ماجرای نامه نگاری های علنی میان رییس جمهور و رییس قوه قضاییه نه تنها به پایان نرسیده، بلکه با نامه آیت الله آملی لاریجانی خطاب به دکتر احمدی نژاد، این مساله وارد فاز تازه ای شده تا بجاي پيگيري اختلافات سران قوا در «هیئت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه گانه»، اين رسانه ها باشند كه محلي براي رد و بدل كردن استدلالات روساي قوا باشند.
پس از آنکه رییس جمهور از رییس دستگاه قضا تقاضای دیدار از زندان اوین را مطرح كرد، آملی لاریجانی طی نامهای محرمانه به احمدینژاد این مساله را در شرایط کنونی به مصلحت ندانست و از شایبه سیاسی بودن این کار در شرایط کنونی سخن گفت؛ اما محتوای این نامه تنها برای ساعاتی به صورت محرمانه نزد رییس جمهور باقی ماند و احمدی نژاد در اقدامی عجیب و به دور از موازین اخلاقی، ضمن رسانه ای کردن نامه محرمانه رییس قوه قضاییه، با تاکید بر حق قانونی خود به عنوان مجری قانون اساسی، بر خواسته خود پافشاری کرد.
اما در اقدامی غیر قابل پیش بینی دیگر و در حالی که افکار عمومی انتظار داشت با توجه به تاكيدات رهبر معظم انقلاب، رییس دستگاه قضا با سعه صدر، وارد فضاي پاسخگويي علنی به نامه رییس جمهور نشده و اين موضوع را در مرجع قانون آن يعني «هیئت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه گانه»، پيگيري كند، وی نیز سکوت نکرد و این بار طی نامه ای سرگشاده خطاب به احمدی نژاد، استدلالهای رئيس جمهور مبنی بر لزوم بازدید از زندان اوین را رد کرد و ضمن تاکید بر موضوع تفکیک قوا، بر موضع خود مجددا تاکید کرد.
اما فارغ از اینکه در جنجال بوجود آمده در این باره، کدام یک از طرفین ذیحق هستند، نفس ادامه یافتن این موضوع نه تنها برازنده مسئولان عالی رتبه نظام جمهوری اسلامی نیست بلکه دقیقا خلاف خواسته رهبر معظم انقلاب است که در سفر اخیر خود به خراسان شمالی با تاکید ویژه بر لزوم وحدت، همدلی و تلاش مسئولان برای حل مشکلات مردم، آنها را از اختلاف با یکدیگر بر حذر داشتند.
همچنین ابتکار رهبر معظم انقلاب در تابستان سال 90 مبنی بر تاسیس «هیئت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه گانه» به ریاست آیت الله هاشمی شاهرودی دقیقا می تواند در چنین برهه ای بیشترین ظرفیت برای حل مشکلات بوجود آمده را از خود نشان دهد و به نظر می رسد دکتر احمدی نژاد و آیت الله لاریجانی بهتر بود از ابتدا موارد اختلافی بوجود آمده میان خود را بجاي رسانه ها در اين شورا مطرح می کردند تا دود جنجالهای بوجود آمده از این مساله، بیش از این به چشم مردم فرو نرود.
در شرایط فعلی که دشمنان قسم خورده نظام جمهوری اسلامی در همه عرصه ها از جمله اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، نظامی، امنیتی و … بر فشارهای خود بر مردم ایران افزوده اند، مشخص نیست ادامه چنین اختلافات بی ثمر و دسته چندمی که نه الویت وظیفه مسئولان است و نه انتظار مردم از آنها، چه سودی دارد؟
مسئولان عالی رتبه کشور باید بار دیگر بدین سوالات بین خود و خدای خود پاسخ دهند که آیا این نوع رفتارها؛ پاداش ایستادگی ها و مجاهدت های مردمی است که بیش از سه دهه در برابر همه نوع فشار و تهدید دشمنان ایستاده اند و حتی در برابر سو تدبیر های مسئولان و دولت های مختلف نیز صبر کرده اند؟
و در نهایت اینکه انتظار امام بزرگوار از مسئولین ما چه بود؟ آیا معنای حمایت نظری و عملی از ولایت فقیه برای اینکه به کشور آسیب وارد نشود، از مسیر این مدل رفتارها می گذرد؟
Sorry. No data so far.