ابراهیم فیاض استادیار جامعه‌شناسی دانشگاه تهران، درباره برخی حاشیه پردازی‌ها از سوی مسئولان با وجود مشکلات اقتصادی و معیشتی کشور، گفت: پرداختن به حواشی از سوی مسئولان به این معناست که دولت‌ها همواره در شرایطی به‌نوعی به‌صورت ناخواسته به اپوزیسیون حکومت تبدیل می‌شوند و به همین دلیل اقتدار عمومی را از بین می‌برند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران با اشاره به مشکلاتی که رؤسای جمهور در مورد اداره کشور مطرح می‌کنند، تصریح کرد: ما تجربه‌ای از کاهش قیمت نفت در آخر دوران جنگ تحمیلی داریم که در آن قیمت نفت با برنامه‌ریزی عربستان به ۶ و ۷ دلار رسید و شرایط به‌گونه‌ای شد که فقط پول استخراج آن تأمین می‌شد.
وی افزود: در دوره محمد خاتمی هم این اتفاق رخ داد و در نتیجه تزلزلی که در ایران ایجاد شد کشورهای غربی و منطقه‌ای همین کار را در قبال ایران صورت دادند، بنابراین هر وقت در ایران احساس ضعف درونی کنند، این کار را انجام می‌دهند، چرا که فشار داخلی و خارجی تکمیل می‌شود. در نتیجه این رخداد در دوره خاتمی استقلال از نفت مطرح شد، اما تا پول نفت به کشور می‌رسد، استقلال از نفت فراموش می‌شود و دوباره به “دولت تنبل” بازمی‌گردیم.
فیاض با بیان اینکه دولت تنبل در ایران، همان دولت نفتی است و تا به حال ساختار همه دولت‌ها را تشکیل داده است، یادآور شد: دولت نفتی در ایران بعد از انقلاب سیر خاص خود را داشته است. پدیده بیکاری در دولت‌ها به دلیل پول نفت و عدم تولید افزایش می‌یابد که در پی آن دولت‌ها دست به خودزنی می‌زنند و سعی می‌کنند با اقتدار حکومتی درگیر شوند و در نتیجه به اپوزیسیون حکومت تبدیل می‌شوند.
وی ادامه داد: این پدیده موجب می‌شود اقتدار از بین برود و طمع بیگانه افزایش یافته و در نتیجه، دولت‌های نفتی به خودزنی بیشتر روی می‌آورند، بنابراین ما توقع داریم هرچه نفت ارزان‌تر شود و به دولت فشار وارد شود، خودزنی از درون را آغاز کند.
استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران با اشاره به تضعیف ساختار اقتصاد داخلی در دوره کنونی، تأکید کرد: در نتیجه کاهش اقتدار عمومی، پرخاشگری و خشونت اجتماعی اوج می‌گیرد و دولت هم ناخواسته در این دام می‌افتد و به همین دلیل به پرخاشگری بیشتر روی می‌آورد و همین‌طور پیش می‌رود.
فیاض افزود: در دوره آخر احمدی‌نژاد و اواخر دوران خاتمی، اپوزیسیون خارجی در نتیجه این تزلزل درونی، قوی‌تر شد و بنابراین، هرج و مرج اوج گرفت و احمدی‌نژاد هم بر همین موج سوار شد و دولت نهم را به دست گرفت و دولت دهم نیز دوباره اپوزیسیون حکومت شد.
وی رفتار دولت‌ها در ایران را یک مریضی مزمن دولتی در ایران نامید و گفت: متأسفانه دولت‌ها در ایران در نتیجه کاهش پشتوانه پول نفت، همه به‌نوعی به اپوزیسیون روندهای اجتماعی تبدیل می‌شوند و این پدیده به دلیل این است که دولت نمی‌خواهد پول تولید کند، چرا که اگر می‌خواست تولید کند به سکوت و آرامش روی می‌آورد.
این استاد دانشگاه با تأکید بر فقدان تولید در اکثر روندهای اجتماعی، خاطرنشان کرد: حتی در زمینه فوتبال هم کشور ما تولید ندارد و این مسئله در نتیجه بهره‌مندی از پول نفتی است. اگر دولت بخواهد ساختار خود را به سمت تولید سوق دهد این طور گرفتار نمی‌شود، اما از اول انقلاب دولت بنی‌صدر به دلایل سیاسی کاملاً اپوزیسیون حکومت است و حتی دولت‌های هاشمی، خاتمی و احمدی‌نژاد هم به‌نوع دیگری به‌صورت ناخواسته به خودزنی دست زده‌اند و دولت فعلی هم ممکن است اندک اندک این روند را در پیش گیرد، چرا که نمی‌توانند پول نفت را مدیریت کنند.
Sorry. No data so far.