در جریان جنگ تحمیلی ارتش صدام با کمک کشورهای غربی از گازهای شیمیایی علیه ایران و سپس علیه اتباع خود در حلبچه استفاده کرد؛ آخرین مورد استفاده از گازهای شیمیایی حمله تروریستی فرقه آئوم در متروی توکیو در ۱۹۹۵ است که به مرگ بیش از ده تن و مصدومیت بیش از پنج هزار نفر منجر شد.
توافقنامه میان فرانسه و آلمان (۱۶۷۵م) مبنی بر منع استفاده از گلوله‌های سمی، نخستین تلاش برای محدود کردن سلاحهای شیمیایی به شمار می‌آید؛ در کنفرانس بین المللی صلح در لاهه (۱۸۹۹ م) موافقتنامه منع استفاده از گازهای سمی در جنگ منعقد گردید. اما این معاهده مانع استفاده وسیع از گازهایی شیمیایی در جنگ اول جهانی نشد، لذا پس از جنگ و در پروتکل ۱۹۲۵ ژنو مجددا کاربرد سلاحهای شیمیایی و باکتریولوژیک در جنگ‌ها ممنوع گردید لیکن تولید، توسعه و انباشت آن‌ها منع نشده بود.
کمیته خلع سلاح (بعداً به کنفرانس خلع سلاح تغییر نام یافت) در سال ۱۹۷۲ مذاکرات کنوانسیون منع سلاحهای بیولوژیک (BWC) را تکمیل کرد و از دل همین کنفرانس مذاکرات مربوط به منع سلاحهای شیمیایی شکل گرفت.
پیوستن صنایع عمده شیمیایی جهان به مذاکرات و متعاقباً استفاده عراق از سلاحهای شیمیایی علیه ایران و علیه اتباع خود در حلبچه، پیشرفت مذاکرات را سرعت بخشید و نهایتا متن معاهده منع سلاحهای شیمیایی در سه سپتامبر ۱۹۹۲ پس از ۲۰ سال مذاکره تصویب شد.
جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از ۱۸ کشور عضو کمیته خلع سلاح در دهه ۷۰ در طول مذاکرات مربوط به کنوانسیون با عنایت به اینکه خود قربانی سلاحهای شیمیایی در جنگ عراق بوده نقش فعال و پویایی ایفا کرده است.
بر اساس این گزارش رژیم صدام طی جنگ تحمیلی با به کار بردن بیش از دو میلیون و ۵۰۰ هزار کیلوگرم مواد شیمیایی کشنده و ناتوان کننده یکی از بزرگ‌ترین جنایات جنگی تاریخ را مرتکب شد اما متاسفانه این جنایت به دلایل سیاسی با سکوت و حتی حمایت مجامع بین المللی مواجه شد.
سخنگوی وزارت امور خارجه امروز – سه شنبه- طی سخنانی در نشست مقامات عالی رتبه در خصوص پانزدهمین سالگرد لازم الاجرا شدن کنوانسیون سلاحهای شیمیایی، با اشاره به کمکهای بیش از ۴۵۵ شرکت عمدتا غربی به توسعه سلاحهای شیمیایی توسط صدام گفت: صدام به عنوان عامل اصلی استفاده از سلاحهای شیمیایی علیه ایران به سزای اعمال خود رسید و حالا نوبت مجازات آنهایی است که به وی در تولید این سلاحهای غیرانسانی کمک کردند.
سخنگو و رئیس مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای وزارت امور خارجه همچنین با اشاره به اینکه ایران اصلیترین قربانی سلاحهای شیمیایی در دهه‌های اخیر است، اظهار داشت در نتیجه حملات شیمیایی صدام به ایران در زمان جنگ تحمیلی هشت ساله، بیش از ۱۰۰ هزار نفر از شهروندان ایرانی، شامل ۷ هزار نفر از غیرنظامیان شهید و مصدوم شدند که تعداد زیادی از مصدومان هنوز هم از شدت صدمات وارده رنج می‌برند.
مهمانپرست همچنین بر لزوم اجرای موثر‌تر کنوانسیون در ارتباط با انتقال مواد و فن آوری برای مصارف صلح آمیز تأکید کرد و در این راستا خواستار اجرای تعهدات کشورهای توسعه یافته عضو کنوانسیون در این زمینه شد.
سیاست یک بام و دو هوای کشورهای غربی
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در این مورد می‌گوید: یکی از ابعاد فاجعه آمیز تجاوز عراق به ایران در دوران حکومت صدام تجاوز شیمیایی به جبهه‌های جنگ بویژه به مناطق مسکونی از جمله حلبچه بود.
ˈسید حسین نقوی حسینیˈ می‌افزاید: متاسفانه این جنایت بشری آنچنان فجیع و وحشتناک بود که همچنان بعد از گذشت سال‌ها باز هم آثارش در مردم وجود دارد.
این جنایت جنگی آزمونی برای مجامع و محافل بین المللی که مدعی حقوق بشر و مبارزه با اشاعه سلاحهای کشتار جمعی بود اما آنان در این امتحان مردود شدند.
عکس العمل‌ها و پیگری‌های آنان بعد از وقوع چنین جنایاتی نشاندهنده این امر است که این موضوع برای آنان کم اهمیت بوده و گویا مردم مناطق سردشت و حلبچه در افکار آنان جایی برای داشتن حقوق انسانی ندارند!
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی معتقد است که سکوت کشورهای مدعی حقوق بشر نشاندهنده سیاست یک بام و دو هوای آنان است.
رشادت‌های جوانان ایرانی، استکبار جهانی را به استفاده بیشتر از سلاحهای شیمایی ترغیب کرد
رییس سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ارتش جمهوری اسلامی نیز در همین زمینه می‌گوید: طی هشت سال جنگ تحمیلی ۴۳ کشور پشت سر صدام حسین بودند و با حمایت‌های مادی و نظامی سعی در خشکاندن نهال تازه انقلاب داشتند.
امیر سرتیب دوم ˈحسن سیفیˈ می‌افزاید: معتقدم استفاده از سلاحهای شیمایی از جمله مواردی است که کمتر بدان پرداخته شده و ناگفته‌های فراوانی در این زمینه وجود دارد.
امیر سرتیب دوم ˈحسن سیفیˈ اظهار می‌دارد: پس از آنکه صدام حسین به ایران حمله می‌کند، نیروهای مردمی به همراهی نیروهای مسلح کشور در مقابل این تجاوز ایستادگی می‌کنند و دیگر نظامیان بعثی قدرت پیشروی خودشان را از دست می‌دهند.
در این زمان است که عراق و دیگر کشورهای حامی وی به این نتیجه می‌رسند که با آنچه که در صحنه نبرد وجود دارد، توان رویارویی با جمهوری اسلامی امکان پذیر نیست.
اگر در آنطرف خاکریز ۴۳ کشور دست در دست هم دادند که بتوانند نظام جمهوری اسلامی را سرنگون کنند در داخل نیروهای مردمی که به نواقص و کمبودهای خودشان پی برده بودند در کنار نیروهای مسلح‌ای که وضع بخصوصی در آن زمان داشتند؛ قرار می‌گیرند و دست در دست یکدیگر با برطرف کردن کمبود‌ها علاوه بر توقف عراق، عملیات آفندی را هم آغاز می‌کنند؛ بطوریکه در سال دوم جنگ با تغییر شرایط عراق مجبور می‌شود از خاک ایران عقب نشینی کند.
وی ادامه می‌دهد: موضع گیری کشورهای جهان به نفع دولت عراق در این زمان شدت پیدا کرده و دیگر کمک‌ها از حالت معنوی و اطلاعاتی به حمایت‌های تسلیحاتی تبدیل می‌شود.
موضع گیری سازمان ملل بعد از آزادسازی خرمشهر و کمکهای علنی نظامی به عراق از جملات نکات قابل توجه این دوران از تاریخ جنگ تحمیلی بشمار می‌رود.
معتقدم تغییر روند و نگرش نسبت به میدان جنگ باعث می‌شود که جهان استکباری احساس کند که راهی ندارد جزء اینکه از تمام توانش استفاده کند.
آنان بعد از عملیات آزادسازی خرمشهر احساس کردند که باید از هر گونه سلاح جدید نیز بهره گیرند و بر همین اساس نیز استفاده از سلاحهای شیمایی یکی از مواردی بود که فوق العاده برایشان اهمیت داشت.
آنان فکر می‌کردند که با بهره گیری از سلاحهای شیمیایی می‌توانند همزمان با آغاز عملیات رمضان که زمین و زمان در اختیار نیروهای ایرانی بود از میزان موفقیت‌هایمان کاسته و به سمت شکست سوق دهند.
امیر سرتیب دوم ˈحسن سیفیˈ با تاکید بر اینکه ورود سلاحهای شیمایی به صحنه نبرد میزان آمادگی طرفین را تحت الشعاع قرار داد، می‌گوید: علنا کشورهای شوروی سابق و فرانسه در کمک تسلیحاتی به عراق اثرگذار می‌شوند.
با ورود سلاحهای شیمیایی در میزان فعالیت‌ها و تلاش‌های پدافند هوایی کشور نیز افزوده می‌شود که عملیات نظامی کربلای ۳ که سکوهای نفتی عراق را منهدم کرد از نمونه‌های بارز آن است.
به رغم اینکه این سلاحهای شیمایی اثرات منفی در روحیه و توان رزمی نیروهای ایرانی برجای می‌گذارد اما از جان گذشتگی و طرح ریزی مدبرانه و همچنین شناخت دقیق دشمن باعث می‌شود که ایرانیان با هوشیاری بیشتری در عرصه نبرد حضور داشته باشند.
رییس سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ارتش جمهوری اسلامی می‌افزاید: این رشادت‌های جوانان ایرانی استکبار جهانی را نسبت به استفاده بیشتر از سلاحهای شیمایی ترغیب می‌کند.
وی با اشاره بر اینکه استکبار جهانی تمام توان خودش را برای استفاده از سلاحهای شیمیایی در شهر حلبچه بکار گرفت، می‌افزاید: انتخاب حلبچه برای عراق دو وجه داشت که یکی ایجاد حالت رعب و وحشت برای مخالفان رژیم بعث و دیگری کاستن از توان نظامی و روحیه سربازان ایرانی بود.
شرایط جنگ و نبرد در آن مقطع به گونه‌ای بود که از یکسو سربازان ایرانی در یک سمت خاکریز با مظلومیت و عشق به خدا و پیغمبر و با اطاعت از دستور ولی فقیه بر اساس مصلحت و حکمت می‌جنگیدند و در آنسوی خاکریز نیز نیروهای بعثی وحشیانه با تجهیزات مدرن بودند.
رژیم بعث نخستین بار از سلاحهای شیمیایی در برخی از مناطق مسکونی ایران و عراق استفاده کرد که منجر به شهید و مصدوم شدن هزاران نفر از مردم بی‌دفاع گردید؛ اوج جنایتش نیز در سردشت آذربایجان غربی بود که در هفتم تیر ۱۳۶۶ منجر به شهید و مصدوم شدن چهار هزار و ۵۰۰ نفر گردید.
بمباران بیمارستان صحرایی حضرت فاطمه الزهرا در ۶ و ۸ اسفند ۱۳۶۴ از بارز‌ترین این جنایات عملیات‌های شیمایی رژیم بعث بوده است.
امیر سیفی در خاتمه تصریح کرد: معتقدم نباید از سکوت مجامع بین المللی در مورد وقایع سردشت و دیگر مناطق کشور گله‌مند باشیم چرا که همین کشورهای مدعی حقوق بشر بودند که سلاحهای شیمیایی را در اختیار صدام حسین قرار دادند.
Sorry. No data so far.