در انفجار هفته گذشته شهر کویته ۸۱ تن کشته و ۱۶۴ تن دیگر زخمی شدند. انفجار در یک بازار سبزی فروشی در «هزاره تاون» زمانی به وقوع پیوست که مردم مشغول خرید بودند که قربانیان این حادثه عمدتاً شیعیان بودند.
این حادثه بهانهای شد تا به بازخوانی بیانات رهبر معظم انقلاب درباره مظلومیت شیعیان پاکستان و ماهیت وهابیت بپردازیم.
رهبر انقلاب در دیدار جمعی از شیعیان پاکستان درسال ۷۰ فرمودند:
* ملت پاکستان و مخلصانِ از مسلمانان پاکستان – مخصوصاً شیعیان – براى ملت ما در مسائل انقلاب، یک وزنه و یک پشتوانه بودهاند. از اول انقلاب همینطور بود، باز هم هست، و انشاءاللَّه بعد از این هم خواهد بود.
* مبناى کار ایجاد تفرقه است؛ همان شعار «تفرقه بینداز، حکومت کن» ى که انگلیسیها از اولِ ورود به شبه قاره طبق آن عمل کردند؛ گروهى سعى دارند که شیعه را به طور کلى از بقیهى مسلمین جدا کنند؛ بین اینها بغض و عناد بیندازند و شیعه را در موضع ضعف قرار بدهند و آنها را از صحنهى سیاسى بکلى خارج کنند. این، دنبالهى همان سیاست است؛ چیز جدیدى نیست؛ منتها امروز به این صورت درآمده است.
شهید سید عارف حسین حسینی رهبر شیعیان پاکستان در کنار مقام معظم رهبری
* شیعه و سنى در شبه قاره همیشه با هم زندگى کردهاند؛ در پاکستان هم همینطور بوده است. اینها دارند شیعه را با استفاده از عنوان اقلیت، زیر فشار قرار مىدهند؛ و این فشار را شما در همه جا احساس مىکنید؛ شهدایى هم دادید؛ مرحوم شهید آقا سیّد عارف، (۱) شهید برجستهى این توطئهى دشمنان بود.
*توجه به دو کار اساسى، ضرورت دارد:
اول: استحکام بخشیدن به موجودیت شیعه است؛ یعنى تا جایى که امکان دارد، همین حدود بیستوچند درصد شیعهیى که در پاکستان هستند، اینها یکپارچه بشوند. من در آن سفرى هم که در شش، هفت سال پیش (۳) به پاکستان آمدم، به مرحوم آقا سیّد عارف و مرحوم آقا سیّد صفدر (۴) و بعضى از آقایان علماى دیگرى که بودند، این را تأکیداً گفتم؛ هر سفرى هم که آقایان به ایران آمدند، با آنها در میان گذاشتم. بنابراین، سعى بشود که خود شیعه، یک موجودیت مستقل و محکمى پیدا کند، تا نتوانند شیعه را هضم کنند.
دوم: این شىء واحد و متحد، درصدد ارتباط هرچه بیشتر با گروههاى غیر شیعه بربیاید؛ مگر کسانى که بناى بر عناد دارند؛ مثل همین گروههاى وهابى که در آنجا هستند و بناى بر عناد دارند؛ آنها با سنىها هم بدند. اگر شیعه هم یک روز – نستجیر باللَّه – نباشد، یا موجودیتى نداشته باشد، آنها بین همان سنىها هم اختلاف ایجاد مىکنند؛ چون آن کسانى که آنها را هدایت مىکنند، از اتحاد مسلمین مىترسند.
البته شاید عواملشان نمىفهمند که چه مىکنند – مردمان جاهل و شریرى هستند و فقط شرارت مىکنند – اما آن کسانى که اینها را هدایت مىکنند، اگر به فرض شیعه هم نمىبود، حتّى بین گروههاى غیر شیعه اختلاف مىانداختند! به همین خاطر است که در پاکستانِ صد میلیونىِ مسلمانِ پایبندِ مؤمن، نمىگذارند نیروى اسلامى رشد کند.
* اگر آن مقدار کارى که انگلیسیها در اینجا کردند، در هر کشور دیگرى کرده بودند، شاید بشود گفت از اسلام اثرى نمىماند. الان شما کشورهاى آفریقایى را ملاحظه کنید؛ شمال آفریقا مسلمان و خوبند، اما ظواهر اسلامى مثل پاکستان هرگز رعایت نمىشود. آن رعایتهاى اسلامى و آن خلوص اسلامى که ما در پاکستان مشاهده کردیم، در آنجاها نیست.
بیانات در دیدار جمعى از شیعیان استان سرحدّ پاکستان در سال ۶۸
* جامعهى تشیع در پاکستان، جامعهى مظلوم و بسیار نجیبى است. آنها در جهت تفرقه حرکت نمىکنند. رهبرانشان، آنها را به برادرى اسلامى توصیه مىکنند. خداوند شهید بزرگوار مرحوم سیّد عارف حسین را رحمت کند که در طول مدت مجاهدت و فداکاریش، همیشه مردم را به وحدت و متحد شدن در مقابل استکبار جهانى دعوت مىکرد و سرانجام، استکبار با ایادى مرموز و پنهانش او را به شهادت رساند. ما از حرکتى که براى محاکمهى متهمان به قتل آن شهید عزیز انجام مىگیرد، قویاً حمایت مىکنیم.
Sorry. No data so far.