در روز نهم مردادماه 1366 شمسی برابر با ششم ذی حجه سال 1407 قمری، هزاران زائر ایرانی و تعدادی از زائران دیگر کشورهای اسلامی در مکه معظمه و خانه خدا، پس از انجام فریضه نماز عصر، به سوی محل تجمع و شروع راهپیمایی در منطقه معابده، رهسپار شدند. برنامه راهپیمایی در ساعت شانزده و سی دقیقه با تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز گردید.
آنگاه پلاکاردهای حاوی شعارهایی در نفی سردمداران بلوک شرق و غرب و اسرائیل و دعوت مسلمین به وحدت برافراشته شد و جملاتی از پیام رهبر کبیر انقلاب به کنگره حج برای حضار خوانده شد و ترجمه گردید و سپس نماینده امام در حج شروع به سخنرانی نمود، که در ساعت 18:10 سخنان ایشان به انتها رسید و پس از آن تظاهرکنندگان آرام به سوی سه راهی شعب ابوطالب به راه افتادند، مردان و زنان در صفوف جدا حرکت می‌کردند و جانبازان بر روی ویلچرهایشان در صفوف مقدم بودند. در ساعت 18:40 راهپیمایی به نقطه پایانی رسید.
حمله به حجاج با آب جوش و قطعات سیمانی و باتوم!
صدای بلندگوها خاموش و مردم به شعارهای خود خاتمه دادند و پلاکاردها در هم پیچیده شد. ناگهان حملات عمال سعودی ابتدا با ریختن آب سرد و پس از آن آب ولرم و جوش بر سر زائران شروع گردید و هر کس به سویی می‌گریخت. اما پس از پایان مراسم و به دنبال حرکت مردم به سوی مسجدالحرام برای ادای فریضه مغرب، پس از طی مسافتی از راه، در حالی که در جلوی جمعیت عظیم راهپیمایان، زنان و معلولان در حال حرکت بودند، ستون‌هایی از نظامیان آل سعود هویدا شدند.
مأمورین مخفی و علنی دولت سعودی با آمادگی قبلی در حالیکه مجهز به انواع اسلحه سرد و گرم، باتوم و گاز اشک‌آور و خفه کننده بودند، با مسدود نمودن محور اصلی حرکت جمعیت، به سرکوبی و کشتار و ضرب و شتم تظاهرکنندگان پرداختند. همچنین قطعات بزرگ سنگ، بطری و تکه‌های سیمانی از ساختمان‌های مرتفع اطراف بر سر و شانه و پشت مردم بی‌گناه فرود می‌آمد و آنها را به زمین می‌انداخت.
سعودی‌ها حتی به مجروحین اجازه مداوا ندادند
سعودی‌ها حتی حجاجی را که از مهلکه گریخته بودند، جستجو کرده و به ضرب و شتم آنها می‌پرداختند و حتی به آمبولانس‌هایی که برای نقل و انتقال زخمی‌ها و کشته‌ها می‌آمدند، حمله‌ور می‌شدند. در این واقعه حدود 400 نفر از حجاج ایرانی، لبنانی، فلسطینی، پاکستانی، عراقی و دیگر کشورها به شهادت رسیدند و حدود 5000 نفر مجروح و عده‌ای نیز دستگیر شدند.
نکته دردناک آنجاست که بسیاری از آمار شهدا مربوط به روزهای پس از حادثه است که مأموران سعودی اجازه مداوای مجروحین حادثه را در بیمارستان‌ها ندادند و برخی از مجروحین که جراحات حاد داشتند، پس از تحمل رنج و درد بسیار و در حالی که امکان مداوای آنها بود، به شهادت رسیدند.
دروغگویی سعودی‌ها در مورد جمعه خونین
در بیانیه رسمی وزارت کشور سعودی در هشتم ذیحجه، با دروغ‌پراکنی، به حجاج شرکت‌کننده در برائت از مشرکین اتهام اخلال در مراسم حج زدند و اعلام کردند که حجاج با چوب و سنگ و چاقو به طرف مسجدالحرام هجوم آوردند و ماموران برای جلوگیری از هرج ومرج وارد شدند و نیز دراین گزارش با ادعای عدم تیراندازی به زوار حرم آمده است که حجاج با مأموران امنیتی درگیر شدند و تعدادی از حجاج زیر دست و پا ماندند و له شدند. دولت سعودی از پذیرش هیأت تحقیق اعزامی دولت جمهوری اسلامی ایران جلوگیری نمود و تا مدت‌ها از تحویل اجساد حجاج ایرانی و انتقال مجروحان نیز خودداری می‌کرد.
اگر از صدام بگذریم نمی‌توانیم از مساله حجاز بگذریم
امام خمینی(ره) در 1 شهریور 1366، یعنی 20 روز پس از فاجعه جمعه خونین فرمودند: «شکستن کعبه مسئله‌ای نیست که بشود ازش همین طور گذشت. اگر ما از مسئله قدس بگذریم، اگر ما از صدام بگذریم، اگر از همه کسانی که به ما بدی کردند بگذریم، نمی توانیم [از] مساله حجاز بگذریم. مساله حجاز یک باب دیگری است. [مسائل]دیگر و لازم است زنده نگه داشتن این روز، روزی که خیانت شد به اسلام».
شقاوت سعودی‌ها بدتر از یهودی‌ها بود
حجت‌الاسلام رحیمیان نیز در خاطرات خود در این باره می‌گوید: «گروهی از فلسطینی‌های ساکن در فلسطین اشغالی بعد از حادثه جمعه خونین در بعثه برای همدردی نزد ما آمدند … در حالی که به شدت متاثر و گریان بودند، از قساوت‌های سعودی‌های آل یهود گفتند که چگونه بر پیکر پاک زنان شهید چکمه می‌کوبیدند وکیف‌های پول و دستبند و گردنبند آنها را با خشونت و ایجاد جراحت بیشتر بر جسد خونین آنها می‌ربودند! از مظلومیت ملت ایران گفتند که ما تا کنون فکر می‌کردیم کسی مظلوم‌تر از ما فلسطینی‌ها نیست ولی در این جنایت فهمیدیم که شما از همه مظلوم‌ترید و دشمنان شما از ما بیرحم‌ترند و پست‌تر!»
کشتار جمعه خونین با هدایت یهودی آلمانی‌تبار
مسئول عملیات کشتار در جمعه خونین، ژنرال «اولریش ویگنر» یک یهودی آلمانی‌تبار بود که در عربستان به او مسؤولیت داده شد. ویگنر کسی بود که قبل از عملیات طبس هم در قالب خبرنگار شبکه ZDF آلمان کل مسیر طبس را شناسایی کرده و اطلاعات منطقه عملیات را به دست «چارلی بکویث» فرمانده عملیات طبس سپرد. این یهودی مدتی بود که به عنوان مسئول هماهنگی امنیتی شهر مکه از سوی عربستان منصوب شده بود. در جریان حج خونین وی وحشیانه‌ترین رفتارها را در ماه حرام و در حرم امن الهی علیه حجاج بیت الله الحرام انجام داد.
بایکوت خبری رسانه‌های نوع‌دوست غربی!
به رغم پوشش خبری یک سویه حادثه و پخش تصاویر و فیلم‌هایی از تظاهرات و شروع و خاتمه آن، از جزئیات نحوه قتل عام حجاج تصویر و فیلم در اختیار هیچ کشوری قرار نگرفت و این موضوع با یک بایکوت وسیع خبری مواجه و تنها در برخی مطبوعات محدود و کوچک اروپایی منعکس شد. پس از آن، مراسم برائت از مشرکین از سال‌های 1367 تا 1369 ازسوی سعودی‌ها ممنوع شد، اما از سال 1370 هجری شمسی مجدداً، در مکه انجام شد.
این مراسم در سال 1370 (ششم ذیحجه 1411)، در مقابل بعثه مقام معظم رهبری؛ در سال 1371 برابر با، ششم ذیحجه 1412 در اطراف بعثه رهبر معظم انقلاب و از سال 1372 به بعد، به رغم توافق سال 1370 با دولت سعودی برای برگزاری مراسم برائت، به علت تضییقات و اجتناب از خونریزی، در منی و عرفات همه ساله در زیر چادرها برگزار شده است.
Sorry. No data so far.