چند هفته ای است که از شروع طرح تفکیک جنسیتی(طرح تکریم زنان) در ادارات شهرداری تهران می گذرد؛ این طرح از ابتدا، به یکی از موضوعات مهم رسانه های داخلی و خارجی، نامه نگاری ها، حمایت کردن ها و برائت کردن ها تبدیل شد.
در اصل، داغ شدن این موضوع به این دلیل بوده است که بحث آزادی زن و نگاه به جایگاه او در اجتماع، همیشه از دغدغه های مهم و مباحث بحث برانگیر و بسیار تاثیر گذار در هر جامعه ای بوده است؛ اهمیت این موضوعات هیچ گاه جایگاه خود را از دست نمی دهد،حتی اگر متفکرین و روسای یک جامعه از وجود آن بی اطلاع باشند یا حتی به آن اهمیت ندهند.
جمهوری اسلامی ایران نیز با وجود نگاه متفاوتش از جایگاه زن و ابراز مخالفت همیشگی از فرهنگ جوامع غربی، طبیعیست که همیشه مورد توجه بوده، و این موضوع می تواند وسیله خوبی برای انتقاد از آن شود.
رئیس جمهور مخالفت خودش را با جملات همچون:”مگر میشود ۵۰درصد جامعه را ترک کرد به بهانه‌های مختلف و حرف‌های قرن حجری؟” بیان کردند و معاون امور زنان رئیس جمهور به طرز دیگری گفته بودند:” طرح تفکیک جنسیتی مورد تأیید معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری نیست و دولت یازدهم نیز با آن مخالف است، اگرچه برخی دستگاه‌ها و ارگان‌ها اقدام به تفکیک جنسیتی پرسنل زن و مرد خود کرده‌اند، این طرح به صورت سلیقه‌ای اجرا شده و مورد تأیید دولت نیست”.
از طرفی دیگر جمعی از نمایندگان مجلس از این طرح حمایت کردند و باز از در سوی دیگر ماجرا، رسانه های بیگانه قدم به میدان گذاشتند و یک جامعه شناس در گفتگو با بی بی سی، در پاسخ به سوال مجری که گفته بود: آیا موج تازه ای از محدودیت زنان آغاز شده است؟ گفت: زنان و مردان دوش به دوش یکدیگر در تمام دنیا کار میکنند و وجود زنان در اجتماع باعث رشت بهره وری می شود و با وجود نقش اجتماعی زنان،بهداشت در جامعه بیشتر خواهد بود.
و در جای دیگر، یکی از مخاطبان بی بی سی در نظر خود گفته است: اینگونه اقدامات پیشی گرفتن تحجر بر عقل و منطق است.
حال این سوال مطرح می شود که: آیا شهرداری تهران اشتباه کرده است؟ آیا به گفته منتقدین که در بالا به آن اشاره شد، این طرح یک بی منطقی و تحقیر بوده و سزاوار صفت “قرن حجری” است؟؟
نمیدانیم چه کسی حرف از حذف زنان زده است یا گرفتن سمت های آنها که رئیس جمهور بیان میکنند :مگر میشود 50 درصد را ترک کرد ؟!
ای کاش که کارشناس bbc صرفا به بعد بهره وری یا عدم بهره وری کار در زمان تفکیک نمی پرداختند و پا را کمی فراتر می گذاشتند و به آسیب شناسی روحی و اجتماعی افراد در زمان تفکیک یا عدم تفکیک نگاهی می انداختند و صرفا به بعد اقتصادی نگاه نمی کردند.
آیا به گفته کارشناس مذکور ، درتمام دنیا زنان و مردان به راحتی، دوش به دوش یکدیگر به فعالیت مشغول هستند و تهدید و آسیبی وجود ندارد؟
در گزارشی از سازمان ملل با عنوان خشونت علیه زنان در سال 2011 آمده است: بین 40 تا 50 درصد از زنان در اتحادیه اروپا ارتباط جنسی نا خواسته، تماس فیزیکی یا فرم های دیگری از آزار و اذیت جنسی را در محل کارشان تجربه کرده اند.
در ادامه همین بحث آمده است،طبق برسی کوتاه در آسیا و اقیانوس آرام،30 تا 40 درصد زنان کارگر، نوعی از آزار و اذیت جنسی را تجربه می کنند.
مستند بسیار زیبای “جنگ نامرئی” به تهیه کنندگی «امی زیرینگ» و نویسندگی و کارگردانی«کربی دیک» که در سال 2013 یکی از نامزد بخش مستند بلند اسکار بوده است، نکات بسیار خوبی را به نمایش می گذارد.
با توجه به اینکه مستند نکات زیادی را داراست و جا دارد جداگانه در باره ی آن صحبت شود، نکاتی را که به بحث مربوط می شود،بیان می کنم.
در این مستند با قربانیان جنسی زن و مرد در ارتش آمریکا مصاحبه می شود و در قسمتی از آن، آماری تکان دهنده از هم دوشی زنان و مردان در یک محیط کاری که همان ارتش آمریکا است، بیان می شود.
گفته می شود که طبق آمار کنگره آمریکا در سال 1991، حدود 200 هزار زن در ارتش امریکا مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند که این آمار در سال های نزدیک به 2013 به حدود 500 هزار تجاوز رسیده است.در ادامه بیان می شود که طبق گزارش های وزارت دفاع امریکا،تنها در سال 2009، نزدیک به 16 هزار تجاوز جنسی به مردان و زنان در ارتش امریکا صورت گرفته است.
دریافت مستند
حجم: 2.31 مگابایت
بی بی سی در مقاله ای با عنوان “تفکیک یا تبعیض” درسال 91 آورده است :”اخیرا فاز تازه ای از جداسازی فضای تحصیلی-آموزشی تحت لوای “تفکیک جنسیتی” در سطحی گسترده آغاز شده تا حکومت ایران بار دیگر با کنترل روابط جنسیتی، اقتدار نمادین خود را به نمایش بگذارد”و در ادامه، این یاداشت ایجاد محرم سازی مدارس دخترانه را نوعی تبغیض قلمداد می کند.
به متن سازمان ملل بر میگردیم،در متن میانی پاراگراف گزارش سازمان ملل مشاهده می کنیم :در آمریکا 83درصد از دختران 12 تا 16 سال، در مدارس دولتی آزار جنسی را تجربه می کنند.
باید توجه داشته باشید که هدف از بیان این موارد،پی بردن به حساسیت بسیار بالای اینگونه فضاهای ارتباطیست(رابطه شغلی و ارتباط زن و مرد) و به هیچ وجه بیان اینگونه موارد به معنی یکسانی فضای موجود در غرب و کشور ایران نیست.
به عنوان مطب آخر و برای درک بهتر از حساسیت این گونه فضا های ارتباطی میان زن و مرد ایرانی و بیان مصداق داخلی آن:
دکتر محمود گلزاری،عضو هیئت علمی و مدیر گروه روانشناسی بالینی در دانشگاه علامه طباطبایی تهران(ره) و معاون وزیر ورزش و جوانان در دولت فعلی،در پاسخ یکی از مخاطبان ماهنامه سپیده دانایی در شماره 67،نکات مهمی را بیان می کنند که به جهت اهمیت، به صورت کامل می آورم:
“با سلام
من نزدیک به شش ماه است که ازدواج کرده ام،خدارا شکر همسری گرم و مهربان دارم که لحضات خوب و خوشی را با او می گذرانم.امام مدت یک ماه است که به خاطر برخورد های سبک و غیر اخلاقی خانم هایی همکار همسرم هستند،دچار نا آرامی و تشویش شده ام.شب ها کابوس میبینم و روز ها آشفته و پریشانم.چون خودم سالهاست که شاغل هستم و رفتارنامناسب برخی از زن های کارمند را دیده ام و میبنم که چگونه با خنده و شوخی و فرستادن پیامک و ایمیل ،مردان همکار خود را به طرف خود میکشند،احساس نا امنی میکنم.به خصوص که همسر من فردی جذاب و اجتماعی و خونگرم است.میدانم که از رفتار صمیمانه اش با زنان محل کار خود منظوری ندارد،امام از طرفی چون دوست ندارم احساس کند به او شک دارم،در این مورد کوچکترین اشاره ای نمی کنم.اما روز به روز از درون تحلیل میروم و به هم میریزم . لطفا برخورد صحیح را به من نشان دهید.
دکتر محمود گلزاری:
میدانیم که زن و مرد به طور طبیعی، دارای زمینه ای هستند که در صورت ارتباط زیاد با یکدیگر به سوی هم جذب می شوند و سر انجام در مسیری می افتند که تماس های عاطفی و جسمی بیشتر و صمیانه تری با هم بر قرار می سازند.
از نظر ارجتماعی ما با چهر گروه افراد غریبه،همکار،دوست و همسر درتماس هستیم که از چهار طریق چهره ای ،اندامی،کلامی و رفتاری(غیر کلامی)با آنها ارتباط بر قرار میکنیم.
بر قرار کردن رابطه سالم و ایمن در همه فرهنگ ها و جوامع بشری به این صورت است که روش های چهر گانه رتباطی،(چهره ای ،اندامی ،کلامی،رفتاری)باید به گونه ای باشد که مرز های افراد با ما (غربه ،همکار ، دوست همسر)روشن باشد و در هم فرو نروند.
برای مثال ارتباط کلامی با گروه ها چهر گانه:
غریبه:حرف نزدن یا در صورت ضرورت کم و کوتاه سخن گفتن.
همکار:صحبت های رسمی و جدی ،بدون وارد شدن در حوزه ای شخصی وخصوصی.
دوست:صحبت های غیر رسمی و دوستانه،به زبان نیاوردن نیاز ها و درخواست های جنسی.
همسر گفتگو های عاطفی و صمیمانه ، توصیف جنبه های جسمانی و…
کتاب ها و نوشته های صاحب نظران و کارشناسان علوم ارتباطات در غرب،پر است از توصیه و تحلیل جنبه ها و رمز های ارتباطی.اگر میگویند ارتباطات یعنی تبادل اطلاعات و احساسات،با روش کلامی و غیر کلامی و اگربرای هر تماس و تبادلی قلمرویی را مشخشص میکنند،به این خاطر است که افراد از نظر بیان عواطف و راز های خود رابطه های غیر عمدی و یا آگاهانه جسمی و رفتاری،دچار مشکلات فردی و اجتماعی نشوند.
آسیب های اخلاقی در ارتباط زنان و مردان پیش می اید و در محل کار به عنوان (مزاحمت جنسی) و در حریم خانواده خود را به عنوان خیانت نشان میدهد،با همین بحث جنبه ها و مرز های ارتباط نظریه پردازیو تبیین شده است.اگر به دقت این مباحث علمی را مرور و دسته بندی کنیم ، نقاط روشن ،دقیق و کاربردی آن ها ، همانیست که در فقه اسلامی ، در مورد تماس با نامحرمان(افراد از مخالف که همسر یا از بستگان انسان نیستند ) بیان کرده است.
یک مسلمان باورمند با رعایت چهارچوب های شرعی ،همان توصیه های علمی دانشمندان غیر مذهبی را عمل می کند، اما با پشتوانه قوا ایمان به اسلام و قوانین خداوند.
فقه اسلامی به ما آموخته است که سخن گفتن بی مورد و زیاد با جنس مخالف،شوخی کردن و عشوه گری، نمایان ساختن آرایه های چهره ای و برهنگی های شهوت انگیز ،برقرار کردن فاصله کم در تماس ها، به زبان آوردن نیاز های خصوص ،وسخنانی با محتوای جنسی و… همه و همه اشکال دارد.
نه به این خاطر که فرمان های زرگویانه حاکمی خدانام!زیر پا گذاشته می شود، بلکه از آن روست که رهنمود های شفا بخش و زندگی ساز آفریده گاری آگاه به همه نیاز ها،به جای انگیز ها و بازیگری های نفس انسانی ،چراق راه او قرار میگیرد.
زنان و مردان فهمیده و سالم،اگر درمحدوده مشخص فعالیت های اجتماعی،همراه و همکار یکدیگر باشند ،آرامش خود و خانواده و اجتماع را افزایش میدهند و بر بازدهی کار خویش می افزایند ،چون آنها که خانه جایگاه ابراز عواطف و رفع نیاز ای جسمی و غریزی آنها است،نه اداره و شرکت.”
معلوم می شود که اینگونه فضا های ارتباطی و شغلی میان زن و مرد،از حساسیت بسیاری برخوردارد است که عدم توجه به آن، آسیب های جدی ای را در تمامی جوامع (البته با شدت و ضعف متفاوت) به جا گذاشته است و دل دسپردن به نقد غیر کارشناسی افرادی به ظاهر جامعه شناس در باره ی این طرح پرفایده و حساس،ادامه دادن مسیریست آزموده شده و غیر عقلانی که ضرر هایش را چشیده ایم.
Sorry. No data so far.