افشین شاعری – عکسهایی که امروز در خبرگزاری ها منتشر شد و از وجود انگشتی در همبرگر تولید شده در کشور خبر می‌داد، خیلی ها را شوکه کرد،خیلی‌هایی که شاید هر روز با لذت تمام ساندویج‌های سوسیس و کالباس را با ولع تمام می‌بلعند و شاید هم از اینکه برای صرف غذا وقتی صرف نکرده‌اند یا به خاطر خوردن فست فود به خود می‌بالند.
ساندویج های سوسیس، کالباس و همبرگر این روزها همه جا هستند و اکثریت بزرگی از ما، مشتری هر روز این غذاهای آماده هستیم،غذاهایی که گر چه پروانه بهره برداری و مجوز وزارت بهداشت را دارند و اخیراً آرم سازمان غذا و دارو را هم یدک می‌کشند اما واقعاً معلوم نیست محتوای آن چیست و با بدن انسان چه می‌کند.
صحبتهای مسئولان و کارشناسان تغذیه و صنایع غذایی مبنی بر زیان آور بودن و بیماری زا بودن این اقلام غذایی هم آن قدر تکراری شده است که در مقابل طعم مزه دار این فست فودهای رنگین و خوشبو، دیگر رنگ باخته‌اند و هر بار هم این سخنان به مذاق تولید کنندگان این اقلام خوش نیامده و با واکنش تند آنها مبنی بر سالم، بی خطر و مجوز دار بودن این مواد غذایی پاسخ داده شده است.
در بین این سخنان گزنده مسئولان بارها بوده‌‌اند، مقاماتی که از مصرف بدترین قسمتهای گوشت و بی‌ارزش‌ترین آنها در تولید سوسیس و کالباس و همبرگرها سخن رانده‌اند. آنها را چرخ و خمیر می‌کنند، اگر گوشتها تاریخ مصرف گذشته نباشند یا مرغ و گاو و گوساله آنها بیمار نبوده باشد.
مسئولان سازمان غذا و دارو بارها اعلام کرده‌اند که شرکتهای تولید این اقلام خوراکی هنگام گرفتن مجوز کنترل می شوند، و بعد از آن هم به صورت «دوره‌ای» از محصولات آنها بازرسی می‌شود، نمونه برداری در بازار هم دارند. می‌روند از بازار محصولی را می‌خرند و در آزمایشگاه با نمونه مجوز گرفته تطبیق می‌دهند اما هرگز شنیده نشده است که در این بازار آشفته اعلام کنند، فلان تولید کننده فرآورده‌های گوشتی به علت تخلف پلمب شده است.
و البته معتقدند هر کارخانه تولید فرآورده‌های گوشتی و پروتئینی یک مسئول فنی دارد که در واقع مسئول سلامت و ایمنی مواد غذایی است و در مقابل وزارت بهداشت پاسخگو است، «بنابراین مردم نگران نباشند. ما مراقبیم».
اما یک سر دیگر ماجرا واقعیتهایی است که با چشم سر می‌توان در جامعه واقعی دید و از زبان هر شهروندی شنید، واقعیتهایی که خیلی راحت می‌تواند از سوی مسئولان تکذیب شود، یا موضوعی پپش پا افتاده و بی‌اهمیت جلوه کند.
واقعیت تلخ گسترش مصرف فست فودهایی که معلوم نیست محتویات آنها واقعاً چه موادی است، آیا محتویات آنها واقعاً ارزش مصرف دارند، آیا اینکه مثلاً روی محصول درج می‌شود که حاوی 70 درصد گوشت است. چقدر واقعیت دارد و واقعاً چه نوع گوشتی در آن مصرف شده است؟ مواد نگهدارنده و اضافه شده در این مواد خوش آب و رنگ چیست؟ و به جز مشتقات نیترات که به گفته کارشناسان به قیمت بروز سرطان مردم این مواد غذایی را خوش طعم و بو می‌کنند، مواد افزودنی دیگری هم دارند یا نه؟ چقدر حشرات و حیوانات موذی در ظروف تولید این محصولات وارد می‌شود و کارگران این تولیدکننده ها چقدر ضوابط بهداشتی را رعایت می‌کنند. آیا اصلاً ظروف آلوده به این گوشتها شسته می‌شوند؟
بارها خبرنگاران از مسئولان وزارت بهداشت خواسته‌اند که اجازه بازدید سرزده از کارخانه‌های تولید سوسیس و کالباس و همبرگر را بدهند اما هرگز چنین اتفاقی نیفتاده است، تصور اینکه چه نوع گوشتهایی در این غذاهای آماده استفاده می‌شود و اینکه اقلام غذایی که خوراک هر روزه میلیونها نفر است در چه شرایط بهداشتی یا غیر بهداشتی تهیه می شوند، برای اغلب مردم مهم است و می‌تواند بسیاری از شبهات را برطرف کند.
به هر حال پشت این سوالات بی پاسخ، سودهای اقتصادی میلیاردی خوابیده است و معیشت و شغل هزاران نفر به آن وابسته است، بنابراین چندان هم نمی‌توان وارد این حوزه شد اما مسئله مهم این است که حالا که مردم با وجود تصور استفاده از نامرغوب ترین نوع گوشت و بی ارزش ترین مواد غذایی باز هم مشتری این غذاهای مضر هستند. چرا حداقل های بهداشتی در آنها رعایت نمی‌شود تا جایی که به جای همبرگر فرآوری شده، آنها باید انگشت قطع شده احتمالاً کارگر کارخانه را زیر دندانهای خود فشار دهند. البته اگر موضوع به همین سادگی بوده باشد. راستی چه کسی مسئول است؟
Sorry. No data so far.