همزمان با روی کار آمدن دولت یازدهم همانگونه که به نظر می رسید فضای تازه ای در عرصه فرهنگ بوجود آمد و بخشی از گروه های فرهنگ که به دنبال انحطاط اخلاقی در عرصه فرهنگ بودند از احیای خود ابراز امیدواری کردند.
به عنوان مثال یکی از فعالین زن فمنیست پس از روی کار آمدن دولت جدید می گوید: «دولت جدید بعد از سال‌ها بارقه‌های امیدی را در دل مردم روشن کرده. در همین مدت کوتاه هم آثار روی کار آمدن این دولت دیده می‌شود. طبیعتا ما هم به دوباره فعال شدن جنبش زنان امیدواریم. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری، دوباره زنان دور هم جمع شدند تا انجام کارهای مثبت‌‌شان را از سر بگیرند. من امیدوارم شرایط طوری باشد که جنبش زنان با همین روحیه اصلاح‌طلبانه و بری از خشونت، متناسب با ظرفیت جامعه، دوباره حرکتش را از نو شروع کند. این فرصت دو‌جانبه‌یی است؛ هم برای زنان، که نزدیک به یک دهه محروم از امکانات و فضای فعالیت بودند و هم برای دولت، که با ایجاد شرایط فعالیت برای زنان، نام ایران را در دوره خود به لحاظ شاخص رشد زنان در فهرست کشورهای توسعه‌یافته جهان ثبت کند.»
بذر امیدِ دولت امید؛ در دل فراری های عرصه هنر!
البته این امیدواری در عرصه های دیگر فرهنگ اعم از سینما، تائتر، موسیقی و … نیز رخ داده و بسیاری از افراد که سابقه فرهنگی هنری داشته و نقش موثری نیز در فتنه88 ایفا کرده بودند بار دیگر به عرصه فرهنگ این مرز و بوم بازگشتند. نمونه حضور فعالین فتنه در عرصه هنر را می توان در جشنواره فیلم فجر، جشنواره شعر فجر، حوزه نشر و کتاب و … نیز مشاهده نمود.
هرچند حضور فتنه گران در عرصه کتاب و نشر حواشی زیادی به راه انداخت و حتی مجوز به برخی کتب واکنش مسئولان رده بالای نظام را نیز برانگیخت، اما همین روند در سینما و جشنواره فیلم فجر نیز به چشم آمد تا جایی که بازار اکران فیلم های توفیقی داغ داغ شد و حتی یکی از آنها که مستقیما به اتفاقات سال 88 اشاره داشت توانست در جشنواره اکران شود و حواشی زیادی به راه بیندازد.
«زادبودم» از توقیف تا پروانه نمایش
«زادبوم» فیلم دیگری است که خبر رفع توقیفش پس از سال ها به گوش می رسد. «زادبوم» در سال 87 در جشنواره فیلم فجر توقیف شده بود، فیلمی که گروهی آن را پرهزینه ترین فیلم جشنواره فیلم فجر در سال 87 میدانستند.
«زادبوم» یک فیلم نمادین است؛ از آن دست فیلم هایی است که برای توضیح آن باید گفت که منظور از فلان چیز این است و منظور از بهمان چیز، آن است و حملات مستقیمی به جریان ارزشی دارد.
بازی سیاسی در «زادبوم» ؟
ابولحسن داوودی در واکنش به اتهام سیاسی بودن فیلمش می گوید: در این فیلم هدف من این بود که با بیان یک قصه به استحاله بعضی شخصیتهای سیاسی و همچنین موضوع مهاجرت خانوادهها و بازگشت مهاجرین به کشور بپردازم، در واقع این موضوعی بود که به آن علاقه زیادی داشتم، من علاقه خاصی به شناخت جامعه دارم و در چند سال گذشته این مساله ذهنم را مشغول کرده بود که چه چیزی باعث نفاق بین آدمها شده است.
وی با اشاره به توقیف 5 ساله فیلمش اشاره می کند و می گوید: این فیلم قبل از اتفاقات سال 88 ساخته شد اما بعد از آن به دلیل ماجراهایی که در سال 88 به وجود آمد توقیف شد.
«زادبوم» در سال 87 در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد ولی به دلیل موضوع آن که برخی آن را طعنه‌ای نمادین به مسایل سیاسی می دانستند، امکان اکران نیافت. در این فاصله هربار که مساله رفع توقیف فیلم مطرح شد باز هم واکنش ها نسبت به این فیلم و اکرانش بالا می گرفت.
«زادبوم» چه می گوید؟
هر چند داوودی هر گونه اتهام سیاسی بودم «زادبوم» را رد می کند اما خلاصه حرف فیلم این است که سیاستمدار ایرانی خوب، سیاستمدار پشیمان است؛ یک رجل سیاسی پس از پشیمانی از انقلابی گری که در نهایت به قدرت طلبی ختم شد با همکاری همان افرادی که به دلیل کارهایش از کشور گریخته بودند مهاجران زمینه را برای بازگشت ایرانیانی که ۳۰سال پیش از کشور فرار کردند فراهم می کند.
امیدواری برای اکران «زادبوم»
داودی، کارگردان فیلم‌سینمایی “زادبوم” در خصوص اکران این فیلم می گوید: چندی پیش “حجت‌اله ایوبی” با دیدن فیلم‌سینمایی “زادبوم” آن را فیلمی بی‌اشکال دانستند و معتقد بودند که همچون دیگر فیلمهای توقیفی اکران شده باید اکران شود. : در حال حاضر منتظر اجرایی شدن قول‌های داده شده هستم و با صادرشدن پروانه نمایش، فیلم را اکران خواهم کرد. امیدوارم قول‌های داده شده قبل از دلسرد شدن جمعی از دوستان فعال در عرصه هنر، اجرایی شود.
فیلم «زادبوم» به کارگردانی ابوالحسن داوودی، در ادامه آثار قبلی این فیلمساز، به خصوص «نان، عشق، موتورهزار» و «تقاطع» قراردارد. هم نگاه سیاست زده «نان…» را دارد و هم از داستانی چند خطی مشابه تقاطع برخوردار است.«زادبوم» یک فیلم نمادین است. از آن دست فیلم هایی است که برای توضیح آن باید گفت که منظور از فلان چیز این است و منظور از بهمان چیز، آن است.
البته جواد شمقدری رئیس وقت سازمان سینمایی هم چندباری در صحبت هایش از رفع توقیف این فیلم خبر داد؛ اتفاقی که در دوران مدیریتش محقق نشد و در حد حرف ماند. (معاون سینمایی وزیر ارشاد نهم خرداد سال 90 در نشست خبری خود گفت: فیلم سینمایی «زادبوم» به کارگردانی ابوالحسن داودی، پروانه نمایش گرفته است و سازندگان این اثر می‌توانند برای اکران عمومی آن اقدام کنند.)
بهرام رادان (امیرعلی)، عزت الله انتظامی، مسعود رایگان، رویا تیموریان، مهدی سلوکی، پگاه آهنگرانی بازیگران «زادبوم» هستند و فیلمنامه آن را فرید مصطفوی نوشته است.
«زادبوم» پروانه نمایش گرفت
بر اساس آخرین اخبار واصله، این فیلم در روز 18 خرداد توانست پروانه نمایش خود را دریافت کرد. بنابر این گزارش برهمین اساس، فیلمهای “بیگانه” به تهیه‌کنندگی و کارگردانی بهرام توکلی، “لامپ صد به تهیه‌کنندگی محسن محسنی نسب و به کارگردانی سعید آقاخانی، “چند متر مکعب عشق” به تهیه‌کنندگی نوید محمودی و به کارگردانی جمشید محمودی و “زادبوم” به تهیه‌کنندگی و کارگردانی ابوالحسن داوودی موفق به اخذ پروانه نمایش شدند.
ذوق زدگی رسانه های بیگانه از اکران یک فیلم
نکته قابل توجه در این بین ذوق زدگی رسانه های بیگانه از خبر اکران و پروانه نمایش «زادبوم» است. رسانه هایی چون رادیو زمان، رادیو فردا و بی بی سی فارسی در گزارش های جداگانه ای اقدام به انتشار خبر اکران و پروانه نمایش آخرین اثر توقیفی ابولحسن داوودی را رسانه ای کردند.
به نظر می رسد در روزهایی که مقام معظم رهبری نگرانی خود را از وضعیت فرهنگ صراحتا اعلام نموده اند، رفتارهای وزارت ارشاد و مسئولان فرهنگی بیش از آنکه رهبری را خوشحال نماید، بذر امید را در دل جبهه فرهنگی غربی کاشته است!
Sorry. No data so far.