مخالفان سوریه، سوال پرسیده شد، مناجد شخصا اینگونه جواب داد:» ما نمی‌توانیم این حرف را تایید کنیم. دولت امریکا برای تاسیس این شبکه کمک مالی کرده است «.
مالک العابد، شریک تجاری» جنبش عدالت و توسعه «است. بنا به گفته وی، تلویزیون بیشتر هزینه‌های خود را از سازمان‌های آمریکایی غیرانتفاعی دریافت می‌کند.
به نوشته واشنگتن پست: بسیاری از اطلاعات طبقه‌بندی شده که از سفارت دمشق در آمریکا لو رفت، نشان دهنده این حقیقت است که اخراجی‌های دولت اسد از وزارت امور خارجه آمریکا تحت برنامه‌ای با عنوان» ابتکار همکاری خاورمیانه «پول دریافت می‌کردند. براساس این اطلاعات، وزارت خارجه آمریکا پول را از طریق شورای دموکراتیک به دست افراد می‌رساند.
همین گزارش بر اطلاعاتی تاکید می‌کند که در سال ۲۰۰۹ از سفارتخانه سوریه در امریکا درز کرد مبنی بر اینکه شورای دموکراتیک برای انجام برنامه سوریه مبلغی بالغ بر ۶. ۳ میلیون دلار از وزارت خارجه آمریکا پول دریافت کرده است. این برنامه» تلاش گروهی بین شورای دموکراتیک و شرکای محلی «نام دارد. به نقل از روزنامه واشنگتن پست» دیگر اطلاعات لو رفته حاکی از این است که یکی از برنامه‌های این شورا تلویزیون باردارا می‌باشد «.
تا همین چند ماه پیش، این برنامه تحت نظارت تامارا کافمن ویتس بود. این شخص در حال حاضر در موسسه بروکینز است که یکی از اتاق‌های فکر پرنفوذ در واشنگتن به حساب می‌آید. او می‌گوید:» در سوریه سازمان‌های بسیاری وجود دارد که به دنبال تغییر در دولت خود هستند. «
گاردین اذعان می‌کند، در سال ۲۰۰۶، وزارت خارجه آمریکا برنامه‌ای جدید تحت عنوان» فرصت‌های مالی «را آغاز کرد. یکی از این کمک‌ها بالغ بر پنج میلیون دلار بود که در سال ۲۰۰۶ پرداخت شد.
در ابتدای ژوئن ۲۰۱۲ نشست تجاری سوریه در دبی برگزار شد. این جلسه را رهبران مخالف اسد از جمله وال مرزا (دبیر کل شورای ملی) برگزار کردند. این پول قرار است صرف حمایت از تروریست‌های سوریه شود. پرواضح است که این پول از کجا آمده است؛ هر چند اگر شورا تاکید دارد که این پول از جانب کشورهای حوزه خلیج فارس پرداخت شده است، اما در این نشست تجاری، مرزا اعلام کرد که تا حالا بیش از ۱۵۰ میلیون دلار به ارتش آزاد سوریه پرداخت شده است.
گروه تجاری مرزا در نشست جهانی اقتصاد که» پلتفورم همکاری‌های بین‌المللی «نام داشت و در سال ۲۰۱۱ در استانبول برگزار شد، شرکت کرد.
در مقاله‌ای از روزنامه یو اس‌ای تودی که در فوریه امسال چاپ شد، آمده است:» وقت آن شده است که وجود شورای ملی سوریه را اعلام کنیم «. آنچه که این روزنامه می‌خواهد این است که حالتی بوجود آورد که انگار این شورا جایگزین اجتناب‌ناپذر بشار اسد است».
مایکل ویس، روزنامه نگار آمریکایی، یکی از افراد تاثیرگذار پروپاگاندای غرب است.
مایکل ویس
مایکل ویس به عنوان یکی از متخصصان غربی در امور سوریه که بسیار طرفدار مداخله غرب در این کشور است، می‌گوید: «مداخله نظامی در سوریه مسئله علاقه نیست، این کار اجتناب‌ناپذیر است.»
برخی از نوشته‌های این روزنامه‌نگار طرفدار مداخله در سوریه را می‌توان در وب‌سایت «لبنان جدید» پیدا کرد. این وب‌سایت در سال ۲۰۰۷ توسط ساچی و الی خوری راه‌اندازی شد. الی‌خوری متخصص ارتباطات استراتژیک است که در زمینه ارتباطات تخصص دارد.
ویس به سایت لبنان جدید گفت: «باید بابت تسلیحات انتقالی به شورشیان سوریه خوشحال باشیم. او اضافه کرد: » این کمک‌ها نتایجی هم داشته است «. مایکل ویس، چند ماه قبل هم رضایت خود را از پیشرفت‌های نظامی مشابه اعلام کرده بود. او در این رابطه بیان کرد:» در طول چند هفته گذشته، ارتش آزاد سوریه و دیگر تشکیلات شورشی در سوریه قدم‌های بزرگی در سوریه برداشته‌اند «.
با این حال، این نویسنده تنها یک بلاگر و روزنامه‌نگار نیست. او رئیس روابط عمومی موسسه هنری جکسون، از اتاق‌های فکر سیاست خارجی و جنگ طلب نیز می‌باشد.
از طرفداران بین‌المللی انجمن هنری جکسون می‌توان به ووزلی (رئیس سابق سی آی‌ای)، مایکل هوم لند، ویلیام، کریستول و ریچارد اشاره کرد.
ویس تنها کسی نیست که نقشه راه جنگ سوریه را کشیده است. اما او یکی از پرنفوذ‌ترین آن‌ها است.
دیده‌بان حقوق بشر سوریه
همه جا این تیتر را می‌بینیم: «رییس دیده‌بان حقوق بشر سوریه گفت: بمباران ارتش سوریه کشته‌های زیادی برجای گذاشت.»
دیده‌بان حقوق بشر سوریه به عنوان تنها منبع اخبار و تحلیل‌ها در رسانه‌های غربی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در این هفته آسوشیتدپرس نوشت: «به گزارش دیده‌بان حقوق بشر: نیروهای سوریه حلب را بمباران کردند که حداقل ۳۵ نفر کشته شدند.»
گزارشات آماری، یکی پس از دیگری از دیده‌بان حقوق بشر سوریه در انگلیس منتشر می‌شود. سخت می‌توان گزارشی درباره سوریه یافت که از دیده‌بان حقوق بشر صحبت نمی‌کند. اما آن‌ها چه کسانی هستند؟ سرکرده آن‌ها رامی عبدالرحمان است که در کاونتری انگلیس زندگی می‌کند.
حمزه فاخر
رابطه میان اسامه مناجد، شورای ملی سوریه، هانری جکسون و رسانه‌های غربی را می‌توان در حمزه فاخر پیدا کرد. در اول ژانویه، نیک کوهن نوشت: برای ارزیابی میزان خشونت‌ها، به حمزه فاخر گوش کنید، فعال طرفدار دموکراسی که یکی از معتبر‌ترین منابع خبری دولت سوریه است.
اما این فعال دموکراسی واقعا کیست؟
فاخر، نویسنده «کتاب انقلاب در خطر است» که در فوریه امسال منتشر شد. او این کتاب را با مایکل ویس مدیر روابط جامعه هنری جکسون نوشت. فاخر مدیر مرکز ارتباطات و پژوهش استراتژیک لندن است. براساس اطلاعات موجود در وب سایت آن‌ها، وی به این مرکز در سال ۲۰۱۱ ملحق شد و مسئول استراتژی روابط این مرکز است.
نام اسامه مناجد بسیار در رسانه‌های غربی برده می‌شود. او قبلا به عنوان مشاور روابط اروپا و آمریکا کار می‌کرده است و مدیر تلویزیون سوری بارادا بوده است.
مناجد رییس فاخر است.
مورحف جیوجاتی عضو شورای مرکز ارتباطات و پژوهش‌های استراتژیک دانشگاه دفاع ملی آمریکا است. اما، این مرکز مجازی است و هیچگونه هویت فیزیکی ندارد.
روزنامه گاردین، گزارش خود را اینگونه پایان می‌بخشد که سازمان اطلاعات آمریکا و وزارت خارجه به ارتش آزاد سوریه کمک می‌کنند تا سلاح به سوریه وارد کنند. انرژی و برنامه دقیقی برای تغییر نظام سوریه انجام صرف شده است.
ویس، فاخر، مناجد و قضماني ایده مداخله نظامی و تغییر رژیم را به فرو می‌گذارند و رسانه‌های غربی نیز گرسنه خرید آن هستند. بسیاری از سخنگوهایی که خود را نماینده مردم سوریه می‌دانند، روابط محکمی با آمریکا و انگلیس دارند. این یعنی اخباری که توسط این افراد پخش می‌شود قابل اطمینان نیست.
Sorry. No data so far.