مطالعه مردم شناختی و مستند سازی در روستای کوچری از توابع استان اصفهان بیانگر سابقه دیرینه استفاده از آبیاری قطره‌ای در ایران است.
تحقیق و مطالعاتی که از سوی کارشناس پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی در این روستا انجام شده حاکی از آن است که در گذشته به دلیل نبود امکان انتقال آب قنات به تپه‌های ماهورها کشاورزان کوچری به استفاده از سیستم آبیاری قطره ای مبادرت می‌ورزیدند.
دراین روش کوزه‌های سفالی با لعاب فیروزه‌ای که دیگر برای ماست بندی و کره گیری مناسب نبود برای اجرای سیستم آبیاری قطره ای مورد استفاده قرار می گرفتند.
بر اساس مستندات به دست آمده، آبیاری قطره‌ای درختان به این روش انجام می‌گرفت که در کف کوزه‌ها ، سوراخی تعبیه می‌شد سپس کشاورزان آنها را در پای درختان بادام در دل زمین جای می‌دادند تا قطرات آب به مرور درختان را سیراب کند.
بر اساس تحقیق انجام شده، روستای کوچری که در شمال شهر گلپایگان و درفاصله 20 کیلومتری این شهر واقع شده دارای قدمت زیادی بوده و هفت قبرستان را در اطراف خود در بر می‌گیرد که سنگ نبشته‌های روی این قبور حکایت از کهن بودن این روستا دارد.
در مطالعه مردم شناختی و مستند سازی که توسط محمد مکاری و بهمن رحیمی کارشناسان پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در مسیر طرح‌های نجات بخشی سدها در این روستا انجام شد آیین‌ها و مراسم سال شمسی، قمری و گاه‌شماری سنتی مورد بررسی قرار گرفت و جایگاه معماری خشت و گلی منحصر به فرد آن نیز از منظر مردم شناختی مورد مطالعه قرار گرفت.
Sorry. No data so far.