سالها پیش در چنین روزی؛ یعنی روز جمعه ششم ذی الحجه سال 1407 قمری، مصادف با نهم مردادماه 1366 ، عوامل آل سعود با حمله به راهپیمایی زائران بیت الله الحرام، نزدیک به 400 تن از آنها را به شهادت رساندند.
حضرت امام خمینی(ه) در پیام خود در حادثه کشتار حجاج توسط آل سعود در سال 1366 فرمودند: «این حادثه بزرگ نه تنها احساسات و عواطف ملت ایران را که یقینا دل همه آزادگان جهان و ملتهاى اسلامى را جریحه دار و متألم ساخته است.
ولى براى ملت بزرگ و قهرمانى همچون مردم عزیز کشورمان که تجربه چندین ساله انقلاب را دارند و نقاب از چهره‌ها و نیرنگ‌هاى ایادى آمریکا چون شاه و صدام را در حمله به عزاداران حسینى و آتش زدن قرآن‌ها و مساجد برداشته‌اند، این حوادث غیرمترقبه و شگفت‌آور نیست که دوباره دست کثیف آمریکا و اسرائیل از آستین ریاکاران و سردمداران کشور عربستان به درآید و قلب بهترین مسلمانان و عزیزان و میهمانان خدا را نشانه رود و مدعیان سقایت حاج و عمارت مسجدالحرام، خیابان‌ها و کوچه‌هاى مکه را از خون مسلمانان سیراب کنند.»
جمعه، ششم ذی الحجه سال 1407 قمری، مصادف با نهم مردادماه 1366 بود که آل سعود با حمله به راهپیمایی زائران بیت الله الحرام که در مراسم برائت از مشرکان شرکت داشتند، نزدیک به 402 تن از زائران را به شهادت رساند. از این تعداد 275 نفر از حجاج ایرانی بودند.
تعدادی از زائران نیز در آن سال از استان قم اعزام شده بودند که در مراسم برائت از مشرکان یازده نفر از حجاج قمی نیز به شهادت رسیدند. شرکت کنندگان در مراسم آن سال و بازماندگان شهدا گفته‌های فراوانی از مسافران بدون بازگشتشان دارند.
محمود یزدیان، فرزند شهیده زهرا پسندیده از شهدای حادثه حمله آل سعود به حجاج است.
وی که در آن زمان 22 ساله بوده است با اشاره به بدرقه مادر در سفر به خانه خدا می‌گوید: پدر و مادرم هر دو با یکدیگر در سال 66 عازم سفر حج شده بودند.
وی با اشاره به وصیت مادرش هنگام سفر گفت: مادرم چند النگو داشت که آنها را برای حرم امام حسین(ع) نذر کرد و در ادامه نیز وصیت کرد که اگر در عربستان فوت شد حتما ایشان را به ایران بیاوریم.
یزدیان درباره نحوه با خبر شدن از شهادت مادر بیان داشت: بعد از سفر مادر و پدر، من به همراه برادرانم به سمت مشهد حرکت کردیم و از رادیوی ماشین از حمله آل سعود به حجاج مطلع شدیم و فردای آن روز نیز با اعلام اسامی و شماره کاروان‌ها متوجه شدیم که عده‌ای از کاروان اعزامی پدر و مادرم زخمی و به شهادت رسیده‌اند.
وی به عدم توانایی پدر در یافتن جنازه مادر اشاره و ابراز کرد: پدرم چون مدینه دوم بود نتوانست زیاد در مکه بماند و با توجه به کمبود زمان نتوانست جنازه مادرم را پیدا کند و تنها به ایران بازگشت.
بازگشت جنازه بعد از هشتاد روز
فرزند شهیده زهرا پسندیده از بی تابی‌های پدر در بازگشت بدون همراه خود می‌گوید و ادامه می‌دهد: بعد از گذشت نزدیک به 80 روز از حادثه برادرم به عربستان رفت و توانست از طریق اسلایدهایی که از جنازه شهدایی که در سردخانه‌های آل سعود بودند، مادرم را شناسایی کند و جنازه وی را تحویل بگیرد.
هلی کوپترهایی که بر فراز جمعیت در حال پرواز بودند
منصوره پوران از دیگر افرادی است که در حادثه تاریخی حمله آل سعود به حجاج حضور داشته و از شرکت کنندگان در راهپیمایی برائت از مشرکان بوده است.
وی با اشاره به اینکه شعارها در مراسم برائت از مشرکان مانند سالهای قبل بود، عنوان کرد: از همان ابتدای حرکت حجاج، چند هلی کوپتر بر فراز جمعیت و نزدیک به آنها در حال پرواز بود.
پوران ادامه داد: بعد از اینکه جمعیت در مسیر مشخص شده در حال حرکت بود، هنگام عبور از زیر پل حجون، ناگهان متوجه شدیم برخی از افرادی که در صف‌های اول در حرکت بودند با سر و صورت زخمی و غرق خون در حال حرکت رو به جمعیت هستند.
وی ادامه داد: ناگهان از ساختمان‌های اطراف خیابان نیز اجسامی به سمت راهپیمایان پرتاب می‌شد و نظامیان با باتوم و گاز اشک آور به زائران حمله ور شدند و در چند لحظه وسط خیابان مملو شد از خون و وسایل و لباس‌های حجاج و زائرانی که بر روی زمین افتاده بودند.
وی به زخمی شدن خود در این حادثه اشاره و با بیان اینکه برای در امان ماندن به هتل فلسطینیان که در خیابان بود پناه برده بودیم گفت: حتی برخی از سربازان آل سعود وارد هتل شده و به دنبال زخمی‌ها بودند.
پوران ادامه داد: حوالی ساعت 12 شب بود که با وجود حضور نظامیان در خیابان اطراف هتل، با لباسی که از فلسطینیان گرفته بودم از هتل خارج شدم و توانستم خود را به هتل محل اقامت برسانم.
رحیم حاج مهدی نیز در سال 1366 همراه همسرش در مراسم برائت از مشرکان حضور داشته و در این مراسم بود که همسر وی به نام فاطمه بنی حسن به شهادت رسید.
حاج مهدی از اصرار های خود به همسرش برای ماندن در هتل می‌گوید و ادامه می‌دهد: همسرم حال مساعدی نداشت و از وی خواستم در راهپیمایی شرکت نکند اما ایشان اصرار کرد که حتما حضور داشته باشد.
وی ادامه داد: بعد از همراه شدن با زائرانی که در حال راهپیمایی بودند، همسرم در میان جمعیت گم شد و بعد از گذشت اندک زمانی، هنگامی که راهپیمایان به پل حجون نزدیک شدند، ناگهان سربازان آل سعود که از نوع حمله و آرایش نظامیشان معلوم بود از قبل قصد حمله به زائران را داشتند به سمت حجاج حمله ور شدند.
وی ادامه داد: در چند لحظه کل راهپیمایان که در صفوف تقریبا منظمی در حرکت بودند به این سو و آن سو فرار می‌کردند و سربازان آل سعود نیز بی‌رحمانه به آنها حمله ور شده و با باتوم، گاز اشک آور و آب جوش راهپیمایان را به خاک و خون کشیدند.
حاج مهدی در ادامه به بازگشت خود به هتل با زحمت فراوان اشاره کرد و بیان داشت: بعد از بازگذشت به هتل نزدیک به 15 روز از سرنوشت همسرم اطلاعی نداشتم تا اینکه جنازه ایشان را در سردخانه شناسایی کردم.
پس از اتفاقات سال 66، مراسم برائت از مشرکین در سالهای 1367 تا 1369 از سوی دولت سعودی ممنوع شد اما از سال 1370 هجری شمسی مجدداً در مکه انجام شد.
این مراسم در 1370 و در روز ششم ذیحجه 1411 در مقابل بعثه مقام معظم رهبری، در سال 1371 برابر با ششم ذیحجه 1412 در اطراف بعثه رهبر معظم انقلاب و از سال 1372 به بعد به رغم توافق سال 1370 با دولت سعودی برای برگزاری مراسم برائت به علت اجتناب از خونریزی، در منی و عرفات همه ساله در زیر چادرها برگزار شده است.
Sorry. No data so far.