فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران در اعتراض به اهانت‌های هفته‌نامه «شارلی ابدو» نسبت به انتشار تصاویر اهانت‌آمیز به مقدسات که خشم مسلمانان سراسر جهان را درپی داشت، بیانیه‌ای منتشر کرد.
متن این بیانیه به این شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
به خاطر نادانی اخیر و خطیر ارباب رسانه در کشور فرانسه، نامه سرگشاده فرهنگستان هنر ایران به فرهنگستان و اهل فرهنگ فرانسه، سرزمین گُل‌ها و فرانک‌ها
آیا سپیدپوستان فرانسوی فارغ از خودپرستی‌های نژادی، دیگر سپیدپوستان جهان را نادیده می‌انگارند؟ و آیا مدعای زبان آریایی هند و اروپایی را که برساخته اروپاییان است به فراموشی سپرده‌اند؟ آیا با انکار مدنیت‌های کهن (مدنیت ایران و شرق) با ملیت‌های نو (ملیت اسلامی عربی – ایرانی) درصدد افکار خویشتن‌اند؟ آیا فرانسه حداقل عهد ناپلئون تا دوگُل سرنوشت خود را به انگلیس و آمریکا و بالاتر از همه صهیونیزم جهانی واگذاشته است تا هرگاه که بخواهند و درهر جا و هرچه اعمال نظر کنند؟ و خشم ملت‌ها را علیه مردم و مدنیت و فرهنگ فرانسه برانگیزند؟ تندروی‌های مغرب زمینی به سود چه کسانی است؟ و چه کسانی هزینه آن را پرداخته و یا خود هزینه آن می‌شوند؟ و چرا ؟ تردیدی نیست که اروپا در غرب، از نظر مردم شرق، خصوصاً پس از تعدی‌های آشکار کمپانی‌های هند غربی و شرقی متهم است؛ لیکن کارنامه انگلیس همیشه‌ی خدا از کارنامه فرانسه سیاه‌تر بوده است.
با این همه، شرق خصوصا ایران، مدنیت فرانسوی و ادبیات و هنر آن را ستوده و مستشرقان فرانسوی هم که بیشتر محقق و کمتر جاسوس بوده‌اند، چون مستشرقان انگلیسی، اول جاسوس و دوم جاسوس و سوم جاسوس بوده‌اند. فرهنگستان هنر با یادآوری همه روابط فرهنگی و هنری دو ملت ایران و فرانسه و روابط مشترک گذشته‌های دور و نزدیک‌شان و خصوصا نوفل لوشاتوی پیش از انقلاب، می‌خواهد که بنا به زبان و فرهنگ پارسی شما را گُل به معنی گُل سرخ و رُز بنامد، در حالی که شما به تحریک انگلیس و آمریکا می‌کوشید خارگُل باشید، چرا؟ به سود چه کسی است؟ و برای چه منفعتی؟ همه انسان‌ها خصوصا مدعیان دموکراسی می‌دانند که ملت‌ها ارزش‌هایی خاص خود دارند که ناموس آن‌هاست، ناموس دیگران را مورد توهین قرار دادن دشمنی با خویشتن است، خصوصا اگر پیامبر اسلام (ص) باشد که برترین ارجمندی در نزد مشرق زمینیان خاصه ایرانیان است.
به‌عنوان اهل فرهنگ خطاب به اهل فرهنگ می‌گویم که کجا رفت هوش و درایت شما و خردمندی فرهنگی‌تان، چه اندیشیده‌اید؟ آیا آنچه را در نزد خود بی‌حرمت کرده‌اید با کاریکاتور و فیلم و نوشته می‌توانید در جهان اشاعه دهید؟ و یا تصور می‌کنید که همواره توهین‌های شما به نفع شما خواهد بود؟ آخر کم از این‌که به حال و کار خود فکری کنید. امروز بخش عمده منابع انرژی و انسانی در شرق و در ایران است. مگر از منابع این سو چشم پوشیده و یا گمان دارید با توانی که ندارید آنچه را که آرزو می‌کنید به‌دست آورید. آیا بزرگان و مستشرقان شما به شما نگفته‌اند که مردم این سوی عالم حتی مرگ را اِحْدَی الْحُسْنَیَیْن می‌دانند. یعنی یکی از دو خوشبختی، خوشبختی به بهشت رفتن و یا درصورت پیروزی از جهان، بهشتی نو برآوردن. بنابراین سود شما در کدام است؟ به هریک که فکر کنید باید عاقل‌تر از آن باشید که رسانه‌های خود را وادارید که به میل بیگانه و غیر، کاری کنند که غرامت آن را از شما بازستانند.
از زبان مستشرقان خودتان بشنوید که مسلمانان در صدر اسلام با رومیان و ایرانیان به گفتار روشن گفتند که با ما و مردم ما بسیار مپیچید که در نظر ما مرگ در رویارویی یکی از دو خوشبختی است؛ یا فاتح می‌شویم و بهشت‌تان را از شما می‌گیریم و یا شهید می‌شویم و به بهشت می‌رویم. کار ما از هر دو سر سود است. کار شما با شماست. بیدار خود و آینده خود و فرزندان‌تان و سرمایه‌گذاری‌های در اقصای جهان باشید. اگر محترم خواهید ماند و محتاج نمی‌شوید خوشا روز و روزگار شما، وگرنه آنچه را که به دست کرده‌اید لابد از شما بستانند تا تهی دست مانید. آخر با مردمی که مرگ و شکست برای‌شان پیروزی است چه خواهید کرد؟ باید عاقل باشید و ایادی دولت‌های منحرف وابسته‌تان را از افراط و تفریط باز دارید. فرانسه در همه اقصای جهان چون اروپا، منافع و مردم دارد. کاری مکنید که آن‌ها که از مرگ هراسی ندارند و آن را آبادی آن جهانی خود می‌دانند به ناگاه دست از جان بشویند و منافع و مردم شما را به مخاطره اندازند. اینقدر محض پندی بود که عرض شد. باقی شما دانید.»
Sorry. No data so far.