تاریخ شهادت: ۸۸/۳/۲۵؛ محل شهادت: سعادت آباد

شهید حسین غلام کبیری

هیچ چیزت با بقیه فرق نداشت. نه سنگ قبرت، نه عكست… ما دنبال آنهایی می‌گشتیم كه تاریخ شهادتشان 24/11 بود. آنها كه سالگرد شهادتشان بود و از شلوغی بهشت زهرا و گلهای تازه و سنگهای خیسشان میشد پیدایشان كرد. تو صدایمان كردی. میان آن همه شبیه خودت. تاریخ شهادتت 25/3/88  بود. سعادت آباد. گلهای تازه روی مزارت هم به خاطر سالگردت نبود، به خاطر این بود كه هنوز سالت نشده و حتما داغت آنقدر تازه هست كه زود به زود به زیارتت می‌‌آیند.

25/3/88 سعادت آباد چه خبر بود كه تو شهید شده‌ای؟ اصلا تو آنجا چه كار ‌می‌كردی؟

صدا و سیما كه تازه همین چند روز پیش حرفهای امام را پخش كرد كه «اگر اشخاصی بدون مجوز وزارت كشور اقدام به تجمع كنند بر همه واجب است با آنها برخورد كنند.»

چرا صبر نكردی محسن رضایی و سایر آقایان با نامه نگاری‌هایشان آرامش را به كشور بازگردانند.

چرا صبر نكردی خداجویی اراذل را در روز عاشورا ببینی؟

چرا صبر نكردی علی مطهری پیام بدهد كه مردم در روز 22 بهمن با هم برادرانه رفتار كنند؟! ‌راستش را بگو. به هوای كیك و ساندیس رفته بودی؟ سكه؟ پول نقد؟ هر چه بوده نوش جانت. آنقدر حلال بوده كه با آن یك قبر وسط قطعه 55 برای خودت دست و پا كرده‌ای و همسایه دیوار به دیوار شهدا شده‌ای.

ما ماهواره نداریم ، اینترنت پر سرعت و بدون فیلتر هم نداریم. اما آنقدر برای ندا و ترانه وسهراب و … فیلم و كلیپ و عكس دیده ‌ام كه همه‌‌شان را می‌شناسم. تو را ولی هیچ كس نمی‌شناسد. علی مطهری راست می‌گوید. از بس شما به اندازه كافی مدافع دارید. راست می‌گوید. همه آنها كه در آن قطعه بهشت زهرا خوابیده اند به اندازه كافی مدافع دارند. شما كه خونتان از سید الشهدا رنگین تر نیست. خود حضرت هم منتظر این الطالب بدم المقتول است.

بگذار برای ندا و ترانه، بی بی سی و مریم رجوی ختم بگیرند. بگذار خواص حرف زیادی بزنند و بگویند از بیانیه ها و توصیه‌‌هایشان به سران نفاق است كه 22 بهمن هیچ درگیری نشد. اصلا كسی با نماد سبز نبود كه بخواهد درگیری بشود. ما كه می دانیم باز هم خون شهدا بود كه این نظام را حفظ كرد. باز هم غیرت شما شهدا بود كه  این آقایان می‌توانند با لباسهای روحانیتشان راه بروند.

بضاعت ما همین قدر است. همین چند مگابایت كه امپریالیزم به ما روا داشته. امام گفت شهید نظر می‌كند به وجه الله. برای همین ما هم عافیت طلبانه  شما را رها كردیم تا خلوتتان به هم نخورد.

ما عرضه نداریم عكس شماها را پیراهن عثمان كنبم و در راهپیمایی ها دست بگیریم. ما لیاقت نداریم بیاییم منزل مادرانتان و به آنها سرسلامتی بدهیم..

بضاعت ما همین وبلاگ است تا نام و یاد شما را زنده نگه داریم.

برای شادی روح شهید حسین غلام كبیری و همه شهدای مظلوم  این فتنه:

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم….