ما اهل تباکی هستیم. در نزدیک ۴۰ سالگی می‌فهمم تباکی چقدر خوب است. جوان‌تر که بودم، می‌گفتم این ریاکاری است و آن را آموزش هم می‌دهد. ولی الان می‌فهمم برای این موضوع، حتی باید تباکی کرد.
* اگر حقیقت امام حسین و آن اتفاق بزرگ به قلب کسی برسد، اصلا نمی‌ماند. آن قدر عظمت زیاد است که باید برای او لااقل تباکی کرد.
* هیات یک ساختار کامل زندگی است. یعنی شما به ازای همه اموری که در زندگی جاری با آن روبرو هستید، ما به ازای هیاتی آن وجود دارد. این جور نیست که هیات فقط قسمتی از زندگی واقعی آدم‌ها باشد. نه، هیات مدلی برای پرکردن همه زندگی است.
* همیشه با استفاده منفی از عبارت «مدیریت هیاتی» مشکل داشته‌ام. هیات، مهم‌ترین ساختار مدیریتی در کشور ما، حداقل در ۱۴۰۰ سال گذشته بوده است.
* هیچ کنفرانس مدیریتی نیست مه زمان پذیرایی‌اش درست بعد از سخنرانی و برنامه رسمی، به درستی شکل بگیرد و مه‌مان‌ها به راحتی سهم خوردنی‌هایشان را بگیرند، اما از آن سو هیچ هیاتی نیست که وقت دعا کردن مداح، در حال کشیدن غذا نباشد.
* ۲-۳ سال قبل خبرنگار یک روزنامه اروپایی آمده بود و درباره همه چیز سوال می‌کرد. پرسید تحریم‌ها برای ایران چه اثری خواهد داشت؟ گفتم کشور ما برای مقابله با تحریم، یک مانور بزرگ برگزار می‌کند. ۳ روز در سال مانوری داریم در تمام کشور، هیچ کس اجاق خانه‌اش را روشن نمی‌کند. خیلی تعجب کرده بود. ۳ روز در سال یا دست کم بعضی قسمت‌ها یک روز در سال اجاق خانه اشان را روشن نمی‌کنند و به اندازه چند روزش غذا می‌گیرد.
می‌پرسید چطور ممکن است؟ گفتم همه آذوقه‌ها را وسط می‌گذارند، در آشپزخانه‌های محلی غذا تهیه می‌شود و بین مردم غذا توزیع می‌شود. مترجم ترجمه نمی‌کرد. می‌گفت دروغ نگو! می‌رود می‌نویسد! گفتم هیات‌ها در روز عاشورا و تاسوعا این ویژگی را دارند و این کار هیچ جای دنیا سابقه ندارد.
* بچه‌ام را می‌برم هیات که وقتی لیوان آب دست مردم داد، یاد بگیرد بگوید: «بفرمایید» و به مردم فارغ از هر طبقه بندی احترام بگذارد. خیلی از چیزهایی که قرار است یاد بگیرد همان جا یاد می‌گیرد.
Sorry. No data so far.