فیلم «طبقه حساس» که در جشنواره سی و دوم به نمایش درآمد از جمله فیلم هایی بود که به دلیل سوژه و شخصیت های داستانش با اصلاحات زیادی مواجه شد و صدور مجوز ساخت‌اش حدود 6 سال طول کشید.
داستان فیلم درباره مرد پارچه فروش سنتی است که همسرش فوت می‌کند و او را در قبری دو طبقه دفن می‌کنند. بعد از مدتی وی متوجه می شود که متوفی دیگری را در طبقه دوم این قبر دفن کردند. داستان از این جا شروع می شود که همسر زن فوت شده(رضا عطاران) متوجه می شود فردی که در طبقه بالای قبر دوطبقه دفن شده مرد است و این باعث غیرتی شدن او می شود. آنقدر که شبها خواب می بیند که همسرش با این مرد در جایی شبیه بهشت هستند.
کمال تبریزی کارگردان فیلم در گفت‌وگویی عنوان کرده که نیتش در «طبقه حساس» نقد سنت های غلط و برداشت های نادرست از باورها بوده است؛ استدلالی که احتمالا در فیلم قبلی‌اش با نام «پاداش» نیز مد نظر کارگردان بوده اما محصول چیز دیگری درآمده است.
تبریزی اگرچه در «طبقه حساس» سعی کرده یک روحانی را بعنوان تمییزدهنده برداشت های درست و غلط از باورها معرفی کند و در پایان فیلم هم شخصیت فیلم به شکل کاملا جهشی! متحول می‌شود(چیزی که در فیلم پاداش هم آن را شاهد هستیم)، اما این تمهیدات آنقدر دم دستی و ضعیف است که تماشاگر چیزی که در ذهنش می‌ماند همان کلیشه همیشگی سینمای ایران است که متاسفانه کارگردان مذهبی سینما هم در دامش افتاده؛ زدن غیرت به بهانه تعصب، آنهم با استفاده مکرر از شوخی های جنسی. شوخی هایی که صدای برخی منتقدان را هم درآورده است.
اما قصد نگارنده در اینجا پرداختن به فیلم نیست بلکه صحبت درباره بیماری ای است که سالهاست گریبان مدیران فرهنگی را گرفته است.
«طبقه حساس» با سرمایه شرکت پویامهر ساخته شده است. در معرفی این شرکت که در سایت آن عنوان شده آمده: شرکت نرم افزاری پویامهر با هدف سرمایهگذاری و مشارکت در ایجاد و توسعه صنایع فرهنگی بر بستر هنرهای دیجیتالی، کامپیوتری و صنعت انیمیشن در سال 1384 تاسیس و فعالیتهای خود را در این زمینه سازماندهی و پیگیری می نماید.
این شرکت علی‌رغم اینکه فعالیتش را تولید انیمیشن عنوان کرده اما از ساخت سه فیلم سینمایی حمایت کرده است که آخرین آن «طبقه حساس» است.
نکته‌ای که در اینجا قابل تامل می‌نماید این است که یکی از سهامداران شرکت پویامهر «سازمان تبلیغات اسلامی» است.
سازمان تبلیغات البته نهادهای دیگری را نیز برای تولید فیلم دارد که مهمترین آن حوزه هنری است. اگرچه روندی را که مدیریت جدید حوزه هنری بعنوان نهاد زیر مجموعه این سازمان اتخاذ کرده روند رو به رشدی بوده و این مساله را می توان در مقایسه محصولات آن نسبت به سالهای گذشته به وضوح دید اما تولید فیلموسط سازمان تبلیغات که هیچ نسبتی با اهداف آن ندارد و حتی می توان گفت عکس آن نیز هست قابل تامل است.
در زمانی که همه ما معتقدیم که جنگ بزرگی علیه ملت ایران شکل گرفته و تمام امکانات رسانه ای قدرتهای بزرگ مقابل ما صف آرایی کرده، سازمات تبلیغات بعنوان بازوی فرهنگی رهبری انقلاب باید در این عرصه جلودار باشد اما شرکتی که سهامدار آن سازمان تبلیغات است سرمایه گذار فیلمی می شود که با شوخی های جنسی و تمسخر غیرت(ولو اینکه ناآگاهانه باشد) می خواهد به مخاطبش خوراک فرهنگی دهد.
از سوی دیگر مرتضی کاظمی رییس شرکت پویامهر بعنوان سرمایه گذار فیلم در گفت‌وگویی با خبرگزاری مهر عنوان کرده که «طبقه حساس» یک طنز فاخر است و قابلیت ارائه جهانی دارد. این نشان می‌دهد رییس شرکتی که باید در خط مقدم فرهنگی، به فکر برطرف کردن نیازهای استراتژیک انقلاب در حوزه سینما باشد و یا اینکه حداقل در این مسیر حرکت کند چگونه می اندیشد و اولویت هایش چیست.
به نظر می رسد پاسخ رییس محترم سازمان تبلیغات برای اعلام دلایل پرداخت هزینه ساخت این فیلم می‌تواند راهگشا باشد.
Sorry. No data so far.