هر ساله با نزدیک شدن به ۲۴ مهر ماه که روز جهانی نابینایان است مشکلات و موضوعاتی که این افراد گرفتار آن هستند در سطح جامعه و مسئولان مطرح شده و برنامه‌های مختلفی نیز از سوی سازمانهای متولی و ذیربط برگزار می‌شود اما با گذشت چند روز از این روز باز هم مشکلات آنان به ورطه فراموشی سپرده می‌شود.
این درحالی است که نابینایان خواستار توجه و رفع مشکلاتشان به عنوان گروهی از مردم جامعه هستند و از مسئولان کشور انتظار دارند که حداقل‌ها را برایشان فراهم کنند تا دیگر برای عبور از پیاده رو به مانع برنخورند، برای حرکت عصای استاندارد داشته باشند، برای سوار تاکسی شدن ایستگاهی وجود داشته باشد…
براساس آمارهای جهانی در حال حاضر حدود ۲۸۵ میلیون نفر در سراسر دنیا از اختلالات و مشکلات بینایی رنج می‌برند که از این تعداد ۳۹ میلیون نفر نابینا و ۲۴۶ میلیون نفر هم کم‌بینا هستند.
در ایران نیز طبق آخرین آمار‌ها حدود ۵۰۰ هزار نفر دارای اختلالات بینایی هستند که بیش از ۱۲۰ هزار نفر آنان نابینای مطلق بوده و مابقی دچار کم بینایی و سایر اختلالات هستند که از این میان نیز حدود ۸۰ هزار نفر در سازمان بهزیستی دارای پرونده بود و تحت پوششنند که از خدمات موردی و مستمری برخوردارند.
کار‌شناسان معتقدند در حالیکه نابینایان تحصیلکرده‌ترین افراد درمیان معلولان هستند اما بیشترین نرخ بیکاری به آنان اختصاص دارد و این موضوع مهم‌ترین مشکلی است که با آن مواجهند.
مدیرعامل انجمن باور درمورد مشکلات نابینایان گفت: ایمن نبودن محیط از جمله مشکلات نابینایان است بطوریکه این افراد برای تردد در محیط شهری با ناامنی شدید روبرو هستند.
سهیل معینی به مناسب سازی نشدن معابر، پیاده رو‌ها و اماکن شهری برای تردد این افراد در سطح شهر اشاره کرد و افزود: عدم استاندارد بودن اماکن شهری و موانع موجود باعث می‌شود که افراد نابینا تعامل و حضوری در شهر نداشته باشد و بیشتر خانه نشین شوند.
به گفته وی، در شرایط فعلی فرد نابینا حتی امکان عبور از پیاده رو‌ها را نیز ندارد و مسیرهای مشخص برای تردد این افراد مشخص نشده است در حالیکه در کشورهای دیگر اینگونه نیست و استاندارهای شهری رعایت می‌شود.
وی با اشاره به اینکه سیستم حمل و نقل شهری نیز برای نابینایان مناسب نیست، گفت: وضعیت فعلی به هیچ وجه مطلوب نیست و فرد نابینا حتی برای سوار شدن به تاکسی نیز با مشکلات زیادی مواجه می‌شود که در نهایت از خیر این کار می‌گذرد.
معینی که خود نیز نابیناست به سیستم مترو نیز اشاره و عنوان کرد: اقداماتی بعد از فوت خانم نابینا در مترو انجام شده اما کافی نیست و هنوز هم این افراد نمی‌توانند با امنیت کامل تردد کنند.
وی از نصب سمبلیک چراغهای راهنمایی گویا انتقاد کرد و گفت: نابینایان تحصیل کرده‌ترین قشر در جامعه معلولان هستند اما متاسفانه مشاغلی که دارند درشان آنان نیست و کمترین سرمایه گذاری در بخش خصوصی شده و کمترین حمایت از آنان نیز می‌شود.
به گفته وی، اپراتوری یکی از رایج‌ترین مشاغل برای نابینایان است که البته این شغل نیز با نصب سیستم‌های خودکار در حال تعطیل شدن است و با این کار مشاغل این افراد به خطر می‌افتد.
مدیرعامل انجمن باور به کمبود منابع آموزشی برای نابینایان اشاره کرد و افزود: متاسفانه وزارت علوم امکانات آموزشی ویژه این افراد را به آنان ارائه نمی‌کند و همچنین متاسفانه وزارت ارشاد نیز که متولی چاپ کتاب است، کتابهای ویژه این افراد را چاپ نمی‌کند.
معینی گفت: نابینایان در زمینه سخت افزار و نرم افزار نیز با مشکل مواجه هستند بطوریکه سازمان بهزیستی اعتبار زیادی به این امر اختصاص نداده است.
وی به نبود عصای استاندارد برای معلولان اشاره کرد و افزود: عصاهای تولید داخل کیفیت و استاندارد لازم را ندارند و حمایت کافی نیز از تولید عصا انجام نمی‌شود این درحالی است که درکشورهای دیگر حتی برای کودکان و همچنین متناسب با قد افراد عصا وجود دارد اما در ایران اینگونه نیست.
وی به نبود آموزشهای فنی و حرفه‌ای لازم نیز اشاره کرد و گفت: سازمان فنی و حرفه‌ای باید این آموزش‌ها را در اختیار معلولان قرار دهد در حالیکه این کار را نمی‌کند و همچنین آموزشهای مهارتهای زندگی روزانه و زندگی مستقل به نابینایان بویژه زنان و دختران در مناطق محروم ارائه نمی‌شود و همین امر باعث بروز مشکلات فراوانی در زندگی آنان خواهد شد.
در هرحال نابینایان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند که جا دارد مسئولان دستگاههای متولی و مرتبط نسبت به رفع این مشکلات و موارد اقدامات لازم را انجام دهند تا این افراد نیز همانند مردم عادی جامعه از شرایط زندگی خوب و سالم برخوردار شوند.
Sorry. No data so far.