رحیم پور ازغدی در جشنواره عمار گفت: برخی از سینما برای غفلت استفاده می‌کنند و برخی برای تذکر هرچند که می‌گویند استفاده از سینما برای تذکر استثنا است اما مهمترین رسالت جنبش فیلم‌سازان مکتبی این است که این موضوع را به قاعده تبدیل کنند.
مراسم سخنرانی حسن رحیم‌پور ازغدی شب گذشته در سالن سه سینما فلسطین برگزار شد.
در ابتدای این مراسم ازغدی گفت: در برابر متلک ایدئولوژیکی که به سینماگر مکتبی گفته می‌شود که عالم هنر و سینما عالم زیباشناسی محض است و ربطی به ایدئولوژی ندارد پاسخ‌های زیادی می‌توان داد. در اولین پاسخ باید پرسید که تعریف شما از زیبایی و زیبایی شناسی چیست؟ اگر فرد نتواند پاسخ این سوال را بدهد فردی بی‌سواد و عوام فریب است و اگر پاسخ این سوال را بدهد خودش اعتراف می‌کند که تعاریف زیادی برای این موضوع وجود دارد و به همین دلیل باید به یکی از این تعاریف و ایدئولوژی‌ها پایبند باشد اگر هم می‌خواهد به هیچ کدام از این ایدئولوگی‌ها پایبند باشد باز هم این یک ایدئولوژی است.
وی افزود: انسان به اضافه رسانه و ابزار هنر انسانی است که قدرت بیشتری پیدا کرده است. این قدرت بیشتر هم برای ارائه خبرها و تفسیرها است و هم برای مصرف. هر ابزاری در عرصه هنر مثل این است که انسان را به فردی قدرتمند تبدیل کرده است و در واقع در امتداد او قرار می‌گیرد. پس سینما نیز در امتداد انسان است. هر فیلمی امتداد یک سینماگر است و انسان شناسی خاص او و اهدافی که پشت پرده دارد. یعنی سینما سلیقه شخصی است و نمی‌تواند غیرایدئولوژیک باشد.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: در تعریف دیگری که غربی‌ها از هنر ارائه می‌دهند می‌گویند هنر مانند یک صافی و فیلتر است که حقیقت را فیلتر می‌کند و با تفسیر ارائه می‌دهد. حتی سینمای مستند هم گزینشی از وقایع است. طبق این تعریف هیچ سینمایی بی‌پیام نیست. حتی اگر دوربین یک ساعت و نیم به یک دیوار سفید نگاه کند. از همین تصویر هم می‌شود ده‌ها پیام واقعی برداشت کرد.
رحیم‌پور ازغدی ادامه داد: انسان وقتی در سالن سینما قرار می‌گیرد از خود بیخود می‌شود و شخصیتی کاذب پیدا می‌کند. موسیقی نیز این حس را تشدید می‌کند. اگر تاریکی سینماگر و تاریکی بیننده زمینه‌ای باشد برای آمدن افراد به سینما مطمئنا تاریکی باطن تماشاگر در این غار افلاطونی بیشتر می‌شود. اگر شیاطین به سراغ سینما بروند سینما شیطانی می‌شود اما اگر سینماگران با دیدی رحمانی از سینما استفاده کنند این هنر منبعی برای رحمت است. یک نفر از سینما برای غفلت استفاده می‌کند و دیگری برای تذکر. برخی می‌گویند استفاده از سینما برای تذکر استثنا است اما مهمترین رسالت جنبش فیلم‌سازان مکتبی این است که این استثناها را به قائده تبدیل کنند.
وی افزود: می‌گویند سینما از خشونت و شهوت استفاده می‌کند.مگر در بیرون از سینما نیز از این موارد استفاده نمی‌شود؟ مبنای شعر نیز تخیل است اما این تخیل لزوما باعث غفلت نمی‌شود. سینمای کنونی به شتاب به سوی غفلت و نفسانیت حرکت می‌کند. اما سینمای دینی می‌تواند بدون اینکه ضد هنر باشد این موضوع را تغییر دهد و همان کاری را انجام دهد که انبیا کردند. انبیا سیاستی که وسیله‌ای برای اعمال زور بود تغییر دادند و اقتصاد را که چراگاه شیطان بود وسیله‌ای قرار دادند تا بازار به محل تجارت اولیاء الله تبدیل شود. در سینما نیز باید اینگونه عمل کرد.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: لازم نیست برای ساخت سینمای مکتبی هنر را به ضد هنر تبدیل کنیم ما می‌توانیم قواعد بازار را رعایت کنیم و آن را از چراگاه شیاطین به محل تجارت اولیاءالله تبدیل کنیم. پیامبر می‌گوید به دنیا فحش ندهید دنیا مانند ریسمانی است که عده‌ای از آن بالا می‌روند و عده‌ای از آن پایین می‌آیند.
رحیم‌پور ازغدی در ادامه تأکید کرد: ما نباید فریب شباهت سینمای مکتبی با سینمای معناگرای سکولار را بخوریم. این دو با هم متفاوت است.
وی افزود: من معتقد نیستم که سینمای هالیوود وجود دارد که به برخی مفاهیم مکتبی اشاره می‌کند. اما چیزهایی باید به آن اضافه شود و چیزهایی از آن کاسته شود. سینمای مکتبی لزوما با سینمای فعلی کاملا متفاوت نیست این مانند همان چیزی است که پیامبر اسلام آورد. او بر برخی اعمال تأکید کرد برخی را خواست و برخی را کلا ممنوع کرد. سینمای فعلی به سمت پست مدرن رفته است و مانند قبل کاملا ضد معنویت نیست. البته این سینما تیغ دولبه‌ای است که به دلیل ملموس کردن ماورالطبیعه خوب است اما خطر آن این است که همه چیز را سینمایی کرده و مرز بین واقعیت و تخیل را برداشته است.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: برخی می‌گویند سینمای فعلی را باید به کل تغییر داد. اما اینگونه نیست. یکی از دلایل اینکه این حرف گفته می‌شود این است که ما بشر قدیم و بشر جدی داریم. اما ذاتا بشر جدید وجود ندارد و بشر قرضا بشر است و باید بگوییم انبیا برای بشر قدیم آمدند و حرف زدند نه بشر جدید. در سینمای مکتبی برخی از ضدارزش‌های سکولاریستی به ارزش تبدیل می‌شود برخی از آنها ضد ارزش باقی می‌مانند در باره ارزش‌های آن سینما هم اینگونه است. سینمای مکتبی ماده را معنوی می‌کند و این درحالی است که سینمای پست مدرن امروز معنویت را مادی کرده است. در سینمای امروز مرز بین متافیزیک و خرافه برداشته شده است.
رحیم پور ازغدی گفت: سینمای مکتبی به سراغ همه موضوعات می‌رود از مسئله جنسیت گرفته تا خانواده و عدالت اجتماعی دوربین سینماگر مکتبی تنها به مکان‌هایی مانند دستشویی و حمام نمی‌تواند برود و آن هم برای حفظ کرامت انسانی است. اگر نه به سراغ تمام موضوعات می‌تواند برود. اینکه برخی از فیلم سازان مسلمان می‌گویند که دوربین کافر است و نمی‌تواند برخی از آن را به صورت اسلامی بیان کند به دلیل بی عرضگی آنها است. هرکدام از آیات قران می‌تواند موضوعی برای صدها فیلم باشد. اما سینماگری که با فرهنگ ضعیف وارد سینما می‌شود حتی اگر مسلمان هم باشد زایده‌ای خواهد بود او مسلمانانه دوربین را به دست نگرفته است.
وی افزود: هالیوود در مورد پیامبرانی همچون موسی، مسیح فیلم می‌سازد ولی در آخر می‌بینیم که در فیلم‌هایش فرق نبی با انسان معمولی مشخص نمی‌شود در این سینما بین معجزه و شعبده فرقی نیست البته توقعی هم نیست که چنین فرقی باشد وقتی در این دستگاه فیلم می‌سازی از مسیحیت تنها تشریفاتش می‌ماند و تنها به ظواهر پرداخته می‌شود.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: در حال حاضر نیز تشیع در سینما و رسانه تنها محدود شده است به زیارت و عزاداری در حالی که اینها جزئی از فرهنگ تشیع است. علت نپرداختن سینماگران به مسائلی همچون مدیریت اسلامی شیعی سخت بودن و پیچیده بودن آن است و همه به سراغ ظواهر می‌روند. ما نباید فریب سروصداهایی که ادعای مسلمانی می‌کنند زمانی که افراد باید از جان مال و آبروی خود برای اسلامی بگذرند معلوم می‌شود که دین داران چقدر اندک هستند.
رحیم پور ازغدی گفت: در قران می‌بینیم که چطور یک قصه بسیار جنسی مطرح می‌شود بدون آنکه احساس جنسی در فرد بوجود آید. قصه حضرت یوسف اینگونه است. قرآن در پرداختن به این قصه گزینش کرده است و بحث‌هایی را مطرح کرده که به تقوای جنسی اضافه می‌کند نه به شهوت.
وی در بخشی دیگر از سخنانش گفت: ما نمی‌توانیم به تماشاگر بگوییم که سینما جاذبه نخواهد داشت. جاذبه بخش مهمی از سینما است که باید سینما شامل آن باشد.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: مسئله بعد در سینمای مکتبی تعهد انقلابی است تفکیک معنویت از انقلابی بودن نوعی سکولاریستی است. سینما بهترین ابزار برای امر به معروف و نهی از منکر است. گاهی برخی می‌گویند که آیات و روایات ارزش سینمایی شدن ندارد اما باید گفت که آنها عرضه سینمایی‌کردن این آثار را ندارند ازهر آیه قرآن می‌توان یک موضوع برای فیلم ساختن استخراج کرد. البته این روایت به شیوه‌ای به فیلم تزریق شود که سرگرم‌کننده نیز باشد.
رحیم‌پور ازغدی در ادامه گفت: فیلم‌ساز مکتبی باید توجه کند که انتقادی عمل‌کردن به معنای عصبانی عمل‌کردن نیست. پیامبر می‌گوید که مواظب خشمتان باشید که بر حرف‌هایتان سوار نشود.
وی در ادامه به زیبایی شناسی فیلم‌ها اشاره کرد و گفت: خدا می‌گوید ایمان را برای شما دوست داشتنی می‌کند و فیلم ساز مسلمان هم باید اینگونه کار کند هالیوود نیز از این مسئله که مردم زیبایی را دوست دارند استفاده می‌کند و باطل را با آرایش‌کردن به صورت حق جلوه می‌دهد. سینما و هنر مکتبی نمی‌تواند زشت باشد.
وی در پایان با مطرح کردن آیات و روایاتی به خصوصیات سینمای کودک پرداخت.
در پایان این جلسه حضار به مطرح کردن سوال‌های خود پرداختند و رحیم پور ازغدی در مورد نوع عملکرد هنرپیشه‌ها و بحث تعهد سینمایی و ارزش‌های سینمای هالیوود سخنانی را مطرح کرد.
Sorry. No data so far.