واقعاً عشق و ارادت ملت مصر به امام حسین(ع) مثال زدنی است و پیوند واضحی در احساسات مردم ایران و مصر در این باره وجود دارد.
عبور از بحران‌ها در کشوری به اهمیت مصر، برای دیپلماتی که در یکی از سرنوشت سازترین و پرحادثه‌ترین مقاطع کشور تاریخی مصر و منطقه و همزمان با بیداری اسلامی، سکان نمایندگی ایران در قاهره را بر عهده داشته است؛ می‌تواند بسیار پرخاطره باشد. خاطرات مجتبی امانی رئیس دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره ابعاد مختلفی را در بر میگیرد و تنها به خاطرات سیاسی منحصر نبوده و موضوعات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، امنیتی، رسانه‌ای و … را در قالبی داستانی روایت می‌کند.
***
در آستانه ماه محرم و شروع ایام عزاداری امام حسین (ع) خاطره‌ای در همین رابطه تقدیم می‌شود:
همان طور که در یکی از خاطرات گذشته (خاطره سوم) آورده شد، مردم مصر محبت زیادی به اهل بیت علیهم السلام دارند.
مسلمانان هریک بگونه‌ای و با توجه به پیشینه فرهنگی و تاریخی و شرایط اجتماعی و سیاسی خود، دستور قرآنی مودت با اهل بیت (ع) را تبعیت کرده‌اند.
یکی از نشانه‌های این مودت که در احادیث بر آن تاکید شده، آن است که پیروان اهل بیت (ع) به شادی اهل بیت علیهم السلام شاد و در اندوه آنان اندوهناک می‌شوند.
در کشور خودمان که خالص‌ترین شکل محبت به اهل بیت (ع) را تحت پرچم شیعه دنبال می‌کند، این ابراز مودت بیشتر در مشارکت با حزن و اندوه آنان و به خصوص عزاداری در ایام شهادت امام حسین (ع) و چراغانی وسیع در ولادت امام مهدی (ع) شکل گرفته است. گرچه در یک دهه اخیر برگزاری جشن در ایام ولادت پیامبر و ائمه علیهم السلام نیز در کشورمان رواج زیادی پیدا کرده است.
با توجه به برخی ویژگی‌های شخصیتی مصریان، ابراز محبت مردم مصر به ساحت مقدس اهل بیت (ع) بیشتر در مشارکت در شادی اهل بیت (ع) نمود داشته است.
مصری‌ها در ایام ولادت اهل بیت (ع) که مزار آنان در مصر وجود دارد و به ویژه ولادت امام حسین (ع) جشن‌های باشکوهی برگزار می‌کنند.
واقعاً عشق و ارادت ملت مصر به امام حسین (ع) مثال زدنی است. پیوند واضحی در احساسات مردم ایران و مصر در این باره وجود دارد. در اینجا به این نکته اشاره کنم که در زیارت حرم امام حسین (ع) دو نوشته وجود دارد که توجه هر ایرانی را به خود جلب می‌کند.
بر دیوار بیرونی مسجد حدیث پیامبر اکرم (ص) «حسین منی و انا من حسین(ع)» و بالای در ورودی حرم نیز حدیث «الشفاء فی تربته، والإجابة تحت قبته، والأئمة من ذریته أو عترته»؛ نوشته شده است که هر دو حدیث برای مردم کشورمان آشنا بوده و حتی نیاز به ترجمه ندارد.
مردم مصر در ایام شهادت اهل بیت (ع) و حتی وفات پیامبر گرامی اسلام (ص) به ندرت مراسمی برگزار می‌کنند و حتی به مناسبت آن نیز در رسانه‌ها اشاره‌ای نمی‌شود.
این موضوع ریشه‌های سیاسی، تاریخی و اجتماعی خود را دارد.
در کنار هیات‌های مختلفی که به ایران سفر می‌کردند، تلاش شد که در ایام محرم و تاسوعا و عاشورا نیز هیات‌هایی به ایران اعزام شود تا آنها با این فرهنگ قرآنی و این شیوه ابراز ارادت به امام حسین (ع) آشنا شوند.
به همین منظور در سه سال متوالی (سال‌های 89، 90 و 91) در ایام تاسوعا و عاشورا، افرادی از مصر به ایران سفر کردند. چند تن از شیوخ الازهر، امام جماعت مسجد الحسین (ع) و تعدادی از مداحان مصری از جمله این افراد بودند.
طبیعی بود که مداحان مصری اشعاری را در مدح اهل بیت (ع) بخوانند که مناسب مجالس جشن ولادت امام حسین (ع) باشد.
به معنای دیگر در این اشعار ذکر مصیبتی وجود نداشت.
به همین علت ایجاد این ارتباط فرهنگی بین مداحان مصری و عزاداران ایرانی در ایام عزاداری سالار شهیدان سخت به نظر می‌رسید، ولی در هر حال آنان با مشارکت در مراسم عزاداری محرم و رفتن به میان عزاداران شهرهای مختلف کشورمان و از جمله عزادارن زنجانی و مشاهده شور حسینی در آن جا، با ابعاد این همایش فرهنگی در ایران آشنا شدند که به طور طبیعی فرهنگ سازی خاص خود را در پی داشت.
هیاتی که در سال اول به ایران سفر کرد، میهمان شهرداری تهران بود. امام جماعت مسجد الحسین (ع) در راس این هیات هفت نفره بود.
وی در مصاحبه زنده که با شبکه پنج داشت، روایتی را نقل کرد که گرچه ذکر مصیبتی در آن نبود، اما شاهد بودم اشک را برگونه بسیاری از ارادتمندان سیدالشهدا جاری ساخت.
وی که سنی مذهب است این روایت را نقل کرد: روزی پیامبر گرامی اسلام (ص) نوه‌های خود حسن و حسین علیهما سلام را بر زانوی چپ و راست خود نشانده بود. آن حضرت به جانب چپ یعنی رو به امام حسن (ع) کرد و فرمود السلام علیک یا حسن و سپس به زانوی چپ خود یعنی امام حسین (ع) رو کرد، اما فقط لحظاتی سکوت کرد و چیزی نگفت و مجدداً رو به امام حسن (ع) که بر زانوی راست ایشان نشسته بود کرده و دوباره فرمود السلام علیک یا حسن.
برای بار دوم به امام حسین (ع) رو کرد، بدون آن که چیزی بگوید. این موضوع برای بار سوم هم تکرار شد. حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)که ناظر این صحنه بود به پیامبر عرض کرد پدر جان چرا سه بار به حسن من سلام کردید، ولی به حسین من سلام نکردید؟ پیامبر اسلام (ص) به دخترش اینگونه جواب داد: دخترم، هر بار که روی خود را به سوی حسین (ع) می‌گرداندم، دیدم و شنیدم که تمام ملائکه آسمان می‌گویند السلام علیک یا حسین و سکوت من به این علت بود.
صلی الله علیک یا ابا عبدالله
خداوند با امامت حضرت علی و فرزندانش خواست که دین اسلام که اخرین دین الهی بود همچون دیگر ادیان تحریف و وارونه نشود و زمانی غیبت صورت میگیرد که علمای شیعه توانسته اند اسلام پیامبر را برای انتقال به نسلهای بعد فرا بگیرند و ما امروز وارث همه زحمات و جان فشانیها و شهادت های ائمه و علمای دین هستیم پس قدر بدانیم و شاکر باشیم از اینکه خداوند ما را لایق مرحمت خود دانست و انقلاب را در دستهای توانای شیعه قرار داد و کاری نکنیم که مورد غضب خداوند قرار بگیریم تا انشاءالله انقلاب را به دست مولایمان حضرت ولی عصر برسانیم