«امانی» نام دختر ۲۲ ساله سوری است که دو ماه پیش خانه‌اش را در دمشق پایتخت سوریه به علت جنگ ترک کرد و با سختی خود را به اردوگاه مرزی الزَعتَری اردن رساند؛ اردوگاهی در شمال غرب اردن که پدر و مادر و برادرانش و دیگر آوارگان سوری در آن زندگی می‌کنند.
امانی که قبلاً در مرکز شهر دمشق همراه همسر و ۵ فرزندش زندگی می‌کرد، گفت: ما در اردوگاه الزعتری مانند حیوانات محبوس در قفس زندانی هستیم و راهی برای خروج از این اردوگاه نداریم.
امانی می‌افزاید: من هفت روز هفته را در یک مرکز غیردولتی در اردوگاه الزعتری کار می‌کنم و حداقل ۱۰ ساعت در روز مشغول کار هستم و پس از سه هفته کار کردن فقط ۳ دلار به دست آوردم و این در حالی است که مادرم بیمار و پدرم مسن است و دختربچه‌ام نیاز به رسیدگی و سرپرستی دارد، و خلاصه اینکه زندگی در این اردوگاه غیرقابل تحمل است.
امانی خاطرنشان کرد: با حقوق ۳ دلار در هفته نمی‌توانیم خانواده ۱۰ نفره‌مان را اداره کنیم لذا مجبور شدم خواهر ۱۴ ساله‌ام «قمره» را برای کار کردن به این مرکز غیردولتی بیاورم ولی افزایش حقوق نیز کمکی به حال ما نمی‌کند.
«اینترپرس سرویس» که با امانی مصاحبه کرده، خاطرنشان کرد: یکی از راه‌های به دست آوردن پول در اردوگاه الزعتری، فروش دختران است و امانی نیز مجبور شد که خواهرش قمره را به یک تبعه سعودی بفروشد.
امانی می‌گوید: من اتباع اردنی، مصری و عربستانی را دیدم که در اردوگاه به دنبال دختران باکره هستند، و در قبال هر دختری ۳۰۰ دلار می‌دهند.
اردوگاه الزعتری مملو از جمعیت آواره سوری است؛ چادر‌ها در مساحتی قریب به ۳ و نیم کیلومتر مربع نصب شده است و ۱۵۰ هزار آواره سوری در این چادر‌ها زندگی می‌کنند، در حالی که این آمار ۳ برابر ظرفیت این اردوگاه است.
امانی تأکید کرد: اردوگاه الزعتری در وسط بیابان واقع است و ساکنین آن از توفان‌های شنی و بیماری‌های مختلف رنج می‌برند و کمک‌های بشردوستانه اندکی که به این اردوگاه فرستاده می‌شود، به دست همه ساکنین نمی‌رسد؛ و کسانی که مواد غذایی کافی برای سیر کردن خود یا پتوی کافی برای گرم کردن خود ندارند، این مواد غذایی و گرمایشی را از کسانی که آن را رایگان دریافت کرده‌اند، می‌خرند و به عبارت دیگر رقابت برای به دست آوردن مواد غذایی سخت است.
Sorry. No data so far.