اولین فرزند حاصل از میکرو اینجکشن توسط متخصصان مرکز درمان ناباروری هلال ایران (رویش) به دنیا آمد.
درمان میکرو اینجکشن عمدتاً در مواردی به کار می‌رود که اسپرم مرد از نظر تعداد، تحرک و یا شکل، کیفیت لازم را ندارد. در بعضی موارد هم که چندین مورد عمل IVF انجام شده و به نتیجه نرسیده است از عمل میکرواینجکشن استفاده می‌شود.
مراحل انجام عمل
به طور کلی در این روش، یک اسپرم در محیط آزمایشگاه داخل یک تخمک تزریق می‌شود که به دنبال آن لقاح و تقسیم سلولی صورت می‌گیرد و جنین تشکیل می‌شود.
میکرواینجکشن نیز مانند IVF شامل چند مرحله تحریک تخمدان، تخمک گیری، تزریق اسپرم داخل تخمک و لقاح و انتقال جنین است.
در مرحله اول برای تحریک تخمدانها، از داروهای هورمونی استفاده می‌شود. تزریق عضلانی آمپول HMG تخمدانها را برای رشد فولیکول تحریک می‌کند و تزریق عضلانی آمپول HCG باعث بلوغ تخمک‌ها و انجام تخمک گذاری می‌شود.
در مرحله دوم عمل تخمک گیری با یکی از دو روش لاپاراسکوپی یا با مشاهدات سونوگرافی از طریق واژینال امکانپذیر است. در روش دوم نیازی به بیهوشی نیست و با یک بیهوشی کوتاه مدت یا بی حسی موضعی قابل انجام است.
با استفاده از دستگاه سونوگرافی پزشک فولیکول ها را مشاهده می‌کند و با سوزن های مخصوص مایع فولیکولی همراه با تخمک کشیده می‌شود که به این عمل اصطلاحاً «پانکچر» می‌گویند.
در مرحله سوم ابتدا سلول‌های دور تخمک به کمک آنزیم جدا می‌شود سپس اسپرم به داخل تخمک تزریق می‌شود. در عمل میکرواینجکشن نیز برای افزایش درصد موفقیت چندین تخمک لقاح می‌یابد لذا تعداد جنین‌های تشکیل یافته زیاد است که اگر این جنین‌ها کیفیت مطلوبی داشته باشند تعدادی از آنها با صلاحدید زوج منجمد و نگهداری می شوند تا در صورت نیاز برای بارداری های بعدی از این جنین ها استفاده شود.
در مرحله چهارم و پایانی نیز نیازی به بیهوشی عمومی نیست. جنین به وسیله یک کاتتر به داخل رحم منتقل می‌شود و یکی دو ساعت بعد از انتقال جنین بیمار مرخص می‌شود.
مزایا و محدودیت های این عمل
یکی از مزایای میکرواینجکشن این است که حتی اگر یک اسپرم سالم از مرد وجود داشته باشد این عمل قابل انجام است. مزیت دیگر میکرواینجکشن این است که اگر بیمار فاقد لوله های رحمی باشد نیز مشکلی در انجام این عمل به وجود نمی‌آید.
اما محدودیت میکرواینجکشن آن است که میزان بارداری در زنان بالای 40 سال به علت پایین بودن کیفیت تخمک های زن کاهش می یابد.
اقدامات قبل از عمل
بعد از آزمایش‌‌های روتین، آزمایش هورمونی و ویزیت زوج توسط متخصصان، در صورتی که روش درمانی ICSI پیشنهاد شود مراحل زیر طی می‌شود:
روز دوم یا سوم قاعدگی برای بررسی وضعیت تخمدانها و رحم سونوگرافی انجام می‌شود.
بعد از انجام سونوگرافی با نظر متخصص دارو جهت تحریک تخمک گذاری تجویز می‌شود.
طی مرحله مصرف دارو 5 الی 6 نوبت سونوگرافی بر اساس میزان واکنش تخمدانها انجام می‌شود.
زمانی که فولیکول ها به اندازه مناسب می‌رسد داروی HCG تزریق می‌شود و بیمار آماده عمل تخمک گیری می‌شود.
حدود 36 ساعت بعد از تزریق HCG و هم زمان با دریافت نمونه اسپرم از مرد، عمل لقاح درون آزمایشگاه انجام می‌شود.
مراقبت‌های پس از عمل
یک تا دو ساعت پس از عمل انتقال جنین بیمار مرخص می‌شود. توصیه می‌شود طی 3 تا 4 روز بعد از عمل فعالیت‌های شدید که منجر به خستگی مفرط می‌شود نداشته باشد.
بدیهی است آرامش روحی و روانی و پرهیز از شرایط پراضطراب می‌تواند در موفقیت عمل مؤثر باشد. معمولاً 10 تا 12 روز بعد از انتقال جنین بیمار به آزمایشگاه هورمونی مراجعه می‌کند تا مقدار BHCG خون اندازه گیری شود. افزایش این هورمون اولین نشانه حاملگی است.
Sorry. No data so far.