یک سال پیش تعدادی از سایتها با اغراض خاص به سخنان پناهیان در مورد «لزوم انعکاس بیشتر اخبار جنایات در سوریه توسط صدا و سیما»حمله کردند و با انتخاب تیتر موذیانه، کامنتهای توهینآمیزی در ذیل خبر آن منتشر کردند. ظاهرا راهبرد مطرح شده توسط پناهیان از آن زمان تاکنون هیچگاه توسط خبرآنلاین و نویسندگان و رسانههای همفکرش درک نشد-یا صلاح ندیدند که درک کنند- و یکسال زمان برد که صحت تحلیل و دقت راهبردی پناهیان روشن شود؛ که البته همین فهم دیر هنگام هم به جای خود درخور تقدیر است.
به هر حال قوت تحلیل برخی جریانها و رسانهها اینگونه است که فقط وقتی حق خیلی آشکار شود و یا ظلم خیلی فاحش شود صدایشان در میآید. مانند جنگ اخیر غزه که بعضی جریانها تا وقتی آمار کشتهها به دو هزار نفر نرسید اعلام برائت نکردند. یا مثل جریان فتنه که تا وقتی به وقایع روز عاشورا نرسید، بعضیها اعتراض نکردند، تا در نهایت خود مردم در 9 دی مردم به میدان آمدند و مسئله را حل کردند.
در این میان یادداشت جعفریان شایستۀ تقدیر است؛ یک نفر از میان این جماعت پیدا شد تا فارغ از منافع جناحی، خطر جدی دشمن را گوشزد کند و از شیوۀ جاهلانه برخی رسانهها در بیتوجهی به خطر دشمن انتقاد کند. باید دید مسئولین و نویسندگان اینگونه سایتها چقدر نقد او را جدی گرفته و به آن توجه میکنند و یا چقدر با نادانی یا بیتوجهی به خطر دشمن، همچنان منافع گروهی و سیاسی خود را دنبال میکنند. و البته در این میان باید دید صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که بهتر از خیلی از سایتها عمل کرده، چقدر نقش خود را به خوبی ایفا خواهد کرد
حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان در مرداد ماه سال گذشته در سخنرانی هفتگی خود در مسجد میدان فلسطین گفته بود:
«ای کاش صدا و سیمای ما این راهبرد را میپذیرفت که جنگ منطقه و جنایات دشمن را یکمقدار بیشتر به مردم نشان میداد تا مردم بدانند دشمن یعنی چه؟ مثلاً یک مقدار به آن چندصد نفری که سر بریده شدند یا یکی یکی با گلوله کشته شدند، میپرداخت تا مردم ببیند و مفهوم «دشمن» را درک کنند … ما دشمنشناسی و دشمنباوری خوبی نداریم و اینگونه مفاهیم، کمی در ادبیات ما غریب هستند. ابلیس هم خیلی سعی میکند ما را خام کند و از دشمن غافل کند. الان که دشمن هست چرا نباید متوجه باشیم و چرا باید حضور او را نادیده بگیریم؟ هیچ آدم عاقلی به دشمن خونی و تا دندان مسلح خود بیاعتنایی نمیکند. هیچ آدم با شعوری در کنار دشمن بیرحم خود احساس امنیت نمیکند. آن فیلمی که نشان میدهد سر یک کشیش مسیحی را میبُرند باید یک بار نگاه کنیم و بارها به آن فکر کنیم. باید قیافۀ آن کسی که خیلی راحت دارد سرِ آن کشیش را جدا میکند ببینیم که چگونه این کار را انجام میدهد تا رذالت و خباثت دشمن را باور کنیم.»(مشرق/خبر 242678)
انتشار این تحلیل و ارائه راهبرد پناهیان، به سرعت با حمله برخی سایتهای خبری و انتشار کامنتهای توهین آمیز در ذیل آن مواجه شد.
البته این اولین بار نبود که حجت الاسلام پناهیان این موضوع را مطرح میکرد، چند ماه پیش از آن هم در ضمن یک کلیپ صوتی که توسط فارس منتشر شد، به همین مسئله اشاره کرده بود، او گفته بود:
در قرآن خداوند متعال فرمود «اَلا بذکرِ الله تَطمَئِنُّ القُلوب» نه به اینکه انشاءالله نمیشود، نه به غفلت از رنجها، نه به غفلت از تلخیها، نه به غفلت از ترسها، به ذکر خدا. آقایان! دوستان من! شیطان است که به آدم آرامش بیخود میدهد، آرامش کاذبتان را بریزید دور. آقا! ناآرام میشویم. بابا! با خدا آرام باش. در فضای سیاسی جامعه الان یک مقدار این موضوع وجود دارد، من واقعاً از صداوسیما انتقاد دارم که چرا مشکلات مردم سوریه و عراق را درست برای مردم ما توضیح نمیدهد. دشمن ما خیلی وحشیتر از گذشته شده، این دشمن ماست…. این نعمت امنیّت را کی میتواند قدر بداند؟ کسی که دشمن را ببیند. من از صداوسیما خواهش میکنم این دشمن را نشان بدهد به ما. بله، همین در حد یک خبر، هفتاد نفر امروز با پنجتا بمب امروز منفجر شدند. بابا! این یعنی چی آخر هفتاد نفر منفجر شدند؟ مستندساز برود آنجا ببیند اینها زن و بچه نداشتند؟ برود توی خانۀشان. چند نفر امشب گریان شدند؟ ناامنی را دارند باهاش چیکار میکنند؟ توی امنیّت کاذب باید ما به سر ببریم؟!… مردم خبر داشته باشند این تروریستهایی که آنجا دارند جنایت میکنند، آنجا مقابل اینها مقاومت نکنند، نوبت بعدی مال کشور ماست، میفهمید این حرفها را؟ … امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: هر گروهی که غفلت کنند از اینکه دشمن دارد میآید و در داخل خانۀ خودشان مورد تهاجم دشمن قرار بگیرند، شکست خواهند خورد.(فارس/خبر 13920320001539)
حجت الاسلام و المسلمین رسول جعفریان نیز چند روز پیش در یادداشت خود در سایت خبرآنلاین نوشت:
«از زمانی که جنگ داخلی عراق آغاز شده، یعنی از نیمه دوم خرداد تاکنون، هزاران نفر قتل عام شده، صدها هزار نفر آواره شده، برخی از شهرک ها به طور کل ویران و بسیاری از شهرهای بزرگ خالی از سکنه شده و داستان همچنان ادامه دارد… نگرانی عمده از عدم انعکاس اخبار داعش در سایت های خبری ایران است. باید پرسید چرا به این اخبار پرداخته نمی شود؟ چرا تصاویر جنایات داعش بدرستی انتشار نمی يابد؟ هدف از این کارها چیست؟ چرا سایت های ایرانی که گرفتار حرکتهای «خبرنگارانه نشسته» شده و هیچ گروهی را برای کسب خبر اعزام نمی کنند، درباره این فجایع ساکت هستند؟ حداقل می توانند از سایت های عراقی، اخبار دست اول را گرفته و عکس و گزارشات آنان را منعکس کنند…. بحث بر این نیست که چرا اخبار جنایات اسرائیل در غزه انتشار می یابد که باید بیابد و بیش از این هم، اما بحث داعش، به دلیل شعاع امنیتی آن برای ایران نهایت حساسیت را دارد. تنها در یک خبر معلوم شد که علاوه بر 1600 نفری که یک جا از سربازان شیعه در موصل اعدام شدند… این جریان به ظاهر انقلابی اما خشن که اقداماتشان یادآور حرکت خمرهای سرخ کامبوج است، می تواند موج های تازه ای از ناامنی را در ایران نیز پدید آورد. در ایران نه تنها از جنایات این گروه به درستی یاد نمی شود، بلکه از انحطاط فکری و … بحثی نمی شود. این وظیفه سایتهاست که اخبار را درست منعکس کنند، واقعیات را بیان کنند و مشی خبری خود را اصلاح کنند. به نظر می رسد، جهل، عامل عمده بی توجهی به این اخبار است، عدم درک درست واقعیات، نشناختن درست دشمن، اهمیت ندادن به آن. چیزی که برخلاف وضعیت مشهود است.» (خبرآنلاین/خبر368248)
Sorry. No data so far.