پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷، نوید دهنده و طلیعه دورانی پرشکوه برای ایرانیان پس از ۲۵۰۰ سال حکومت ظلم ستمشاهی بود؛ انقلابی که با ذیل ارزش‌های الهی، افق وسیع و متفاوتی در منظر جهانیان گشود.
اقبال جهانی و بویژه توجه مردم ستمدیده به پیام‌های ارزشی انقلاب اسلامی ایران، زنگ خطر را برای آمریکا و کشورهای همسو با اهداف استکباری کاخ سفید به صدا در آورد؛ از این رو مقابله با بسط و پیچیش جهانی ندای انقلاب اسلامی در دو پروژه در دستور کار قرار گرفت: ˈمهارˈ و ˈایران هراسیˈ.
پروژه ˈمهارˈ در بعد فیزیکی آن با تحریک عراق به رهبری ˈصدامˈ و حمایت همه جانبه جهانی از این کشور برای حمله به ایران و تحریم جمهوری اسلامی رقم خورد.
همزمان با اجرای ˈمهارˈ، پروژه ˈایران هراسیˈ با رویکردهای متفاوت که شاخص آن را بیشتر می‌توان در ابعاد فرهنگی و بویزه سینمایی یافت، به ظهور رسید.
شکست توهم فتح چند روزه ایران، که با حضور جانانه جوانان ایرانی در دفاع از خاک وطن به منصه ظهور رسید، نخستین چراغ از پروژه ˈایران هراسیˈ را روشن کرد.
بنگاه‌های سینمایی وابسته به هالیوود در سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی، برای جبران شوک ناشی شکست‌های مفتضحانه خود در جنگ تحمیلی با ساخت فیلم سینمایی
ˈشیرین وحشیˈ، تصویری متفاوت از رزمندگان اسلام به جهانیان عرضه کردند.
در این فیلم که با بازتاب جهانی و با ˈپروپاگانداˈ سیاسی همراه بود، نگاه رحمانی رزمندگان به اسرای عراقی حذف و تصویری خشن از آنان ارایه می‌شود.
در یکی از سکانس این فیلم، تصویری از اسیر عراقی ارائه می‌شود که توسط رزمندگان ایرانی به بد‌ترین نحوه شکنجه شده و کشته می‌شود.
اثری دیگری که در هالیوود با رویکرد ˈایران هراسیˈ ساخته شد، ˈبدون دخترم هرگزˈ نام داشت، فیلمی پرسروصدا که به رغم فیلم ˈشیرین وحشیˈ که سعی داشت چهره رزمندگان را تخطئه کند، در تلاش بود، چهره‌ای از افراطی مذهبی نهادینه شده در خانواده مسلمان ایرانی را به تصویر در آورد.
این فیلم بر اساس رمان ˈبتی محمودیˈ همسر آمریکای فردی به نام ˈبزرگ محمودیˈ به کارگردانی برایان گیلبرت در سال ۹۱ میلادی در ˈحیفاˈ واقع در فلسطین اشغالی ساخته شد.
در این اثر سراسر تحریف، داستان زنی آمریکایی روایت می‌شود که به درخواست همسر ایرانی خود به تهران سفر می‌کند، اما مشاهده برخی رفتار‌ها سبب ˈگریزˈ وی از ایران می‌شود.
در این فیلم ارزش‌های دینی از جمله ˈحجابˈ به سخره گرفته شده و به خشونت مردان ایرانی، افراطی‌گری، تاکید بر قواعد خشک مذهبی و کینه توزی خانواده‌های ایرانی فرصتی خاص برای عرضه داده می‌شود.
نمونه گل درشت دیگر از پروژه ˈایران هراسیˈ هالیوود با ساخت فیلم ˈخانه‌ای از شن و مهˈ رقم خورد.
در این فیلم ساخته ˈوادیم پرلمانˈ که در سال ۲۰۰۳ میلادی به اکران رسید، بار دیگر محور داستان، خانواده ایرانی است که با خرید یک خانه به فروش گذاشته شده از سوی بانک، با چالشی با صاحب اصلی آن روبه رو می‌شوند.
سازنده این اثر در استمرار رویکرد هالیوودی ˈایران هراسیˈ با مظلوم نمایی مردم آمریکا، ایرانیان را مردمی جاه طلب، ˈاشغالگرˈ و ˈبه بن بست رسیدهˈ نشان داده که قصد دارند به ناحق حقوق دیگران – بخوانیم شهروندان آمریکایی – را زیر پا بگذارند.
این اثر تلخ با اقدام خودکشی مرد ایرانی که در اسلام عملی مذموم برشمرده می‌شود، پایان می‌یابد.
تلاش هالیوود طی سال‌های اخیر در راستای ˈایران هراسیˈ با ساخت فیلم سینمایی ˈ۳۰۰ˈ در سال ۲۰۰۷ میلادی دنبال شد.
این فیلم ساخته کارگردان یهودی ˈزاک اسنایدرˈ با الهام از جنگ تاریخی ˈترموپیلˈ در سال ۴۸۰ پیش از میلادی، نبرد ۳۰۰ سرباز یونانی با لشگر خشایار شاه را روایت می‌کند.
در این اثر که این بار تاریخ پرشکوه و تمدن باستانی ایران را هدف گرفته، خشایار شاه را پادشاهی زنباره و سربازان ایرانی را ˈموجوداتیˈ دیوآسا، خونخوار، وحشی و غارتگر به تصویر در آورده است.
توهین و جسارت به تاریخ باستانی ایران و ایرانیان در این اثر سینمایی، به حدی بود که واکنش سریع رسمی و غیر رسمی ایرانیان در سراسر جهان را برانگیخت و سازندگان و گردانندگان پشت صحنه این اثر هالیوودی را سرگردان کرد.
ناکامی آمریکا و همپیمانش در توقف ایران برای پیگیری برنامه صلح آمیز هسته‌ای، هالیوود را مجبور ساخته، رویکرد ˈایران هراسیˈ خو را متوجه این موضوع سازد.
در قسمت‌هایی از بخش سوم از تریلوژی سینمایی تخیلی ˈترانفورمرزˈ یا ˈتبدیل شوندگانˈ ساخت ۲۰۱۱ میلادی، بمباران تاسیسات هسته‌ای ایران و توهین به پرچم ایران دیده می‌شود.
در بخشی از این فیلم، سربازانی حضور دارند که به زبان فارسی صحبت می‌کنند و در حال محافظت از نیروگاه هسته‌ای هستند، اما آمریکایی‌ها با استمداد از آدم‌فضایی‌هایی شبیه به ربات، به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله می‌کنند.
نکته غلو آمیز و طنز موجود در این اثر، همپیمانی آدم فضایی‌ها با آمریکایی‌ها در حمله به نیروگاه‌های هسته‌ای ایران است.
نمونه دم دستی از رویکرد هالیوودی ˈایران هراسیˈ که بار دیگر تاریخ معاصر انقلاب اسلامی را هدف قرار داده ˈآرگوˈ – سفینه – نام دارد.
ˈآرگوˈ به کارگردانی ˈبن افلکˈ که اکنون زمزمه موفقیت آن در اسکار آتی شنیده می‌شود، به موضوع حمله دانشجویان خط امام به لانه جاسوسی آمریکا در تهران در سال ۱۳۵۸ می‌پردازد.
فیلم ˈآرگوˈ براساس مقاله‌ای منتشر شده در مجله ˈوایردˈ، توسط کمپانی صهیونیستی برادران وارنر به تهیه‌کنندگی جورج کلونی و گرانت هسلوو ساخته شده است.
بن افلک در اثر سینمایی خود با دستمایه قرار دادن ماجرای تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران، قصه‌ای را روایت می‌کند که در آنجاسوسان سازمان سیا در سال ۱۹۷۹ میلادی در لباس مبدل تهیه‌کنندگان یک فیلم به ایران وارد شده و شش دیپلمات آمریکایی را آزاد می‌کنند.
در روایت این فیلم، پس از ورود انقلابیون و دانشجویان پیرو خط امام (ره) به سفارت آمریکا، دیپلمات‌های آمریکا در خانه سفیر کشور کانادا پنهان می‌شوند و داستان در ایران و واشنگتن به صورت همزمان به تصویر کشیده می‌شود.
در این میان ˈتونی مندزˈ به عنوان یکی از متخصصین سابق سازمان سیا که به عنوان استاد تغییر چهره مشهور است، با ورود به ایران در پوشش تهیه‌کننده یک فیلم کانادایی نقشه‌ای برای خارج کردن این دیپلمات‌های پنهان شده، می‌کشد.
هرچند نمی‌توان ˈآرگوˈ را آخرین نسخه پیچی هالیوود برای تیره کردن چهره مشعشع و جهانی ایران اسلامی برشمرد، اما تحرک فیلمسازان ایرانی برای مقابله با این رویکرد غیر حرفه‌ای و خصمانه بنگاه تصویر سازی آمریکا و ارایه چهره واقعی از کشورمان و دستاوردهای عظیم علمی ملت ایران بر جامعه هنری مفروض است.
Sorry. No data so far.