فاصله دانشگاه از مردم و افکار عمومی تا حدی است که بسیاری از عامه مردم از رخدادهای درون دانشگاه بی خبر هستند و این بی خبری، هم در خصوص مسائل علمی و هم در خصوص مسائل راهبردی و نگاه کلان دانشگاه ها به مسائل کشور و جامعه مشهود است؛ علتش هم می تواند موارد مختلفی باشد اما قطعا یکی از موارد موثر رسانه ها هستند.
اتفاقات بسیاری در دانشگاه ها در حال جریان است؛ رسانه های مکتوب و مجازی بیشتر علاقه دارند تا مسائل حاشیه ای آن هم در حین اجرای برنامه های سیاسی را بازتاب و انتشار دهند؛ و رسانه ملی هم بیشتر علاقه مندی اش بر کنکورها و مسابقات نجات تخم مرغ و پل ماکارانی است! و کمتر رسانه ای یافت می شود تا تمام ابعاد علمی، صنفی، آموزشی و بالاخره سیاسی فرهنگی دانشگاه را پوشش دهد.
در چنین فضایی اندک رسانه های دانشجویی در فضای مجازی و برنامه هایی در حوزه دانشگاه در رسانه ملی با محدودیت و تنگ نظری مواجه می شوند.
برنامه دانشجویی «حذف و اضافه» که چند مدتی است آغاز بکار کرده است به زعم خود توانسته است لااقل در رسانه ملی -که خلاء بیشتری در پوشش اخبار دانشگاهی حس می شد- این فضا را پر کند.
خبرنامه تلویزیونی دانشجویان با جسارتی دانشجویی برخی فضاهای کاذب رسانه ای را شکست و پای بحث، نقد و آزاداندیشی را نیز به رسانه ملی باز کرد.
این برنامه با پرداختن به مسائل صنفی، آموزشی و سایر حوزه های مرتبط با دانشگاه اکنون توانسته است مخاطبان خود را پیدا کند و هنگامی جذاب تر می شود که به مسائل اساسی نیز می پردازد.
با این حال به نظر می رسد این برنامه خوب دانشجویی نیز با تنگ نظری هایی مواجه شود چنان که هفته گذشته هنگامی که دو فعال سابق دانشجویی پیرامون فراز و فرودهای جنبش دانشجویی در یک مناظره سخن گفتند این برنامه یکباره به پایان رسید.
در این برنامه از خطوط قرمز کاذبی سخن گفته شد و همه ماجرا به بیان چند جمله باز می گشت:
من معتقدم فضایی که پس از جنگ و در دوران دولت هاشمی ایجاد شد، به حدی بسته بود که رهبر انقلاب طی یک سخنرانی در سال 1372 فرمودند: «خدا لعنت کند دست‌هایی که تلاش می‌کند تا دانشجویان ما را غیر سیاسی کنند.»
«در دولت حقوقدانان آقای روحانی تا کنون سه بار در دانشگاه حضور داشته ولی هنوز یک دانشجوی منتقد نتوانسته در مقابلشان صحبت کند یا آقای ظریف چند رو پیش به دانشگاه علامه طباطبایی رفتند ولی یک دانشجو حتی یک سؤال کتبی هم نتوانست از ایشان بپرسد.»
حذف و اضافه اتفاقا آنجایی جذاب تر می شود که به مسائل کف دانشگاه می پردازد و از حالت کلیشه ای رایج در صدا و سیما خارج می شود اما ظاهرا این برنامه نیز به سیاق برنامه های پرمخاطب پیشین، با کج سلیقی و سخت گیری های بی جای مسئولان مواجه می شود و این بیم نیز وجود دارد که اعمال سخت گیری های بی جا اثرگذاری و مخاطبان خود را از دست دهد.
خطوط قرمز کاذب برخی مدیران، برنامه های موثر صدا و سیما را به محاق خواهد برد، اکنون آیا سرنوشتی مثل برنامه ی مثل دیروز، امروز، فردا در انتظار حذف و اضافه است؟
Sorry. No data so far.