این روزها بیش از همه سالهای قبل دلتنگ امام شده‌ایم، امام مهربانی که رزمندگان در ایام سخت جنگ به جماران پیغام می‌دادند که به امام بگویید تا ما هستیم اجازه نمی‌‌دهیم دشمن به ذره‌ای از خاک‌مان دست‌اندازی کند.
این روزها که امام عزیزمان به دست منتسبان بیت امام مورد تمسخر قرار می‌گیرد، زمزمه‌های سید شهیدان اهل قلم را مرور می‌کنم: «ای شقایق‌های آتش گرفته، دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود دارد» و حالا باید بر این داغ شهادت، داغ جسارت به امام را هم اضافه کنیم. عجب روزگاری‌ست که باید بود،دید، شنید و خون دل خورد که بعد از خشونت‌طلب نامیدن شهدا و اصرار بر به موزه سپردن افکار امام روح‌الله، چنین لطیفه‌های سخیفی، ساحت امام‌مان را خدشه‌دار کند.
می‌خواستم از نعیمه اشراقی و موسسه به اصطلاح حفظ آثار امام بپرسم پس از 24 سال بعد از رحلت امام در پی چه هستید؛ یادم افتاد این جماعت خود را مبرا از پاسخ دادن می‌داند و وقتی از آنها سوال کنی به تندروی متهمت می‌کنند و لابد می‌خواهند بگوید قصد و غرض سیاسی داشته‌ای، همانطور که موسسه امام، خانواده شهدا را به شکایت تهدید کرد.
گرچه برای بازماندگان شهدا، یاد و خاطره امام با این سبک سری‌‌ها، کمرنگ و مبهم نمی‌شود اما تاسف و حیرت از چنین برخوردهای سطح پایینی با امام آن هم از سوی کسانی که سعی دارند خود را به اسم ایشان در جامعه معرفی کنند، تمامی ندارد.
ما جوان‌داده‌ها، خواهرشهیدها، مادران شهدا هیچ گله و شکایتی از موسسه‌ای که باید از کیان حضرت روح‌الله دفاع کند و نمی‌کند، نداریم و حساب امام برایمان از همه اینها جداست، اما از کسانی که وقیحانه از خانواده شهدا به خاطر «اعتراض مقدس» طلبکار شده‌اند و حق شکایت را برای خود محفوظ می‌دانند به امام شکوه می‌کنیم و می‌گوییم شاهد باش که در برابر این جسارت‌ها و اهانت‌ها ساکت نماندیم و کار زینبی خود را از ترس هجمه تسلیم‌طلبان نیمه کاره رها نکردیم.
*خواهر شهیدان مصطفی و محمد درخشان‌راد
من الله توفیق
Sorry. No data so far.