مردم از سیاست و سیاستمداران انگلیسی خسته شده اند. یک چیزی در روند دموکراسی این کشور، شکسته است اما احزاب بزرگ سیاسی، صدای آن را نشنیده اند.
عباس فلاح-سال 2015 در حالی در انگلیس آغاز می شود که انتخابات عمومی در این کشور، کم تر از 5 ماه دیگر برگزار خواهد شد و احزاب سیاسی، به ویژه دو حزب بزرگ کارگر و محافظه کار، از نخستین روزهای سال نو میلادی، کارزار انتخاباتی خود را آغاز کرده اند. به گفته کارشناسان سیاسی انگلیس، نتایج انتخابات سال 2015 انگلیس، غیر قابل پیش بینی به نظر می رسد و هنوز نمی توان گفت کدام حزب یا احزاب، دولت آینده این کشور را تشکیل خواهند داد. در این چالش سیاسی، هر حزب در تلاش است تا برنامه های خود را بهترین و سیاست های حزب رقیب را فاجعه بار نمایش دهد.
اد میلی بند، رهبر حزب کارگر، این هفته گفت: اکنون گزینه های موجود، یکی سیاست های حزب محافظه کار است که فقط عده ای از اقشار بالای جامعه از آن بهره خواهند برد و خدمات عمومی در خطر خواهد بود و دیگری، طرح حزب کارگر است که اقشار پایین جامعه را در اولویت قرار می دهد، به قروض کشور رسیدگی می کند و سازمان ملی بهداشت و درمان (National Health Service) را حفظ می کند.
وضعیت بهداشت و درمان در انگلیس و چگونگی تامین هزینه های آن، یکی از موضوعات اصلی در انتخابات آینده است. در مقابل حزب کارگر، حزب محافظه کار با لشکری پنج نفره همین هفته به میدان آمد تا ثابت کند برنامه های حزب رقیب، هزینه بر و غیر مفید است. ویلیام هیگ، از اعضای ارشد حزب محافظه کار و رهبر مجلس گفت: مسئولان حزب کارگر وعده داده اند که در صورت پیروزی در انتخابات بعدی، 26/27 میلیارد پوند دیگر هزینه خواهند کرد که این مبلغ، اصلا قابل دستیابی نیست.
علاوه بر این سخنرانی ها در برابر دوربین های تلویزیونی، جزوه ها و گزارش های متعددی نیز منتشر می شود تا احزاب سیاسی انگلیس، خود را خیر مطلق و رقیب را شر مطلق نمایش دهند. در این نوشته ها تلاش می شود تا با کلی گویی و ارائه تفسیرهای مبهم و غیر شفاف، سیاست های حزب خودی، عملی و مفید و برنامه های رقبا، غیر ممکن و غیر موثر نشان داده شوند. اکنون علاوه بر فعالیت های تبلیغاتی احزاب سیاسی، شبکه های اجتماعی نیز به انتخابات عمومی آینده انگلیس می پردازند اما ظاهرا تبلیغات احزاب سیاسی، موثر واقع نشده و افکار عمومی فعلا سر در گم است. امسال نیز همچون انتخابات 5 سال پیش، بر سیاست های احزاب سیاسی انگلیس ابهام حاکم است و احزاب ترجیح می دهند در لفافه سخن بگویند.
دانکن ولدون ( Duncan Weldon )، خبرنگار اقتصادی شبکه دو تلویزیون بی بی سی گفت: نه تنها مقامات این دو حزب، بلکه اساسا هیچ حزبی به صورت شفاف نمی گوید که قرار است چگونه و از چه محلی، کسری بودجه را جبران کند یا کدام مالیات ها را افزایش خواهد داد.
نتایج اغلب انتخابات عمومی در سال های پس از پایان جنگ جهانی دوم در انگلیس، قابل پیش بینی بود و می شد حدس زد که کدام یک از احزاب سیاسی، اکثریت آراء را به دست خواهد آورد و دولت را تشکیل خواهد داد اما استثناهایی هم وجود داشته است.
الگرا استراتون (Allegra Stratton)، دبیر سیاسی شبکه دو تلویزیون بی بی سی گفت: البته انتخابات عمومی انگلیس در سال های 1974 و 1992 کاملا قابل پیش بینی نبود. نتایج نظر سنجی ها در سال جدید نشان می دهد به علت نرسیدن احزاب سیاسی به اکثریت آراء، مجلس معلق تشکیل خواهد شد و احتمالا 6 حزب سیاسی در تشکیل دولت ائتلافی بعدی، نقش خواهند داشت. همگان قبول دارند که از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون، پیش بینی نتایج انتخابات عمومی در انگلیس، تا این اندازه مشکل نبوده است.
پیتر اسنو (Peter Snow) گوینده اخبار سال های 1980 تا 1997 در شبکه دو تلویزیون بی بی سی گفت: این، غیر قابل پیش بینی ترین انتخابات عمومی در انگلیس است و بدون شک، هیجان انگیزترین انتخابات در تاریخ معاصر این کشور خواهد بود.
جرمی پاکسمن (Jeremy Paxman )، با 25 سال سابقه و گوینده خبرشبکه دو تلویزیون بی بی سی گفت: اگر از مردم در خیابان ها نظرشان را درباره انتخابات بپرسی، سرت را بر باد داده ای.
دیوید باتلر (David Butler)، پژوهشگری که از سال 1945، انتخابات عمومی انگلیس را بررسی و در شبکه های تلویزیونی، نتایج انتخابات را تحلیل کرده است می گوید: من که کارشناسم، می دانم که نمی دانم چه خواهد شد.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، دو حزب کارگر و محافظه کار، 90 درصد از آرای مردم را به خود اختصاص می دادند اما از دهه 1970 میلادی، شرایط اندکی تغییر کرد و حزب لیبرال دموکرات هم توانست بخشی از آراء را کسب کند. در پی تشکیل دولت ائتلافی احزاب لیبرال دموکرات و محافظه کار در سال 2010 میلادی، محبوبیت حزب لیبرال دموکرات کم شد و از آن زمان، احزاب استقلال بریتانیا (UK Independence Party)، حزب سبز (Green Party) و حزب ملی اسکاتلند (Scottish National Party)، موفقیت هایی به دست آوردند و انگلیس که در 6 دهه گذشته، دو حزبی بود اکنون 6 حزبی شده است.
دیوید باتلر که بیش از دیگران، نتایج انتخابات عمومی را در انگلیس مطالعه کرده و استاد دانشگاه آکسفورد است گفت: قطعا شرایط ویژه ای پدید آمده و نقطه عطفی در انتخابات عمومی انگلیس آغاز شده است. دیگر نمی توان به شرایط دو یا سه حزبی گذشته بازگشت و گویی مردم از وابستگی به احزاب سیاسی، آزاد شده اند.
پیتر اسنو، گوینده بازنشسته بی بی سی گفت: مردم در پی احزاب دیگرند زیرا سیاست های دو حزب کارگر و محافظه کار، بسیار به هم شبیه شده است.
نگاهی به روند کاهش آرای حزب کارگر نشان می دهد که برخلاف گذشته، آرای کسر شده، به سبد حزب محافظه کار ریخته نشده بلکه روانه صندوق دیگر احزاب سیاسی شده است. دو حزب لیبرال دموکرات و محافظه کار نیز که در 5 سال گذشته، دولت ائتلافی را در دست داشتند، به علت اجرای سیاست های نامحبوب، مورد مجازات افکار عمومی قرار گرفته اند و مردم به آن ها، رای نمی دهند.
جرمی پاکسمن، گوینده بازنشسته شبکه دو تلویزیونی بی بی سی گفت: مردم از سیاست و سیاستمداران انگلیسی خسته شده اند. یک چیزی در روند دموکراسی این کشور، شکسته است اما احزاب بزرگ سیاسی، صدای آن را نشنیده اند.
Sorry. No data so far.